Ik had een paar dagen geleden een lijstje gemaakt van zeven locaties om te bezoeken in deze streek, voordat we de noordkant van het Zuidereiland verlaten. Gisteren hebben we er drie bezocht en vandaag weer drie.
We zijn begonnen met de laarzen van de duivel, een paar kilometer vanaf onze camping, tussen Collingwood en Takaka. De laarzen blijken de restanten te zijn van wat waarschijnlijk ooit een grot is geweest. Mogelijk gevormd door een rivier zoals die nu op een iets lager niveau een paar honderd meter verderop stroomt. Wanneer de rotsen rondom een grotgang verder eroderen, vormen de restanten soms bogen in het landschap. Een mooi voorbeeld daarvan is de Pont d'Arc in de Ardeche. Wanneer dan ook nog het plafond van de boog verdwijnt, hou je alleen de zijkanten over, in de vorm van omgekeerde komma's. Dat is precies wat we hier zien. Het zijn flinke overhangen, die aan de bovenkant fraai zijn begroeid. De onverharde weg loopt er precies tussendoor.
Als we deze weg nog een paar kilometer volgen, komen we bij onze tweede locatie van vandaag, de Aorere Goldfields. Hier is eind negentiende eeuw gedurende enkele jaren met beperkt resultaat naar goud gezocht. We maken een mooie wandeling door weilanden met schapen en bossen.
De derde bezienswaardigheid van vandaag zijn de Waikoropupu Springs. Dit zijn volgens de beschrijving de grootste zoetwaterbronnen van het zuidelijk halfrond, met een debiet van 14.000 liter per seconde. Het water is kristalhelder en kent een uitgebreide flora en fauna.
Zoals bij vrijwel alle bezienswaardigheden zorgt de Nieuw Zeelandse overheid ook hier voor een ruime parkeerplaats, toiletten, toelichtingsborden en goed onderhouden paden en vlonders. Zoals we op het vliegveld al hadden gemerkt doet de overheid er alles aan om ongewenste verspreiding van organismen tegen te gaan. Zo is het hier zelfs verboden om het water aan te raken.
Op veel plaatsen,zoals ook in het Abel Tasman National Park, zijn vallen en gif uitgezet om ingevoerde ratten, wezels, varkens en possums te bestrijden. Zij hebben een zeer nadelig effect op de oorspronkelijke dieren zoals Kiwi, over de grond lopende vleermuizen en grote carnivore slakken.
In Takaka drinken we koffie en bier naast een telefooncel van Spark, zodat we gebruik kunnen maken van de Wifi hotspot om weer enkele honderden foto's naar huis te sturen. Ook hebben we een vlucht geboekt van Manilla naar Hanoi op 6 februari.
Vanaf de top van Takaka Hill op 800 meter hoogte volgen we een 11 km lange onverharde weg naar een parkeerplaats bij Harwoods Hole, waar we morgen heen gaan wandelen. Dit is de zevende bezienswaardigheid van mijn lijstje. Op de parkeerplaats brengen we met nog tien anderen de nacht door.
Theo