Hobbiton
Bij the I-site in Matamata worden we de volgende dag weer opgehaald door een bus. Dit keer om Hobbiton te bezoeken. We weten dan nog niet wat ons te wachten staat. Maar daar komen we al gauw achter. Het wordt weer een geweldige dag. De chauffeuse die ons naar de film set bracht had zoveel humor. De dag kon al niet meer stuk. Als waarschuwing voor het schrikdraad zei ze bijvoorbeeld: 'If you accidentally touch the wire, make sure you grab someone else. Then you will be fine and he will forgive you as soon as he wakes up'. Ze vertelde ons hoe het hier allemaal begon. Op een dag in 1999 werd er bij de familie Alexander op de deur geklopt. Gelukkig net tijdens de rust van de rugby wedstrijd. Anders hadden ze waarschijnlijk niet eens open gedaan. De mensen aan de deur stelden zich voor als mensen van een filmmaatschappij en vroegen of ze het landgoed van de familie mochten bekijken om te beoordelen of het geschikt was om er scènes van een film op te nemen. Vader Alexander zei dat hij geen tijd had om mee te lopen vanwege de rugby wedstrijd, maar dat hij het goed vond, als ze maar het hek achter zich dicht deden, zodat de schapen niet weg konden lopen. De familie Alexander heeft een schapenboerderij en bezit 500 hectare grond. Ongelofelijk hoeveel ruimte de mensen hier hebben. In Matamata draait het vooral om de paarden. Hij is hier de enige schapenboer. Dus alle grond waarop je schapen ziet lopen is van deze familie. Zes weken lang hoorden zij niets meer. Tot er weer op de deur werd geklopt. Dit keer gelukkig geen rugby. Pa deed open. Er werd hem de vraag gesteld of zijn boerderij gebruikt mocht worden voor het opnemen van een film en zo ja of hij dan eerst even het contract van geheimhoudingsplicht wilde ondertekenen. Dezelfde dag was alles rond. Toen werd verteld dat er scènes van Lord of the Rings opgenomen zouden worden. 'Lord of the what?', schijnt hij gezegd te hebben. Geen idee wat dat inhield. Dit was het begin van het hele circus. Je weet echt niet wat je hoort wat zich hier allemaal afgespeeld heeft. De buren mochten ook niemand op hun land laten en moesten ook voor geheimhouding tekenen. Er werd een vliegverbod afgekondigd boven het landgoed. De eerste twee piloten die toch over het landgoed vlogen verloren hun vliegvergunning. De derde had geluk, omdat hij de laatst overgebleven piloot was in het gebied. Hij moest ook het geheimhoudingscontract tekenen en mocht vervolgens mensen en materialen voor de film vervoeren. Er werd door het leger een weg naar het terrein aangelegd, want er gingen elke dag vijfhonderd man het terrein op en af. Iedere nacht verbleef alleen de familie zelf en de bewaking op het terrein. Alle anderen werden in omliggende gemeenten ondergebracht. Het moest zo lijken op een legeroefening. Maar niets was minder waar. Onze chauffeuse was indertijd chauffeuse op de schoolbus en the Alexander kids hadden de grootste moeite hun mond te houden over wat er elke dag bij hun op het land gebeurde. Kun je je voorstellen! Maar niemand geloofde hen. Een stuk van het terrein werd omgebouwd tot Hobbiton, met vierenveertig huisjes half onder de grond voor de Hobbits. Er was voor het terrein gekozen vanwege de aanwezigheid van een meer en een 'party tree'. En vanwege de afmetingen, het glooiende landschap en de mist aan de horizon. Als je de films een beetje kent, weet je dat er hele aparte figuren in voorkomen. Dus moesten de acteurs elke keer helemaal omgebouwd worden met maskers, make-up, kleding, pruiken, attributen etc. Daarvoor waren natuurlijk ook heel veel kappers, visagisten e.d. nodig. Verder dieren zoals paarden, adelaars en schapen, dierenverzorgers en dierenartsen. De regisseur wilde dat de ruiters allemaal hun eigen paarden bereden. Maar omdat hij de vrouwen betere ruiters vond dan de mannen, moesten die vrouwen iedere keer compleet tot mannen omgebouwd worden. De schapen van de familie werden niet traditioneel genoeg bevonden en daarvoor moesten dus schapen van een ander ras geïmporteerd worden. Iedereen moest natuurlijk ook eten. Dat betekende ook nog eens catering voor zo'n 500 man elke dag. De regisseur, Peter Jackson, was enorm perfectionistisch. Beide films hebben hem in totaal acht jaar van zijn leven gekost. Maar dat heeft hem natuurlijk geen windeieren gelegd. Zowel Lord of the Rings als de Hobbit