Wat een afgrijselijke nacht was dat. Alleen al het zoeken naar een parkeerplek was een ramp. Het gebied van de Columbia rivier is prachtig, steile basalt kliffen en een boomloos droog landschap. Alleen langs de rivier is het groen. Maar langs rivier en de meertjes liggen stille poeltjes met zeer hongerige muggen. Bij het nemen van een foto van een adembenemend meertje met kliffen op de achtergrond, werd Theo belaagd met muggen. Geen aanlokkelijk idee als je met open raampjes en achterdeur in een auto ligt.
Bij elk redelijk potentieel plekje keken we met argusogen naar buiten. Meestal omringd door op de loer liggende of liever gezegd vliegende monstertjes gingen we verder. Tot we eindelijk bovenop het plateau konden komen, ver van de natte plekken, maar in een o zo open gebied. Uiteindelijk, wanhopig en in het donker, vonden we een enigszins verlaten plekje iets van de weg af.
Daar lagen we in onze "nieuwe" auto, nog een beetje onwennig te wachten tot het licht in de wagen uit zou gaan. De klep en ramen een beetje open. We staan niet zover van de weg vandaan, open en bloot. Met het licht in de auto aan, ons te verbijten. Waarom gaat het licht niet uit. Terwijl de auto klikt en schakelt, deuren op slot doet en een eigen leven lijkt te leven. Gelukkig, daar gaat het licht uit. Stik hij gaat weer aan en hij blijft klikken en schermpjes gaan aan en uit. Auto's komen langs en gaan. We proberen van alles, klep dicht, knopjes indrukkend, instellingen doorzoekend. Maar niets helpt, dus we slapen in, met klep dicht, klikkende sloten van deuren en lampjes van dashboard die aan en uit gaan. Alles went, grrrrrr, gelukkig hebben we geen last van muggen.
Die ochtend, moe en chagrijnig gaan we op weg naar de grens. Het landschap wordt groener en de bergen veranderen. Dit is het gebied van fruit zie ik, appels en druiven. Wat een raar gezicht, die droge hellingen en die groene stukjes met fruitbomen en gras stukjes, waar zo 's-morgens vroeg iedereen aan het sproeien is. Over de grens met Canada zijn de bergen kaal met wat naaldbomen en grote puinhellingen. We zien een raar meertje, met grote ronde groene cirkels erin. Het lijkt op een zoutmeer met ronde poeltjes. We staan een flink stuk ervan af, lastig te zien wat het echt is. Op een bord staat dat het indianengebied is en het meer medicinaal wordt gebruikt. Spotted Lake heet het. In de korte tijd dat we er staan wordt ons door diverse net aangekomen mensen gevraagd of wij weten wat het is. Een potentieel toeristische attractie lijkt me, en een bord met wat uitleg zou welkom zijn.
Ook hier in Canada is het een fruitgebied. In het dal staat schuur naast schuur, en farm markets, waar je allerlei fruit kan kopen.
Langs een rivier is een recreatie plek, waar we pauzeren. Het is er erg druk daar bij de picknicktafels tussen de naaldbomen. Het is een komen en gaan, soms met erg grote caravans of campers. Verder langs de weg zie ik meer berken en populieren die er net even anders uitzien als bij ons.
Het landschap is heuvelachtiger geworden met verschillende soorten naaldbomen. Meertjes liggen in dalletjes. We gaan langzaam omhoog en zitten op elfhonderd meter maar merken het niet echt. Alleen af en toe aan mijn oren die dicht zitten. We kunnen best ver kijken en zien lage heuvels. De weg is recht, wat wel fijn is nu ik probeer de achterstallige blogs te schrijven.
Bij Kamloops stoppen we om dit plaatsje te verkennen dat bij de samenvoeging van de Noord Thompson Rivier en Zuid Thompson Rivier ligt. Daar is in een park een muziekfestival bezig en het is er druk. Er is een strand gemaakt midden in de stad en een waterspeelplaats waar kinderen druk bezig zijn. Volgens het gidsje zijn er veel historische gebouwen te vinden. Maar het is wel erg zoeken, alleen een oud houten kerkje en een stenen school vallen wel erg op. Soms lopen we langs een gebouw en komen tot de ontdekking dat er ook een historisch plaatje op zit met een verhaal. We komen tot de conclusie dat we in Apeldoorn toch heel wat meer en mooiere historische gebouwen hebben.
Vlak bij Kamloops rijden we de heuvels in om op een bospaadje een plekje te zoeken om te slapen. We komen op een plek terecht waar nog niet zo heel lang geleden koeien hebben gelopen. Het is een prettig rustig plekje met een prachtig uitzicht op de velden en heuvels.
Hetty