Nog steeds stromende regen als we wakker worden. Geen goed moment om de rugzakken uit te pakken en de auto goed in te richten. Op een met zeildoek overdekt terras maken we een tafel droog en ontbijten. Volgens de campingbaas blijft het nog wel een tijdje regenen. Hij adviseert ons het Kauri museum in Matakohe te bezoeken, een uurtje verder. Dit blijkt zeer de moeite waard. Het laat in detail zien hoe de eerste Europese bewoners hier een bestaan hebben weten op te bouwen door de oorspronkelijke bossen, met soms duizenden jaren oude gigantische Kauri bomen, op systematisch te rooien en deze op ingenieuze wijze te transporteren, te zagen, te exporteren en er fraaie meubels van te maken. Ook de hars van deze bomen bleek een gewild exportproduct te zijn. Hars vloeit uit beschadigingen van de bomen. Deze werden vaak met opzet aangebracht. Harswinners lopen met ijzeren pinnen aan hun schoenen en haken in hun handen langs de tientallen meters hoge stammen omhoog. Ook in moerassen zijn tienduizenden jaren oude bomen en stukken hars te vinden.
Nadat de bomen zijn geoogst en de stronken verwijderd, worden van resten van het Kauri hout afrasteringspalen gemaakt en worden er op de voormalige bosbodems schapen gehouden.
Het museum laat veel zien over de bomen, de schepen en meubels die hiervan zijn gemaakt, het hars, de zagerijen, de machines en gereedschappen, maar ook over het dagelijks leven van de zagers en harswinners en van ondersteunende beroepen als tandarts, smid en koopman.
We overnachten op een camping vlakbij het museum.
Hier hebben we een comfortabel ingerichte gezamenlijke woonkamer ter beschikking, en een van alle gemakken voorziene keuken. Terwijl Hetty na het eten TV kijkt, werk ik een achterstand van zes blogs weg.
Het is nu 22.30 uur en tijd om onze comfortabele woonkamer te verruilen voor onze ongemakkelijke camper.
Theo