Vandaag moeten we voor twaalf uur uitchecken uit het hotel. Het zal de volgende week wel weer lastig zijn met internet. Daarom blijven we zolang mogelijk in het hotel om alles nog te regelen. Zo moeten we nog een hotel boeken in Hanoi en de betaling regelen van de vlucht van Myanmar naar Sri Lanka. De betaling was mislukt, en er waren eergisteren nog maar vier plaatsen, dus het zou wel fijn zijn als het nog lukt. Vooral omdat we bewijs van deze vlucht moeten hebben voor de visa van Myanmar. Ook proberen we alle blogs te schrijven van de Filippijnen, zodat we weer een beetje bij zijn. Om kwart voor twaalf gaat tot onze verbazing de telefoon op onze kamer. Het is de receptie die ons helpt herinneren dat twaalf uur de uitcheck tijd is. Het is wel grappig dat nadat we hebben neergelegd we om ons heen meer telefoongerinkel horen. We zijn waarschijnlijk niet de enigen die tot het laatste wachten met uitchecken.
Het vinden van een taxi is dit keer erg lastig. Niemand wil ons voor het bedrag wat de meter aangeeft naar Makati brengen. Uiteindelijk brengt een taxi ons voor een vast afgesproken bedrag naar de ambassade van Myanmar. Als het goed is liggen daar onze paspoorten met visa op ons te wachten. We doorlopen dezelfde procedure van inschrijven en rijbewijs afgeven als eergisteren en nemen de lift naar boven. Ze zijn niet echt vlot hier, want het duurt weer een hele tijd. Het resultaat is er naar, want in onze visa zit zelfs een foto verwerkt.
Een visum rijker, lopen we deze moderne wijk van Manilla in. Een jongetje is aan het bedelen bij Theo en ik zie dat hij verstopt achter zijn trui Theo' s portemonnee wil stelen. Hij heeft niet door dat ik dat heel goed kan zien. Ik roep tegen Theo dat hij uit moet kijken. Waarop hij gauw zij hand terugtrekt en tussen de langsrijdende auto's weg rent. Deze wijk is een stuk rustiger, en er rijden er geen tricycles en vervuilende jeepneys. We lopen langs prachtige parken met heerlijk ruikende planten. Om ons heen staan hoge mooie flats, waarvan de onderste lagen uit restaurantjes en winkels bestaat. Langs de eerste verdieping, loopt een wandelpromenade. We eten en drinken wat in deze relatief duurdere restaurantjes. En dwalen nog wat door de wijk. Jammer dat we onze zware rugzakken bij ons hebben. We komen een museum over de tweede wereldoorlog tegen. Lopen langs prachtig aangelegde vijvers met koi's en tafels met bonsaibomen. En bewonderen een prachtige open kerk.
Maar het lopen met zo'n zware vracht is niet prettig. We besluiten in een rij te gaan voor een taxi naar het vliegveld. Het is een lange rij. En het duurt even voor we aan de buurt zijn. Het verkeer is razend druk. Een paar miljoen Filipijnos proberen hun weekend buiten de stad door te brengen. Elke vrijdagmiddag en -avond is het nog drukker dan anders op de wegen die de stad uitgaan. Maar als het goed is zijn wij morgenochtend in Hanoi. Een volgende fase van onze wereldreis.
Hetty