Theo heeft gehoord dat je hier ook kan duiken met de zeeleeuwen. Vandaar dat we op weg zijn naar een duikshop in Victoria. Maar vandaag gaan ze alleen vanaf de kant net achter de shop het water in. Pas zaterdag gaan ze weer duiken bij de zeeleeuwen. We besluiten boodschappen te gaan doen en naar het noorden van Vancouver Island te gaan.
Het is een eind rijden, maar de wegen zijn hier goed. Schoon, rustig en goed onderhouden in een prachtig landschap. Ook hier zie je bordjes naast de snelweg staan, welke groep hier de berm schoon houdt. Het is een gebied met bergen, naaldhout en zee. Onderweg zien we veel plekken waar hout in of naast het water ligt. De ex-bossen waar ze gekapt zijn zien we ook. Grote vlaktes met hier en daar nog een pluk bos, wat ze hebben laten staan. Als stapping stones tussen de andere bossen.
Ooit hebben hier machtig dikke oude bomen gestaan. Je ziet grote stompen in het bos staan. In de stomp zit nog een meter boven de grond een gat. Op een plank stond daar de houthakker de boom om te hakken. Die informatiebordjes zijn toch wel handig! Deze zagen we in het MacMillan Provincial park. Daar aan weerszijden van de weg is nog een stuk oerbos. Hier zien we hoe groot de Douglas en Thuja plicata kunnen worden. In dit dikke bomen bos staan nog bomen van 800 jaar en 350 jaar. Tijdens een bosbrand is 450 jaar geleden een groot stuk verbrand, waarbij een aantal bomen het hebben overleeft.
Sommige bomen hebben een brand nodig om te kunnen kiemen, wat 450 jaar geleden hier massaal is gebeurd.
De achthonderd jaar oude Thuja plicata (western redcedar) en Douglas-Fir (Pseudotsuga menziesii) zijn imposant. Net als de kauri in Nieuw Zeeland hebben ze een heel smalle kroon.
We lopen twee korte trails door het bos met informatie borden. In 1994 is een deel van de bomen omgewaaid tijdens een zware storm. De her en der verspreid liggende boomstammen vormen een kraambed voor nieuwe boompjes. Prachtig om te zien hoe die, netjes op een rij, juist op de omgevallen boomstammen staan.
We rijden door tot we bij een camping komen. Bij elke kampeerplek zien we een berenkast, om eten in te zetten. Alles is vol, dus eindigen we op een parkeerplaats vlak bij een meer, waar boten te water worden gelaten.
Er is een informatie brochure opgehangen met uitleg over een bosbrand vlakbij op een eiland. Van die brand zien we in de verte nog steeds rookpluimen omhoog komen. Desondanks slapen we die nacht voortreffelijk.
Hetty