We nemen de weg richting het zuidoosten via de plaatsen Lumsden, Riversdale, Gore, Clinton en Balclutha. Wat een namen. We passeren Laura Road, Chelsea Road, Robert Street en Edwards Street. Het wordt 'the historical trail' genoemd. In Lumsden staat een oud treinstation met bijbehorende trein. Riversdale heeft naast een antieke trein ook nog twee oude vliegtuigjes. Op het kerkhof is het drukker dan in de straten. Clinton heeft een Old Men's Road en vooral veel oude mannen op de golfbaan. Ik ben wel eens benieuwd hoeveel mensen hier wonen en hoeveel toeristen hier nu eigenlijk zijn. Af en toe staan er brievenbussen langs de weg waarbij we aannemen dat er ergens in de buurt bijbehorende huizen staan. Zeker negen op de tien auto's zijn huurauto's. Meestal in de vorm van campersvans. Wel veel schapen, schapen, schapen. Volgens mij kunnen ze hier de hele wereld van wol voorzien. De bergen hebben plaats gemaakt voor heuvels onder een lappendeken van verschillende tinten groen door de landbouw en veeteelt ( SCHAPEN, koeien en herten ). Er waait hier een ijskoude wind. Te koud voor een picknick. Het is hier nu toch zomer. Nooit geweten dat Nieuw Zeelandse zomers zo koud waren.
Dan Dunedin, het reisdoel van vandaag. Otago's grootste stad, beroemd om het Schots erfgoed, gebouwen van Victoriaanse en Edwardiaanse architectuur. Wij hebben er een paar gezien, o.a. the First Church, St. Paul's Cathedral, the Railway Station. Tijdens de dagen dat wij er zijn is er een international Festival of Historic Motoring. Dat houdt in dat er overal in en rond Dunedin hele oude/antieke mooi onderhouden auto's rondrijden. Je waant je in een vorige eeuw. Erg leuk.
We worden heel aardig geholpen bij the Visitor Centre door een Zuid Afrikaanse en zo kunnen we uit de drukte van de stad ontsnappen door naar het naburige Otago Peninsula te gaan. Dit is een heel mooi vulkanisch schiereiland, groen, steile heuvels en waarop Nieuw Zeelands enige kasteel staat, Larnach Castle. We verblijven op het vriendelijke Portobello Village Kiwi Tourist Park. Van daaruit rijden we over the Highcliff Road naar the Seal Point Road. Na een mooie wandeling door de duinen komen we op Sandfly Bay. Gelukkig geen sandflies, slechts vliegend zand. Lekker rustig. Zwarte scholeksters en rotsen vol zeeleeuwen en furseals. Een indrukwekkend groot zeeleeuw mannetje laat een ander mannetje en ons even weten wie hier de baas is. Het andere mannetje vlucht de zee in en komt verderop het strand weer op. Als ik een foto van hem wil maken toont hij ons zijn gefrustreerdheid door zijn tanden te laten zien en op me af te komen. Ik struikel en val achterover in het zand. Adrenaline. Gelukkig loopt het goed af.
We eten vroeg, want die avond bezoeken we Penguin Place (a conservation project). Hier kunnen we 'the endagered Yellow-eyed Penguin' zien. Als wij er zijn, zijn er nog drie andere groepen met in totaal zo'n honderd man. We zien twee volwassen pinguïns, twee kuikens en vier stipjes, mannetjes die we van grote afstand uit zee aan land zien komen. Een tour van $104 met z'n tweeën?? Ik had iets anders verwacht op basis van de foto's in de reclamefolders, maar we hebben ze gezien. We zijn vervolgens naar the Royal Albatross Centre gereden. Er loopt een smal kronkelweggetje langsde rand van het schiereiland met aan de ene kant rotsen en aan de andere kant zee, geen vangrail of iets, doodeng. En dat centrum staat op de uiterste punt van het eiland. We zien daar wel de indrukwekkende vlucht van de meter grote albatros met een spanwijdte van drie meter. Er is een mooie tentoonstelling over het onderzoek naar de albatros. Met foto van de koninklijke Charles met (Royal) albatroskuiken. We leren o.a. dat er tweeëntwintig soorten albatrossen zijn waarvan er elf in Nieuw Zeeland voorkomen en acht alleen maar in Nieuw Zeeland. Tegen de schemer doen we the Blue Penguin tour. Dat houdt in dat we op een platform mogen staan wachten, turend over de zee. Een zeeleeuw vermaakt ons in de tussentijd door voor de kust heen en weer te zwemmen. Dan zien we in de verte een zwarte vlek op ons af bewegen. Als ze dichterbij komen lijkt het net een stuk uit de film 'Happy Feet'. Met veel kabaal klimt een groep van de kleinste pinguïns op aarde komisch waggelend het land op om hun nesten op te zoeken voor de nacht. Zo zien we honderden Blue Penguins aan land komen. Erg leuk!
Ondertussen, op de parkeerplaats, hebben duizenden meeuwen al onze auto's vol gepoept. Wat een feest.