WERELDREIS HETTY EN THEO

Dit is de eerste blog die we publiceren na ruim tien dagen radiostilte. Het is vandaag 17 januari, maar het zal nog wel een dag duren voordat hij verzonden kan worden.
Er is een aantal redenen voor de vertragingen.
De eerste is dat de blog is verhuisd van de website van Kilroy naar die van Off Exploring. Het nieuwe adres is http://www.offexploring.com/theovanes. Ik hoop dat de trouwe lezers van het eerste uur automatisch zijn doorgelinked naar deze site. Wat als een kleine administratieve wijziging werd aangekondigd, bleek voor ons nogal wat consequenties te hebben. Zo werkte de app niet meer waarmee we offline onze verhaaltjes konden schrijven en van een foto voorzien, en waarmee we online onze blogs konden beheren en berichten konden lezen en versturen.
Ook een al geschreven uitgebreid verhaal over onze belevenissen van 8 januari was niet meer toegankelijk, en konden we dus niet meer publiceren. Een veel groter probleem was echter, dat we nu alleen nog maar online konden schrijven, direct op de site van Off Exploring. Voor reizigers die alleen maar zo nu en dan met internet zijn verbonden is dat niet zo praktisch.
Uiteraard hebben we hierover contact gezocht met Kilroy. Ondanks dat we steeds snel een reactie kregen op onze e-mails, werd geen oplossing aangedragen, maar werd steeds verwezen naar Off Exploring. Een mail die zij naar ons verstuurd zouden hebben, is nooit aangekomen. Ook het aanmaken van een nieuw account via de bestaande app is niet gelukt.

Een tweede reden voor de vertraging is het feit dat we op 11 januari zijn vertrokken uit Nieuw Zeeland, en daardoor geen gebruik meer konden maken van de hotspots bij de 1000 rode telefooncellen van Spark. Uiteraard zijn we ook na aankomst in de Filipijnen op zoek gegaan naar internetfaciliteiten, maar dat is wat minder eenvoudig dan je zou denken. Snelle internetverbindingen in hotels blijken defect, free WiFi in restaurants blijkt zo traag als dikke stroop en toegang via een aangeschafte SIM-kaart van Smart werkt alleen goed wanneer er 3G ontvangst is, wat we tot nog toe niet hebben aangetroffen. Dat is er mogelijk alleen in Manilla. Onder deze omstandigheden is het uiterst lastig om de blog app weer aan de praat te krijgen.

We gaan proberen om de opgelopen achterstand in onze reeks van dagelijkse blogs weer in te lopen, en zullen daarom starten met wat kortere blogs. Schrijven doen we nu offline in Pages. Zodra we verbinding hebben, zullen we de teksten dan plakken op de blogsite. We moeten zien of dat gaat werken.

Ik zal beginnen met donderdag 8 januari. We worden wakker op een eenvoudige smalle camping langs de zee vlakbij Kaikoura. Ik had me voorgenomen hier te gaan snorkelen, maar doordat het regent heb ik daar geen zin meer in. Een kilometer verderop is het hoofdterrein, met douches, een overdekte verblijfruimte en keuken, zodat we toch droog kunnen ontbijten.
We zijn al vroeg in Kaikoura, zodat we daar nog even kunnen rondkijken, voordat we op walvisjacht gaan. Het is goed dat we dat gisteren telefonisch al hebben gereserveerd, want het is erg druk, ondanks de kosten van ruim € 100 p.p.. Ondanks dat het weer langzamerhand verbetert, wordt er voor de boottour die wij hebben geboekt, gewaarschuwd voor hoge golven en kans op zeeziekte. Als voorzorg kopen we hiertegen een pilletje.
Op de grote catamaran krijgen we uitleg over walvissen, en waarom ze juist hier te zien zijn. Het gaat hier meestal om spermwhales, tandwalvissen die jagen op oktopussen en pijlinktvissen. Na een duik blijven ze maar even boven om op adem te komen. Als je ze dan wil zien, moet je dus op het juiste moment op de juiste plaats zijn. Uiteraard is de bemanning erop getraind om dat te bereiken, want als we geen walvis zien, krijgen we 80% van de kosten terug. Er wordt gecommuniceerd met andere boten en met vliegtuigen met walvisspotters. Ook wordt er sonar gebruikt om de signalen van de dieren te localiseren.
Onderweg zien we drijvende en vliegende albatrossen, de Wandering Albatross. Dit is een iets kleinere soort dan de Royal Albatross die we hebben zien nestelen op Taiaroa Head bij Dunedin.
Zodra we naast een walvis liggen, mag iedereen naar buiten om te kijken en te fotograferen. Op het bovendek is het dringen om een goed plekje aan de railing, zodat je tegelijkertijd kunt fotograferen en jezelf staande houden in de ruwe zee. We zien steeds maar een deel van de rug en de rugvin van het dier, maar alleen dat al geeft een indruk van zijn omvang. Het meest indrukwekkend vinden we de waternevel boven het spuitgat bij het uitademen.
Het personeel kent de gedragingen precies, en bereidt de fotografen al een halve minuut van tevoren voor op het moment van duiken. Op deze manier weet ook ik de imposante staart die dan boven water komt, vast te leggen.
Omdat de boot weer gaat varen, moeten we weer beneden plaatsnemen. Na drie kwartier liggen we opnieuw naast een walvis, waarbij de gebeurtenissen zich herhalen. Er ligt nu een andere boot achter de walvis, en vliegtuigen vliegen over ons heen. Later horen we dat we dezelfde walvis hebben gezien. Het personeel herkent de walvissen aan kenmerken als deuken en lidtekens en heeft ze namen gegeven.
Op de terugweg blijven we even stilliggen bij een kolonie pelsrobben. Het is zeker de zesde keer dat we ze zien in Nieuw Zeeland, en we zijn helaas niet meer zo onder de indruk als toen ik ze voor het eerst zag bij Wharariki Beach.
Morgenmiddag hoeven we de auto pas in te leveren in Christchurch, en we hebben nog tijd voor een kleine omweg door de bergen. De wolken hangen laag, zodat we de toppen van de bergen helaas niet kunnen zien.
We passeren een rots in de vorm van een kikker, met de toepasselijke naam Froc Rock.
We eindigen de dag op een gezellige familiecamping dichtbij Christchurch, waar we in de schemering nog een korte wandeling maken naar het strand.
In het keukentje zetten we een doos met spullen die we niet mee willen nemen naar de Filipijnen, zoals boekjes, plastic zakken, afwasborstel, een kuip boter en de keramische kommen die we vier weken eerder hebben gekocht. We waren toen niet zo blij met de slappe plastic borden en kommetjes waarmee Lucky Rentals ons had opgezadeld.
Theo