Eerst maar eens op jacht naar een nieuw kooktoestel. Bij de vis- en jachtwinkel vinden we eenzelfde apparaat als we al hadden. Deze doet het gelukkig wel. Dat geeft ons weer wat meer vrijheid bij de keuze van campings. 's Avonds eten we met een Australisch jong stel. Zij is net afgestudeerd als vroedvrouw. Gezellig. Zij hebben ook een spaceship gehuurd, maar dan zonder er een allrisk verzekering bij te kopen, dus zij hebben een nieuwe. Daar valt nog wat te verdienen. De leukste huurcamperbusjes die hier rondrijden zijn allemaal van Escape. Die schijnen ook over de hele wereld te zitten en hebben al hun busjes heel mooi beschilderd met ieder een unieke tekening. Een idee voor een volgende keer.
Als we wakker worden hebben we gelukkig weer een zonnetje. Dit keer door de bladeren van de boom waaronder we staan. Dat vind ik altijd zo mooi. Dan heb je meteen zin in de nieuwe dag. We gaan Wanaka verkennen. Het stormt nog steeds, dus het meer is een paradijs voor de goeie surfers. Gaaf! De originele naam van dit gebied was Oanaka (Land of Oanaka, the resident Maori Chief). De Engelsen hebben het de naam Pembroke gegeven toen ze zich hier settleden. In overleg met de inwoners is dat in 1940 Wanaka geworden.

Peter haalt een kaartje voor Starwars bij de plaatselijke bioscoop, Paradiso genaamd. De naam doet heel wat vermoeden, maar het is een klein houten gebouwtje. Zou het scherm groter zijn dan onze televisie thuis? Dat blijkt wel zo te zijn, maar de zitplaatsen zijn gewoon bankstellen, fauteuils en andere stoelen. Een belevenis op zich.

Vrijdag zijn we weer wat actiever. We beginnen met the Roys Peak Track. Dit is een wandeling van vijf á zes uur de berg op zigzaggen en weer eraf. 'Hard but worth it', stond er in de omschrijving. Je krijgt dan een steeds beter uitzicht over de omgeving van Wanaka. Niet doorvertellen hoor, maar we hebben hem niet afgemaakt. We moesten snel terug naar de auto. Te laat. De accu was al leeg. Lichten laten branden. Ja bij zo'n 21 jaar oude auto gaat er geen piepertje wanneer je uit wilt stappen en je lichten branden nog. Gelukkig vinden we wat aardige jongelui die ons voor een paar biertjes wel uit de brand willen helpen. En het lukt gelukkig in één keer. Dat valt weer mee.
Lunchen in het park, boodschappen en op zoek naar een slaapplaats. We besluiten nog een nachtje in Wanaka te blijven en vinden een plek bij the Lake Outlet Holiday Park. Tenminste, als we op de aangewezen plaats aankomen blijkt er al een tent te staan. 'People forget to check out', is de reactie van de mevrouw van de receptie. Zo relaxed.
De 'tent' is zo opgezet dus hebben we nog wel tijd voor 'the lovely walk', waar die mevrouw van de camping het over had. The Outlet Track, langs de rivier. The river patrol vaart langs op een waterscooter. Als je hier zwemt zonder zwemvest kun je een boete van $300 krijgen, vertellen de mensen ons die klaar staan om op een board de rivier af te drijven. Even later komen ze joelend langs. Het is weer allemaal even mooi. De track die we lopen is vooral bedoeld voor mountainbikes. Steeds als we uit de weg gaan worden we vriendelijk bedankt: 'Chur mate, thank you very much, we appreciate it.' Klinkt allemaal erg aardig.
Ondertussen worden we weer gezandstraald. Het stormt nu al vier dagen en niet zo'n beetje ook. Uitputtend. We kunnen niet normaal even rustig buiten zitten. Alles waait weg, inclusief onze stoelen. Dat wordt weer vroeg ons bed in. Maar eerst nog even het stof eraf douchen. Ik ben de enige in het douchegebouwtje. Als ik net helemaal uitgekleed ben gaat het licht vanzelf uit. Vaak zit er een bewegingssensor. Maar dit keer helpt zwaaien niet. Dan maar in het pikkedonker het lichtknopje zoeken. Fijn, geregeld. Muntje in het apparaat en douchen maar. De douche blijft ijskoud.
Als ik het de schoonmaakster vertel, zegt ze rustig : 'I'll tell them tomorrow'. Even dacht ik nog: 'Wat heb ik daar nou aan?' Maar eigenlijk had ze gewoon gelijk: 'No worries'. Wat is kamperen toch fijn;)

Als we de volgende ochtend onze stoelen en tafeltje aan het meer zetten, wandelt er een mevrouw langs. 'What a lovely spot to have breakfast'. Ze heeft gelijk. We hebben prachtig uitzicht over de bergen. In de verte zien we zelfs besneeuwde bergtoppen. Op het blauwe meer varen zeilboten, een speedboot met een parasailer erachter en wat kano's. Er spelen kinderen in het ondiepe stuk van het meer en langs het meer zijn mensen lekker aan het mountainbiken. Alle huizen zijn vrijstaand, veel met veranda's en allemaal met veel glas om optimaal te kunnen genieten van het uitzicht. In de bomen groeit Old men's beard. Wij herkennen dit van Ushuaia, waar we leerden dat dit alleen in de allerschoonste lucht kan groeien. Er zitten een soort musjes die hun staart kunnen opzetten zoals pauwen dat doen. Wij snappen die Paul wel dat hij hier zou willen wonen. Het lijkt erop dat de mensen hier nog weten waar het in het leven om draait. Het centrum leeft. Waren er gisteren nog sportwedstrijden voor het hele gezin, is er vandaag markt. En je hebt er natuurlijk Paradiso!