Nadat we de auto hebben opgehaald en volgeladen met boodschappen zijn we richting het zuiden gereden. We hebben dit spaceship al vanuit Nederland geregeld en daarbij een allrisk verzekering genomen. Daaraan hebben we meer betaald dan deze auto nog waard is. Volgens mij hebben we de oudste auto uit de collectie meegekregen, met ruim 406.000 km op de teller. Maar ok, hij doet ons denken aan onze goeie ouwe bus en dat is ook wat waard.
Het regent al voor de tweede hele dag onophoudend. Het ziet grijs en is koud. De eerste honderdvijftig km is het daarbij ook nog giga druk op de weg en een soort van saai. Wat landbouw en veeteelt. Als er een grote 'M langs de weg verschijnt hoeven we er niet lang over na te denken. Die gezonde salade en boterhammen op die picknickplaats met prachtig uitzicht gaat hem vandaag niet worden. Wij gaan binnen even wat warms eten en drinken en opwarmen. Wat vond Paul nou eigenlijk zo mooi aan Nieuw Zeeland? Vanuit Geraldine gaan we de bergen in. Hier wordt het wat rustiger, groener en mooier. Nog wel landbouw en veeteelt, vooral veel koeien, herten en schapen. Zouden dit die beroemde merinoschapen zijn? Met die wol waarvan al die mooie outdoorkleding gemaakt wordt? De rivieren zien ondanks de grijze lucht helder blauw en zo ook Lake Tekapo waar we uiteindelijk een camping opzoeken. Belachelijk blauw hè Paul. Maar nu nog even niet. De camping is helemaal vol. Daarom mogen we op the overflow plaats staan. Dit betekent direct aan het meer.
Het is ook overvol in de keuken, ofwel gezellig druk. De mensen met kleine tentjes en auto's zoeken daar de warmte op. Er staan kleine tafeltjes waar we aan kunnen eten. Wat Nieuw Zeelandse jongeren bieden ons een biertje uit eigen land aan, Heineken. En wat Nieuw Zeelandse hapjes. Wat aardig. Ze vertellen ons hoe zij over het toerisme denken. Het is ook hier de grootste industrie geworden. Het rustige Nieuw Zeeland met vooral mooie natuur is de afgelopen jaren veranderd in een toeristische attractie. We hopen nog dat het wel mee zal vallen maar de eerstvolgende dag weten we al precies wat zij daarmee bedoelden.
We bouwen de auto om tot slaapkamer en gaan naar bed. In een slaapzak onder een dekbed met kruik. Het is echt stervens koud. We hebben ons laten vertellen dat het vannacht niet meer dan twee graden zal zijn. Volgens mij vriest het al. Als we 's nachts wakker worden is het kraakhelder en staan we onder een indrukwekkende sterrenhemel.
De volgende morgen worden we gewekt door het zonnetje en hebben we vanuit onze 'slaapkamer' zicht op het geweldig blauwe Lake Tekapo. We kunnen lekker buiten ontbijten en koffie drinken voor we Mount John gaan beklimmen. Op de top is een observatorium waar vier hele grote telescopen staan opgesteld. Je kunt daardoor naar de sterren kijken (gratis). Tenminste, dat was vier jaar geleden zo. Nu kan dat alleen als je daarvoor een tour geboekt hebt voor $150 p.p. Maar de tours van vanavond en morgenavond zitten al vol. Een tegenvaller! Gelukkig is de wandeltocht over de berg langs het meer nog wel vrij toegankelijk en super mooi. Vanaf de top hebben we uitzicht op verschillende gebergten. Sommige bergtoppen zijn bedekt met sneeuw. En we zien een aantal meren, allemaal even blauw. Er zijn naaldbossen en er staan overal gele en paarse bloemen.
's Avonds eten we op de picknickplaats met een nederlands stel, terwijl wat pulletjes aan onze voeten knabbelen. We zien we de bergen allerlei kleuren aannemen tijdens de zonsondergang. Wat is Nieuw Zeeland toch mooi, hè Paul.