Zodra we opstaan gaan we naar Telegraphe Cove, ooit een onbereikbaar haventje. Nu zijn al die huisjes langs de haven in gebruik als toeristische slaapplekjes. Leuk dat bij elk huisje de complete geschiedenis van de bewoners vermeld staat. In een café versturen we onze blogs, mails en whatsappjes. Maar ongedurig lopen we naar het museum wat hier is. Er staat een bordje dat in 2010 hier een poema een hond wilde meenemen. Dat was door wat toeristen verhinderd met een paar oude roeispanen. Het is bijna niet voor te stellen. De roeispanen staan er nog steeds, voor het geval dat.
Op de punt van de pier staat een kleine houten loods, een museum vol met skeletten. Ik weet wel iemand die daar helemaal dol op zou zijn. Waar je ook kijkt hangt of staat een skelet. Enorme walvissen, zeeotters, zeeleeuwen, herten, alles wat je hier kan tegenkomen. Met verhalen hoe ze aan het skelet zijn gekomen, interessant.
's-Middags maken we een wandeling naar een uitzichtspunt langs een trail door het bos. We gaan over smalle paadjes, over houten bruggetjes, over boomstammetjes, op en neer. De grond is humusrijk en zacht en we zien naaktslakken in het groen, geel, zwart met streepjes, in verschillende kleuren. We zien stompen van gigantisch grote bomen die hier vroeger gekapt zijn. We klimmen omhoog naar het uitkijkpunt om naar orka's te kijken, maar helaas. Het uitzicht is mooi, maar geen killer whales te zien.
Het wordt tijd om terug te gaan naar Victoria, waar Theo op zaterdag wil duiken. Onderweg zien we tweemaal herten met een zwarte staart langs de snelweg grazen. We eten nogmaals bij Subway, daar kun je tenminste gezond eten, terwijl we uitkijken naar een veer wat naar een eiland gaat.
We slapen langs de treinrails, op een plek waar vroeger een station was. Een heerlijk plekje.
Hetty