We willen nog meer van palmen te weten komen en trouwens het tweede boekje met zijn route trekt ons ook, dus vandaag gaan we nog een keer naar de Wilson's garden. Maar nu met de bus, we weten nu waar we uit moeten stappen. In het midden van de bus loopt een touw waar je aan kan trekken als je wil dat de bus stopt. De bussen hier doen denken aan oude Amerikaanse schoolbussen.
Aangekomen gaan we eerst koffie drinken en onze blogs versturen. De internet verbinding in het restaurant is razendsnel. Dus terwijl we lekker wat drinken, zijn in no time onze foto's, blogs en wattsapjes weg. Ondertussen heeft het ook flink geregend, het is tenslotte regenwoud.
Het tweede deel van de palm route doen we achterstevoren, wat het meer op een speurtocht doet lijken. Sommige palmen zijn ook verdwenen, alleen een stompje in de grond laat nog zien dat hier ooit toch echt een zeldzame palm heeft gestaan. De lipstick palm staat er nog en doet zijn eer aan. Het bovenste deel van zijn stam is rood. Er zijn palmen die op bamboe lijken en andere die als kamerplant niet zouden misstaan.
Op één van de vele bankjes in de tuin, een groot voordeel, bekijken we alvast onze andere route. Zo te zien loopt hij langs heel andere paadjes, die we nu toch maar volgens de vaste route lopen.
We krijgen uitleg over de epifyten, heel veel orchideeën en bromelia's vallen daar onder. Overal waar je kijkt door het hele park, hoog en laag, zie je ze. Soms liggen er afgebroken takken met orchideeën of bromelia's op de grond. Al zie je ze niet veel bloeien, het zijn voornamelijk bromelia's, als ze al in bloei staan.
Verderop staan de Marantaceae, waar ook gember en arrowroot bij horen. En zo lopen we van familie naar familie. Het grappige is dat je ze vaak wel kent, als vrucht of als kamerplant. De vanille plant bijvoorbeeld of de Dracaena en agaves. Ondertussen huppelen de agouti's weer om ons heen en zien we twee toekan's saai met elkaar converseren. Je kan niet zeggen dat ze zo'n geweldig mooie zang hebben. Maar het zij ze vergeven, want ze zien er wel geweldig uit met die kleurige snavel en verenkleed. Eekhoorntjes poseren voor ons op de boom, heel nieuwsgierig naar ons kijkend.
Tegen de heuvel in de schaduw staan planten van de Araceae familie. Waar al onze bekende huiskamerplanten door het bos verspreid staan, al dan niet onder, boven in een boom of zich er omheen slingerend. Anthurium, Dieffenbachia, Philodendron en Spathiphyllum in het vervolg kijk ik met heel andere ogen naar al die planten in een bloemenzaak.
Het dondert weer in de verte en de app op de telefoon heeft me al gewaarschuwd, 100% kans op regen in de namiddag. Dus we haasten ons naar de bushalte. Want regen hier betekent 100% kans op doornat tot op je onderbroek. Het geluk is met ons want er komt een bus aan terwijl we er aankomen. Dat is alweer boffen.
In het dorp stappen we uit, we willen weer eens zelf koken. De blokhut waar we in zitten heeft een keukentje. Bij een soort snackbar waar we langs lopen, kopen we een zakje gefrituurde banaan met chilisaus. Best lekker, een soort chips. De supermarkt is vrij groot en al gauw hebben we flink wat in ons mandje. Veel groente en fruit, bij veel restaurants krijg je daar maar bar weinig van en ik heb daar zo'n zin in. Persoonlijk vind ik een supermarkt in het buitenland altijd heel interessant. Je ziet namen bij vruchten die je nog nooit gezien hebt. Je ziet wat mensen eten en drinken of juist niet. Een supermarkt laat je veel zien van een land.
Ondertussen vullen we het mandje met een avocado zo groot dat het onwerkelijk is en twee ananassen voor een spotprijsje. Zo te zien worden er niet zo vaak paddestoelen gegeten, we gaan er met de hele voorraad vandoor. Blauwe kaas is hier tot Theo's teleurstelling niet te koop.
Uiteindelijk gaan we met twee zware tassen de deur uit, de stromende regen in. Gelukkig is er een taxi die ons tot de voordeur kan brengen. En beëindigen we de dag met pasta met lekker veel groente en knoflook en als toetje verse ananas.
Hetty