Vrijdag 7 december is weer eens een dag dat ik er op uit ga.

Vandaag ben ik van plan om de tempels op de heuvels bij Prambanan te bekijken. Of de allemaal met de fiets kan zie ik wel. Eerst zoek ik uit waar ze liggen en hoe ik ze het best kan bereiken. Daarna fiets ik weer richting Prambanan, lekker rustig.

Bij de plaats Prambanan ga ik rechtsaf, in zuidelijke richting; dezelfde weg die ik ook naar Ratu Boko volgde. Voor die plek heb ik weer zicht op prachtige rijstvelden. Een paar weken gelden waren ze hier nog aan het oogsten. Nu staat er al weer nieuwe rijst in de terrassen, en schittert de zon in het water. Ook na Ratu Boko fiets ik tussen de rijstvelden. Soms zijn mensen aan het werk met planten en ploegen. Ik passerde borden waarop Candi Barong en Candi Banyunibo vermeld staan, en besluit eerst maar de meest verre te bezoeken.

Dat is Candi Ijo. Die ligt helemaal boven op de heuvel. Welgemoed begin ik de heuvel op te fietsen, maar dat houd ik maar even vol, want het is al snel te steil. Daarna ga ik met de fiets aan de hand verder bergop. Het is erg zwaar, maar de uitzichten zijn de moeite waard. Steeds lastiger wordt het om met de fiets bij me naar boven te lopen. Ik zet hem dan ook maar weg, in de verwachting dat de tempel misschien na de volgende helling zal komen…. Helaas de weg wordt alleen maar slechter en steiler. Ook om te lopen is het buffelen. Steeds volgt er na een helling weer een nieuwe die voor me opdoemt. Ik moet steeds even uitpuffen. Gelukkig is er onderweg nog een klein kraampje, waar ik koffie kan krijgen. Er zit weliswaar suiker in, maar misschien heb ik dat nu wel erg hard nodig…. Als ik het goed begrijp, is het vanaf hier toch nog een kilometer klimmen.

Weer wat verderop kijk je op een steile kale bijna witte rots, waar de stenen gehouwen worden. Ik worstel me verder naar boven. Daar volgt de beloning, want hier staat een prachtig complex, en ik ben vooralsnog de enige bezoeker. Maar voor ik echt ga kijken, ga ik even op een bank liggen om echt weer wat nieuwe energie op te kunnen doen.

Het is een heel complex. Boven op de berg staat op een groot terras (met weer prachtige uitzichten) de flinke gerestaureerde hoofdtempel. Voor de hoofdtempel staan drie kleinere tempels op hetzelfde terras. Het is een hindoeïstisch complex. Binnen is er een mooie grote yoni met lingam; een naga kop komt aan één kant naar voren.

Op een wat lager terras die je verschillende puinhopen van tempels. Eén is er hersteld, en heeft een gebogen dak en een voorhal, met ook een sierlijke boog.

Er moeten hier nog meer terrassen geweest zijn. Soms zie je steenhopen tussen de bomen en struiken, en wat verder naar beneden is er nog een aanzienlijke ruïne.

Veel vlinders zijn er ook nog tussen de ruïnes, veel witte maar ook allerlei andere kleuren en soorten, vooral bij de struiken met rode bloemen.

Het naar beneden lopen gaat aanmerkelijk soepeler en meer ontspannen dan omhoog. IK kan nu echt van de uitzichten genieten, en ben eerder terug bij mijn fiets dan ik verwacht had. Tegenover de plek waar ik de fiets neergezet had, is een winkeltje, waar ik nog even water koop.

Voorzichtig fiets ik verder naar beneden. De weg is slecht, met vaak hele gaten en weggeslagen stukken asfalt; ik knijp beide remmen vrijwel voortdurend dicht.

Door het dal en tussen de rijstvelden is het heerlijk fietsen naar de volgende tempel. Dat wordt Candi Banyonibo. Tot mijn verrassing ligt deze niet op of tegen de heuvel, maar in het dal.

Het is een boeddhistische tempel, die mooi gerestaureerd is. Tegen de buitenmuren zijn er nog figuren van hemelse geesten en afbeeldingen van bodhisatwa's. Tegen de voorhal zijn er nog delen van reliëfs. De tempel doet denken aan candi Mendut bij Borobudur, maar is veel minder goed bewaard gebleven, en mist het beeld. Wel bijzonder is het koepelvormige dak, dat uniek is onder de tempels van Java,

Om de tempel heen liggen er ruïnes van waarschijnlijk stupa's. Er is een mooie tuin omheen gemaakt.

Vanaf deze plek vraag ik de weg naar Candi Barong. De mensen wijzen die, maar geven ook aan, dat dit weer bergop is. Als ik bij de vet van deze heuvel ben aangekomen schrik ik: De weg is wellicht nog steiler dan die naar Candi Ijo. Dat ga ik vandaag niet redden. Daarom besluit ik maar terug naar Yogya te fietsen, waar ik net voor weer een hevige regenbui aan het eind van de middag aan kom.