Vandaag hebben we een afspraak met een veerboot in Wellington die ons naar Het Zuidereiland gaat brengen. Dat gaat ons wel lukken want we zitten vlakbij. We hebben gekampeerd op een prachtige plek bij een rivier die door het landschap van aslagen heen meandert en voor loodrechte wanden heeft gezorgd. Het uitzicht op de grijze kliffen is spectaculair.
We zijn ruim op tijd in Wellington en gaan op zoek naar een plek om te eten. Zowaar is er in de stad een vegetarisch Maleisisch restaurant. Gelaafd, gevoed en tevreden gaan we naar het incheck punt. We zijn de eersten, uren te vroeg. Niet dat ik het erg vind, ik heb een boek geruild op één van de campings. Ideaal, zo heb ik al nieuwe auteurs ontdekt. En dit boek van de Nieuw Zeelandse schrijfster Beryl Fletcher is een topper. Het heet "The House at Karamu", jammer dat ze niet in Apeldoornse bibliotheek te krijgen is. Dat heb ik gecontroleerd op mijn bibliotheek app. Wat is de wereld toch klein met internet. Af en toe kijk ik wat het weer in Nederland is, ha.
Wanneer we eindelijk de boot op kunnen, is het al het einde van de dag. De tocht duurt drie uur. Na iets meer dan een uur roept de kapitein om dat er orka's te zien zijn. Iedereen rent naar links waar ze te zien zijn. Ik kon ze niet ontwaren maar Theo heeft een foto als bewijs. Nou ja, in een grijze foto vol met golfen zou je met wat fantasie twee vin topjes kunnen herkennen.
We bereiken het Zuidereiland en varen door een nauwe fjord naar Picton. Wanneer we om half 10 de boot afrijden, gaan we op zoek naar een camping. Met behulp van de iPad, waar kaarten op staan, rijden we via kronkelige weggetjes en steile hellingen. Gelukkig is het donker, dan zie je niet hoe diep het is. Wanneer we de camping gevonden hebben is er niemand meer waar we ons kunnen aanmelden. We zetten ons rijdend bed op een veldje en gaan slapen. Betalen kunnen we ook morgen doen, staat er op een bordje.
Hetty