Je moet wat over hebben voor je portemonnee. Portometniks zou mijn schoonvader zeggen, die altijd met taal aan het goochelen was. Zo zei hij vaak: wat een ver-assing, als hij verrassing bedoelde. En dat laat zijn sporen na. Ik schrijf nog steeds vaak ver-assend als het ver-rassend moet zijn, spelling is niet mijn ding.
Vandaag gaan we weer op reis, alleen de reis duurt iets langer dan nodig. Zo vliegen we via Houston, New Orleans naar Cancun in Mexico. Een beetje om dus, maar een rechtstreekse vlucht was veel duurder. Eerst weer met de bus naar het vliegveld van San Jose, nu bij daglicht, dus alles ziet er een beetje anders uit. Vertrekbelasting betalen, wat ons 58 dollar lichter maakt. Bagage inchecken en door de douane, wat altijd langer duurt dan gedacht. En waarbij je je half uit moet kleden, jas of vest uit, riem af, schoenen uit, alles uit je zakken. Afijn je moet wat over hebben voor je veiligheid. Wat zou de wereld er relaxter uitzien zonder dat op moeten letten. Fiets op slot, deur en ramen dicht, portometniks veilig opgeborgen, enz.
Nu rest alleen nog de gate opzoeken en wachten tot het boarden begint. Je zit zo uren te wachten. Gelukkig zijn er nog wat winkeltjes waar je je laatste geld van dat land kwijt kan aan koffie of eten. Dat is hier niet nodig, want een aantal winkels delen hier gratis koffie uit en chocolade. In de hoop natuurlijk dat je nog wat koffie aanschaft, wat wij natuurlijk niet doen.
In tegenstelling tot de meeste vliegmaatschappijen uit het oosten, zijn die uit Amerika altijd zonder maaltijden aan boord. Straks geen Aziatische lekkernijen dus. Daarom vullen we onze maag maar van tevoren.
Heel efficiënt worden we in het vliegtuig gelaten, op je boarding pas staat wanneer je mag instappen. De eerste keer dat ik een Amerikaans vliegtuig instapte was ik nogal teleurgesteld. Hier geen gratis films, maar een beperkt aantal tegen betaling. Had ik me zo verheugd op een lange filmsessie, helaas. Het wordt een lange lees sessie nu.
In Houston is het haasten. We moeten door de douane, bagage ophalen, weer door de douane en bagage checken en daarna onze bagage weer inchecken en afgeven. Zo kom je de uren wel door.
Het is een korte vlucht naar New Orleans, waar we in het donker aankomen. Het is een lokale vlucht, waardoor we nu niet door de douane hoeven. Even is het verwarrend, moeten we nu wel of niet onze bagage ophalen. Maar hij verschijnt op de band, wel dus.
Dan begint het lange wachten, pas volgende ochtend vliegen we verder. Op zoek naar een plek waar we de nacht, al dan niet slapend, door kunnen brengen. In Xi'an in China had je daar hokjes voor, met airco, die je kon huren. Geen slecht idee. Maar hier, zachte banken gelukkig, en een lange nacht voor ons.
Hetty