Bij het Visitor Centre in Motueka proberen we te regelen hoe we de komende dagen in het Abel Tasman National Park gaan doorbrengen. Het is nogal een gepuzzel want er is zoveel mogelijk en tegelijkertijd ook weer niet doordat dingen vol zitten en veel dingen schreeuwend duur zijn. Ook hier wordt weer gezegd dat het nog nooit zo druk is geweest als de afgelopen tijd. We worden geholpen door een Nederlandse die bijna haar definitieve verblijfsvergunning rond heeft en daar erg enthousiast over is. Uiteindelijk blijven we toch bij ons eerste plan, een dag wandelen en een dag kanoën.
We boeken een camping in Marahau. Daar houdt de weg op en kun je alleen te voet, te paard of over het water verder het National Park in.

We kiezen ervoor om de eerste dag te voet te gaan. In Marahau start de Abel Tasman Coast Track, één van de negen Great Walks die ze hier in Nieuw Zeeland hebben. Dat zijn allemaal populaire meerdaagse wandelingen. Wij lopen daar een gedeelte van. Het eerste stuk slaan we over en we laten ons per watertaxi een stuk verderop brengen. Een belevenis op zich. We worden met een busje bij de camping opgehaald en bij het kantoor van de watertaxi's gedropt. Daar staan allemaal tractoren met trailers erachter. Op de trailers staan de boten. Iedereen moet bij de boot gaan staan die naar de bestemming gaat waar hij of zij heen wil en er vervolgens in klimmen. Zwemvest aan en rijden maar. Naar het strand en van daaruit varend verder. Echt super grappig. Onderweg bij wat aalscholvers op de rotsen kijken en bij de zeeleeuwen langs en dan landen op het strand van bestemming, Torrent Bay. Nadat je eerst natte voeten hebt gehaald. Het is prachtig weer. De wandeling gaat berg op berg af over een pad langs de rotsen en door het bos met af en toe zicht op het blauwe water van de zee van het Abel Tasman National Park en de stranden. Er staan veel varens en varenachtige bomen, veel mos en hele hoge bomen. Onderweg zien we gekke gele kastjes. Iemand heeft bedacht dat het handig is om de wespenplaag met gif te lijf te gaan. Als we na een paar uur halverwege zijn lunchen we bij Bark Bay. Daar kun je ook overnachten. Er staan picknicktafels, er is een overdekte plaats met stromend water en er zijn wc's. Het ziet er leuk uit. Er komt een gezin aan met drie kinderen met allemaal een eigen rugzak die hier al hun tenten gaan opzetten. Wij lopen nog een stuk verder tot Onetahuti Bay. Daar worden we om half vier opgepikt door de watertaxi. We zijn ruim twee uur te vroeg. Dus Peter wil nog even gaan zwemmen. Maar hij is al terug voordat ik omgekleed ben. Hij werd gebeten door zeeluizen. Toch maar gewoon wachten tot de watertaxi komt. Dat is een speedboot. We waren gewaarschuwd voor zeeziekte, maar wij hadden geluk. Het was zo'n rustige zee dat we nergens last van hadden en dan is het erg leuk om zo hard over het water te gaan. Sweet as.

De tweede dag gaan we zeekayakken. Dat betekent vroeg op voor de briefing bij de kayakverhuur. We worden van top tot teen aangekleed en krijgen een uitgebreide cursus zeekayakken. Erg leuk. Er wordt een heel toneelstuk opgevoerd en we gaan ook zelf droog oefenen hoe je aan land moet komen zonder om te gaan. Een paar uur later laden we de kayaks op en gaan we richting zee. De cursusleidster gaat nog even mee te water en dan mogen we onze eigen koers varen. De volle zee op richting de eilanden. Op het kleinste eiland wonen pinguïns, alleen niet overdag natuurlijk. Dan zijn ze op zee. Op het volgende eiland landen we volgens het boekje op een strandje om een broodje te eten. Dan varen we verder richting de andere kant van dat eiland. Daar woont een enorme zeeleeuwenkolonie. Er zwemt er maar één rond. De rest ligt een beetje te luieren op de rotsen. Er zijn veel kleintjes. Die kunnen hard schreeuwen zeg. We hadden dat geschreeuw al eerder gehoord, maar toen hadden we nog geen idee wat het was. Dat klonk echt erg. Vandaag weer geluk met een rustige zee. Als we nog op een ander strandje aanleggen raakt er een zwarte scholekster erg in paniek. Deze bleek ook wat jongen te hebben. Dan is het tijd om terug te varen. Gelukkig was ons duidelijk uitgelegd waar we op moesten letten als we niet meer wisten waar we moesten zijn, op de boom en het huis. Duidelijker kon niet en volgens mij was ze nog serieus ook. Maar van verschillende kanten kwamen kayaks aan gevaren. Dus dat kwam wel goed. Lekker douchen en op pad voor de concurrent van the Ferg Burger, the Fat Tui. Sommigen beweren dat deze lekkerder is, maar voor mij blijft Ferg de winnaar al was ook deze super lekker. Op de terugweg krijgt Peter zo'n spierpijn in zijn arm dat hij er niet lekker van wordt. Duimen dat het morgen beter gaat.

Gelukkig gaat het beter en kunnen we verder. Maar niet voor we groenten ingeslagen hebben. Old McDonald himself heeft de camping aan zijn zoon overgedragen. Hijzelf vermaakt zich in zijn organische moestuin. En wat hij teveel oogst verkoopt hij. Net als de marmelade die zijn vrouw maakt en de zelf gestookte middeltjes tegen de sandflies. Met een berg groenten gaan we op pad. Onderweg kopen we daar nog wat fruit bij bij wat andere boeren. Overal wordt groenten, fruit en wijn langs de weg verkocht. En er zit nog echt veel smaak aan. Super lekker, vooral 'the sweet corn' en de peren.