zijn enorm succesvol geworden. Het schijnt dat de Hobbit het meest gelezen boek is na de bijbel. Lord of the Rings was natuurlijk de eerste trilogie die verfilmd is. Na elke filmdag werden de resultaten in de filmstudio in Wellington bekeken, beoordeeld en verwerkt. Zo kon een scène die niet goed genoeg was de volgende dag direct overgenomen worden. Het gebeurde bijvoorbeeld dat iemand tijdens een pauze iets van zijn kleding uitgedaan had en het daarna vergeten was terug aan te doen. Toen de huilscène uiteindelijk aan het eind van de dag gelukt leek, moest deze dus toch opnieuw gefilmd worden toen bleek dat er iets aan de kleding niet klopte. Echter deze opnames waren niet scherp, dus moest de scene voor de derde keer opgenomen worden. Zo werden er op verschillende plaatsen in Nieuw Zeeland scènes opgenomen. Waar we paard gereden hebben in Paradise zijn bijvoorbeeld gevechten in het bos opgenomen voor Lord of the Rings. Daarvoor is eerst het bos helemaal naar de zin van de regisseur in orde gemaakt en zijn er ook dingen weggehaald en in de studio gebruikt. Na de opnames is alles weer in oorspronkelijke staat teruggebracht. Voor Lord of the Rings was er in Hobbiton bovenop het huis van Bilbo en Frodo een eikenboom nodig. De juiste eik werd gekocht bij een boer in de omgeving, in stukken gezaagd en genummerd. Vervolgens werd deze op het grasdak van het huisje van Bilbo en Frodo weer opgebouwd. Een dode boom heeft natuurlijk geen bladeren. Daarom werden er 20.000 (dit aantal is wat ik heb onthouden, Peter denkt meer) kunstbladeren uit Taiwan geïmporteerd en stuk voor stuk aan de boom bevestigd. In de film is deze boom minder dan een minuut te zien. Zoiets geldt ook voor het paadje naar de waslijn. Om dit echt te laten lijken werd iedere dag tijdens de opbouw van het dorp de was opgehangen en weer afgehaald, zodat het een natuurlijk ingesleten paadje werd. Alle gidsen die nu groepen rondleiden moesten ook iedere ronde dit paadje lopen, om het in stand te houden. In een scène moest de zon achter het huisje van Bilbo ondergaan, maar de zon ging aan de verkeerde kant onder. Toen is deze scène 's ochtends vroeg gefilmd, bij zonsopgang, en achterstevoren afgedraaid. Hobbiton werd voor Lord of the Rings grotendeels van piepschuim gebouwd en na afloop van de opnames weer weggehaald. Toen de film zo'n succes had dat ook besloten werd om the Hobbit te gaan verfilmen moest het dorp geheel opnieuw opgebouwd worden. The Alexander family heeft toen de voorwaarde gesteld dat het dit keer van duurzamere materialen zou worden gebouwd zodat het minimaal vijftig jaar zou kunnen blijven bestaan en mensen zoals wij het zouden kunnen gaan bekijken. Peter Jackson en de familie Alexander verdienen nu fifty fifty aan dit park. The Hobbit werd zo een aantal jaar later opgenomen. Deze speelde zich echter zestig jaar eerder af dan Lord of the Rings. De boom bovenop het huis van Bilbo was toen natuurlijk ook zestig jaar jonger. Dit keer werd hij helemaal van kunststof opgebouwd om het dezelfde vorm, maar dan in een jongere en dus kleinere versie te geven. Toen Peter Jackson de boom zag vond hij de kleur van de bladeren maar niks en liet hij ze stuk voor stuk door mensen die in een kraan hingen in met de hand in de juiste kleur over spuiten. De vijver zat zo vol kikkers dat het gekwaak stoorde bij de opnames. Toen heeft de cast alle kikkers gevangen met alle lol van dien. Zo heeft ieder aspect van deze films zijn eigen ongelofelijk unieke verhaal. We hebben er met verwondering rondgelopen en waanden ons helemaal in de film. We kregen een biertje in the Green Dragon, de kroeg uit de film. Het maken van de afbeelding van de draak boven de bar heeft een kunstenaar tweehonderd uur gekost. Je kan hier 's avonds ook eten. Maar dat was de komende tijd geheel volgeboekt. Datzelfde gold ook voor de rondleidingen die wij er hadden. Maar daar hadden ze er op het laatste moment nog een aantal bij gepropt. Zo lopen hier op zo'n drukke dag als vandaag zo'n twee- á drieduizend toeristen rond, vele gidsen, tuinmannen om de tuinen te onderhouden, onderhoudsmonteurs etc.

Als je vantevoren al geen fan was, word je dat hier wel. Hoe geweldig! Echt super gaaf. Eén van de boeken van 'the making of' is al online besteld (omdat hij hier uitverkocht was) en zal binnenkort thuis op de mat liggen).