Vóór zes uur zijn we al wakker, Seattle tijd. Ben zo langzamerhand wat dat betreft een beetje de "tijd kwijt". Al dat heen en weer gehop in tijdzones. Het is al licht aan het worden. Het is voor het eerst sinds Australië dat we 'wild' hebben gekampeerd. Meestal zoeken we daarvoor een rustig weggetje in de natuur, maar dat konden we gisteravond niet vinden. We stonden nu dichtbij woningen op een zijweggetje van een lokale doorgaande weg, dat na 20 m al was afgesloten door een stalen kabel en een dikke boomstam. Geen kans dus dat we iemand in de weg stonden, maar waarschijnlijk wel op privéterrein, en duidelijk zichtbaar vanaf de doorgaande weg. Toen we gisteravond in de schemering nog voorin de auto zaten, reed er een auto van de sheriff langs. Die hebben ons vast en zeker gezien, maar zijn niet teruggekomen. Ik weet niet eens of het is toegestaan om in de VS 'wild' te kamperen. Omdat het gisteravond een beetje regende, konden we de zijraampjes niet laten open staan, zoals bij de eerdere overnachtingen in de auto. Omdat we ook als we slapen zuurstof nodig hebben, heb ik daarom de achterklep op een kier open laten staan. Dat is op zich wel goed bevallen, maar geeft ook een beetje een onveilig gevoel, omdat kwaadwilligen zó binnen kunnen vallen.
Zonder ontbijt vertrekken we, maar al snel zien we Hetty's favoriete coffeeshop, een Starbucks'.
Een kop koffie en een toilet zijn nu welkom. We doen het rustig aan en raken in gesprek met een man die ons wat tips geeft over Vancouver Island, waar we vandaag heen willen.
Als we weer op de snelweg zitten richting Vancouver, hebben we het erover dat je hier in de VS geen picknickplekken ziet langs de weg. We zoeken een geschikt plekje om te ontbijten. Nog geen minuut later zien we waarnaar we op zoek zijn. Ze zijn er dus wel.
We laden alle ontbijtspullen uit en zoeken een picknicktafel uit half in de zon. Zelfs hier is het nog een beetje fris, en hebben we een vest nodig. Heel anders dan het weer waaraan we de afgelopen maanden gewend zijn geraakt. Ook hier doen we rustig aan, wat wel eens plezierig is. Het is niet zo ver naar Vancouver Island, en we hoeven pas aan het eind van de dag daar een camping te vinden.
Het is al het eind van de ochtend als we voor de grens met Canada in een lange file aansluiten en het duurt een uur voordat we eindelijk één van de hokjes van een Canadese douanier bereiken. Als we vanmorgen vroeg meteen de grens over waren gegaan, zonder koffie en ontbijt, dan hadden we waarschijnlijk zó door kunnen rijden. De douanier scant onze paspoorten, vraagt hoe lang we in Canada willen blijven, en waar we naar toe gaan. Dat is alles, en we krijgen er weer een stempel bij in ons paspoort, naast die van Cuba.
Direct na de grens is een informatiecentrum waar we folders verzamelen. Er is ook Wifi, zodat we weer eens een blog kunnen posten.
We besluiten geld te halen en inkopen te doen bij een Walmart, iets verderop. Verse groente en fruit, kaas, humus met geroosterde knoflook en pasta in blik. Ondanks dat we geen kookspullen hebben, eten we wel lekker en gevarieerd.
De weg naar de ferry is goed aangegeven. We hoeven niet door Vancouver heen en hoeven maar even te wachten voordat we aan boord kunnen. De overtocht naar Vancouver Island duurt onderhalf uur. Ik sta het grootste deel van de tijd op de voorplecht en spreek met een Nederlands gezin met familie op het eiland. Zo komen hier nu voor de tiende keer, en zijn nog steeds wildenthousiast. Onderweg zien we een zeehond die vlak naast de veerboot onderduikt, en in de verte zien we de grote rugvinnen van twee orca's, met drie kleine bootjes van whalewatchers eromheen.
Het is een half uurtje rijden naar de camping die we op de kaart hebben gevonden. Hij ligt op 50 meter van het strand, dat hier bezaaid ligt met grote boomstammen en kleinere stukken hout. De camping heeft 47 genummerde plaatsen met picknicktafels, maar heeft naast een aantal verplaatsbare toilethokjes geen faciliteiten. Geen stromend water, geen verlichting, geen campingwinkel, geen campingdisco (gelukkig), maar helaas ook geen douches. Na een paar dagen zonder douche had ik dat wel fijn gevonden.
Wel staan er overal op de camping fruitbomen. De appels en peren zijn nog niet rijp, maar de pruimen wel. Blijkbaar hebben de andere campinggasten er niet zo veel belangstelling voor, want we halen volop rijpe vruchten van de bomen.
Theo