Zaterdag 8 december voel ik best wel dat de voorgaande dag een pittige was. Ik begin dan ook rustig, met bijwerken van blog en ander rustig werk.

Aan het begin van de middag ben ik van plan naar de Malioboro te fietsen, maar de brede en altijd drukke weg naar Solo staat vol mensen aan de kanten; er is dus iets gaande. Groepen muzikanten en verklede mensen staan klaar voor een soort carnavalsoptocht. Ik fiets door tot aan de mall bij het Novotel en zet daar mijn fiets neer. Hier is een soort podium gemaakt waar harde muziek klinkt, en ja hoor, toespraken gehouden worden.

Even later begint de optocht. Wonderlijk is, dat het verkeer ook gewoon doorgaat. Tientallen agenten "regelen" het verkeer: Laten groepen auto's en motoren door. Zelfs tussen de stoet door blijft er nog verkeer komen.

Beter dan te beschrijven wat er te zien was, kun je mijn video bekijken, die ik van het feestelijke gebeuren heb gemaakt. Na afloop is er een enorme chaos van verkeer en een massa mensen op het kruispunt, met de agenten met gele hesjes daartussen.

Ook barst er dan een enorme bui los. Ik ga nog even wat eten in de mail, en daarna terug naar Tigalima.

's Avonds ben ik uitgenodigd om mee te gaan naar het theater. Ik word opgehaald met de scooter. We komen aan bij Taman Budaya, achter het fort, waar ik al eerder rondgekeken heb, en me afvroeg hoe het er van binnen uit zou zien. Na best lang wachten begint de voorstelling en zie ik het interieur: Het is een enorme zaal, met eigenlijk weinig moois; een enorme schuur.

Het toneelstuk is een bewerking van een traditioneel verhaal over een koningin, die uiteindelijk vier mannen heeft. Het wordt door alleen maar vrouwen gespeeld. Er is best veel te zien wat betreft mooie beelden, dans, en heerlijke muziek met een superdrummer. Uiteindelijk overwint het goede, maar het verhaal zou ik niet na kunnen vertellen.

Ook opmerkelijk is, dat vele mensen tijdens wat minder opwindende fragmenten gewoon et hun mobieltjes zitten te spelen en sms-sen; deze lichten op in het donker.

Zondag 9 december begint weer rustig. Tegen de middag fiets ik nu wel naar het centrum. Vandaag wil ik de kleinere kraton van Yogya bekijken: Pakualaman kraton. Achter een flinke ruimte, met natuurlijk een grote waringinboom staat de mooie ingangspoort. Daar achter is er een goed aangelegde tuin met gazons en in het midden een vijver. Om de tuin heen zijn de gebouwen voor de kantoren en de bedienden. Het museumpje daarin zou open moeten zijn vandaag, maar lijkt al langere tijd gesloten.

Achteraan in het midden is er een grote pendopo, met een fraai scherm en prachtige art deco meubels. Rechts daarvan is er een druk versierd huis met bogen, kantwerkversieringen daartegen en kleurige raampjes.

Van hier uit fiets ik terug naar benteng Vredeburg. De grecht voor de ingangspoort, die men aan het herstellen was, is nu echt klaar en gevuld met water. Dat wil ik ook van boven af zien. Maar eerst ga ik hier naar "Hollandsche Koffie" om wat te eten. Dat wordt Nasi Campur en vruchtensap.

Daarna loop i de muur op en tussen de gebouwen door naar de poort aan de andere kant.

Ik ga naar Taman Budaya, waar op de benedenverdieping een tentoonstelling is, waarvoor ik de avond ervoor bij de voorstelling ben uitgenodigd. De tentoonstelling is een grote verrassing: Hij is prachtig, ruim en licht ingericht. De tentoonstelling heet Maestro en laat werk zien van de acht belangrijkste moderne kunstenaars van Indonesië, zowel schilderijen, beelden als gemengd werk. Er is echt veel moois te zien: Enkele voorbeelden ervan taan bij de foto's van deze dag.

Tenslotte loop ik nog op de Malioboro, op zoek naar een rond batik tafelkleed (vandaag niet gevonden) en wat kleine cadeautjes.