Vrijdag 9 november moeten er eerst nog wat mailtjes verzonden worden voor afspraken en verzoeken. Ook adres en tijd van het bezoek aan de sultansdochter en -schoonzoon morgen kan nu door.

Verder heb ik deze dag voor mezelf. Om kwart voor tien fiets ik weg, richting Prambanan. Ik ben van plan de tempels op de heuvel te gaan bekijken, maar het zal bij één plaats blijven: Ratu Boko.

De bijna 15 km richting Prambanan zijn bekend. Tegenover de tempels moet je achter de rivier rechtsaf, richting de heuvels. In het dal zijn mensen in de rijstvelden bezig: Een man is met ossen het land gelijk te maken met een haakploeg: Een brede balk met haken aan de onderkant. Even verderop planten vrouwen padi uit. Weer verder zijn verschillende mensen rijst aan het oogsten: De halmen worden door mannen gebracht en vrouwen slaan de rijst er uit.

Tegenover dat veld begint meteen ook de heuvel van Ratu Boko, die ongeveer 100 meter boven de omgeving uit steekt.De fiets wordt neergezet en de berg ga ik lopend op, via wat hellingen en trappen. Boven op de berg was er oorspronkelijk, vanaf de 7e eeuw, een boeddhistisch klooster; later werd het vooral een paleiscomplex, tot in de 16e eeuw.

In juli zijn we hier niet geweest; nu blijkt het een flink oppervlak te hebben en zeer de moeite waard te zijn. Mooie tuinen zijn er op de top omheen aangelegd. Vanaf de voorkant heb je een schitterend uitzicht op de vlakte met onder je de rijstvelden; verderop de hoge torens van de Prambanantempels, die boven het groen uit steken. Met een lekker flesje koud water ga ik daar eerst maar eens van genieten.

Hierna loop ik door de tuin naar het complex. Opvallend is dat elk deel op een groot rechthoekig terras is gebouwd, met mooie rechte stenen en een gracht ervoor.

Eerst kom je bij de poorten, die van elke kant prachtig aftekenen tegen de omgeving en de lucht: Op de eerste "verdieping" zijn er drie poorten; op de tweede vijf. Via trappen met bovenaan kalakoppen kom je daar.

Naar links gaand kijk je op het lagere verdieping en een vierkant terras. Op het hoogste terras is nog een hoger en groter terras, met sierlijke leuningen naast de trap, en bovenop een "heilige bron".

Op de heuvel erachter kijk je nog beter dan eerst over de vlakte en de tempels.

Achter de poorten langs teruggaand kom je dan verderop op het grote terras bij twee terrassen met een poort erbij, Paseban genoemd. De functie ervan is onduidelijk.

Daar weer achter beland je op een lager niveau en moet je een poort door en trappen af tussen de ook hier weer mooie gave en lange muren.

Beneden is er tot mijn verrassing een klein dranktentje. Ik heb behoefte aan iets zoets en neem deze keer eens koude cola.

Weer wat verder komt er een heel ander en bijzonder indrukwekkend deel, ook weer met een mooie terrasmuur, trappen en poorten. Daarboven is een flinke ommuurde ruimte, met twee terrassen daar binnen. Dat is de audiëntiehal. Op de muren staan sierlijke stoepa-achtige versieringen.

Hierachter volgen de baden; twee ommuurde complexen met zowel ronde als vierkanten poelen in de rotsbodem, voorzien van verschillende kleuren water, ook nu nog. Heel apart, en zowel van bovenaf als van dichtbij te bezichtigen. Rechts naast de baden is er een terras met drie kleine tempeltjes en een vijver ervoor.

Verderop zie ik wat lager nog twee terrassen liggen, een grotere en iets kleinere. Ertussen liggen cilinders van pilaren, vaak met reliëfs van bijv. Olifanten, ganzen, bloemen, paarden; en ook de stoepa-achtige versieringen voor de ommuring.

Aan de andere kant van deze terrassen moet je weer wat klimmen en daarna kom je bij twee grotcomplexen, mooi recht afgewerkte rotswanden en vierkante grotten daarin.

Na dit alles loop ik terug. Ik ga nog lekker met de voeten op een stoel van het uitzicht genieten op het terras, bestel nasi goreng, fruitsap en water. Daarna fiets ik redelijk op mijn gemak terug en kom ik rond vier uur weer "thuis".

's Avonds eet ik in de buurt in een aardig restaurant, waar vrijwel niemand zit. Ik bestel sap, soep, ayam kremes, waterspinazie en rijst.Het smaakt prima, en kost omgerekend maar goed 2 euro; een nieuw record voor wat het eten betreft.