Vrijdag 30 november wordt een drukke dag. Er is nog steeds geen internet; pas tegen de middag komt dat terug, maar op het eind van de avond zitten we weer zonder.

Om één uur 's middags zijn er de tweewekelijkse uitwisselingen met elkaar, en verder plannen, afspraken, mededelingen en vragen. We kunnen daarvoor naar het Xaverius-lokaal, dat ruimer is dan de gewone klassen, omdat daar daarna ook de presentatie aan Indonesische studenten en lecturers volgen.

Tumbuh 3 begint.

In de 6e week is, er wat de voorgaande weken is opgezet, geconsolideerd. Tekens zijn in de klassen en de gangen opgehangen, betreffende o.a. stilte, naar elkaar luisteren, naar het toilet gaan en water drinken. De platen hiervoor zijn getekend door één van de leraressen en zien er mooi en kleurig uit.

Verder is er gewerkt aan handelingsplannen voor twee kinderen. Het gedrag van Dimas is sterk verbeterd door alle gerichte aandacht, al heeft hij wel moeite met de aanwezigheid van een nieuw meisje, die ook veel aandacht vraagt.

In de teamvergadering hebben Melanie en Els een bijdrage geleverd m.b.t. afspraken m.b.t. toiletgebruik; gebruik van het stoplicht, en "handen af van anderen". Ze organiseren volgende week een viering rondom Sinterklaas met o.a. Hollandse spelletjes.

Actiepunt is nog het conseauent toepassen van het stoplicht en het ondersteunen daarvan.

Bij het midyearfeest leveren ze op de middag van dinsdag 11 december een bijdrage met bingo, polonaise en verzorgen ze het afscheid van de kinderen.

Dan is de beurt aan Tumbuh 1.

De twee tot nu toe gesmeerd lopende machines hebben een beetje een dip: Ze hadden nog allerlei plannen, maar hoorden ineens, dat die niet konden worden uitgevoerd, omdat er twee toetsweken kwamen. Tevoren hadden ze daar niets over gehoord. Ze worden wel geacht kinderen op te vangen tussen de toetsen door, maar de leraren hebben dat niet allemaal doorgekregen of doorgegeven. Zo zaten Sarella en Bianca maandag werkloos te wachten of er iemand zou komen; dinsdags hebben Babette, Rosanne en Bianca wel enthousiast en goed kunnen sporten met vele kinderen.

De afgelopen weken is er nog wel flink aan de doelen gewerkt, zoals:

1. Lesgeven met activerende en speelse rekenvormen in twee groepen

2. Opnieuw het zonnetje van de week doorvoeren

3. Het ontwikkelen van een beloningssystem, waarbij niet zozeer de prestaties gelden, als wel de inzet wordt beloond.

Dat laatste kan dus alleen nog geïntroduceerd worden bij het team; niet echt in praktijk gebracht, tot frustratie van de studenten.

Bij het midyearfeest hebben ze ook maar een half uurtje tot hun beschikking, aan het begin van de middag. Jammer, maar de meiden kunnen hier echt niks aan doen, mede omdat de principal hier moeilijk bereikbaar is. Daar ligt voor mij dus nog een schone taak.

Tumbuh 2 sluit af.

Zij geven een overzicht waar ze de afgelopen weken aan gewerkt hebben:

1. Het stilteteken, dat consequent gehandhaafd wordt en een groot succes is.

2. Dagritmekaarten, die de meeste klassen nu gebruiken, en de kinderen veel meer structuur en vastigheid geven.

3. De regels voor de gang. Deze vormen een grote uitdaging, omdat er gerend, gevoetbald en geskatet werd. Het is nog lastig, omdat leraren het vervelend vinden om te waarschuwen. Er is echter een hele duidelijke verbetering merkbaar en de teamleden zijn tevreden.

4. Het stoplicht wordt serieus gebruikt, en komt goed over bij de kinderen. Soms laten leraren het te lang op rood staan, waardoor de kinderen het stil en geconcentreerd werken niet kunnen volhouden.

5. Opzetten van een beloningssysteeem, met name voor speciale kinderen en dus individueel. Een goed isdee vindt de groep het al bestaande beloningssysteem met bakjes, waarin de leraar sterretjes als beloning kan doen.

Er is een beloningssysteem bedacht per groep, waarbij 1 tot 3 smileys verdiend kunnen worden.

6. Er zijn activerende en speelse Engelse lessen in alle groepen gegeven, met ook differentiëringsmogelijkheden om aan te sluiten bij de verschillen tussen kinderen.

Ook met de leraren zijn dergelijke activiteiten uitgevoerd, waar ze enthousiast aan deelnamen. Zo komen ze ook een beetje over hun schroom heen wat betreft het Engels spreken.

Bij de Engelse lessen was er ook één over Nederland, waar ze kinderen heel geïnteresseerd in waren en waarbij vele vragen gesteld werden.

7. Er is gewerkt aan het opbouwen van een goede relatie met de kinderen, o.. door samen curussen (batik, dans enz.) te volgen, in de pauze met hen te spelen enz. De kinderen spreken de studenten steeds meer aan, nodigen ze uit om ergens aan mee te doen, zijn enthousiast en dat geeft veel voldoening.

8. Dan is er extra hulp voor enkele leerlingen geweest.

Ook deze groep heeft te maken met toetsweken en ontspannende activiteiten georganiseerd. Die zijn een succes hier.

De komende weken wordt gewerkt aan het beloofde handboek voor de leraren.

Bij het feest heeft de groep ongeveer 1 ½ uur tot zijn beschikking. Er worden buitenlandse spelletjes bedacht / gemaakt, waarschijnlijk met een soort aftekenlijst. Tot besluit wordt een optreden van de groep verwacht. Dat vindt op dinsdagochtend uitgevoerd (gelukkig voor mij, want dan kan ik naar alle groepen).

Daarna volgen de presentaties aan de Indonesische studenten en leraren. Eerst zijn er nog maar weinig studenten en een aar leraren, maar allengs wordt het voller en er zijn zeker zo'n zestig mensen aanwezig. Dat is tenminste de moeite.

De afspraak is dat iedere groep twee onderwerpen die aangepakt zijn uitlegt en laat zien. Het gaat om de inhoud en hoe de leraren en kinderen er mee omgegaan zijn, niet om het invoeringsproces. Zo denken we dat de studenten (van verschillende leerjaren er het meest aan hebben.

Een indruk van de presentaties is op video te zien; gevolgd door vragen en antwoorden.

Daarna moet er nog gewerkt worden aan de Belanda foodstall. Een groepje heeft inkopen gedaan en er worden kaasblokjes, worstjes, sandwiches met pindakaas en hagelslag en komkommer klaar gemaakt. Heel veel kraampjes zijn schitterend versierd, dus de studenten en Julian blijven niet achter en tekenen ook nog een en ander.

Ook hiervan is een indruk te zien op de videofilm. Het lijkt leuker dan het was, want na de toespraken stormden de Indonesische studenten werkelijk op de kraampjes af, en met name de Belandastall was binnen een mum van tijd leeggeroofd….

Eigenlijk was de bedoeling dat we nog twee liedjes daarna zouden zingen op het Creativityfestival, maar de meeste studenten zagen daar erg tegenop. Daarom heb ik dat afgezegd en we zijn met de meeste studenten lekker op ons gemak bij de Italiaan, restaurant Namamia, gaan eten.