Gisteravond een tijdje bezig geweest om mijn koffer opnieuw in te pakken. Gelukkig had ik ook oude kleding meegenomen die ik eventueel achter kan laten. Dit heb ik dan ook maar gedaan, misschien kan iemand anders het nog gebruiken. Gistermiddag zag ik een take what you need kastje staan in het centrum van Hoi An, als ik het eerder had gezien had ik de kleding daar in gelegd. Hoe ik het gedaan heb weet ik niet maar alles zit erin, ben benieuwd naar het gewicht want op binnenlandse vluchten mag er max 20 kg mee.

We rijden met de bus de weg naar het strand maar in plaats van rechtdoor naar het strand te rijden slaan we 500 meter voor het strand links af naar Danang. Ik had me best nog een halve of misschien wel een hele dag op het strand kunnen vermaken.......

Het is 30km naar Danang en we volgen de weg die paralel langs de kust loopt. Het enige wat er zich tussen mij en het strand bevind is het ene na het andere resort ofwel een resort in aanbouw. Het ene resort is nog luxer dan het andere. Opvallend is de ruime opzet en het vele groen. Ik zie menig tuinman gestoken in de kleuren van het resort, de enorme tuinen besproeien. Blijkbaar verwacht men hier een flinke groei van toeristen de komende tijd. En hoewel ik Hoi An nu al bijzonder toeristisch vind wil ik eigenlijk niet weten hoe het er over 10 jaar uitziet. Ik moet denken aan de rose granite in Bretagne, letterlijk vertrapt door de toerist.

In Danang worden het reuzenrad en de verschillende bruggen herkend. Grappig. Het inchecken en safetycontrole verlopen vlot. Mijn koffer is 200 gram te zwaar maar daar wordt niet moeilijk over gedaan. Een stel wat twee cabinekoffertjes heeft, moet overpakken omdat er in de ene koffer ruimte over is en in de andere koffer teveel zit, terwijl het totaal gewicht gelijk blijft. Ik zie schoenen boeken en van alles en nog wat van de ene naar de andere koffer verhuizen.

De vlucht zelf is wat hobbelig door turbulentie maar verloopt sneller dan verwacht. Waar ik niet op heb gerekend is de hitte die als een warme deken bovenop me valt als ik buiten stap. Na de lunch checken we in bij het hotel, vier sterren dit keer, hier kan ik best aan wennen. Ik heb een balkon in de schaduw en leg daar nog wat kleding te drogen die nog wat klammig was. Ik besluit even uurtje op het balkon te blijven om te wennen aan deze warmere temperatuur. Na even met Aad gebeld te hebben, die is inmiddels ook wakker neem ik een heerlijk verkoelende duik in het zwembad. Hier fris ik echt even lekker van op.

Ik zoek het dakterras op en tref daar Gerrie en Wilfred. Wat later schuift ook Erik nog aan en genieten we terwijl het heel snel donker wordt van de bedrijvigheid op de rivier beneden ons. Doordat de Vietnamezen gek zijn op bling bling zijn de partyschepen goed te volgen. De gewone scheepvaart veel moeilijker omdat net als op weg niet altijd verlichting wordt gevoerd. Gelukig wordt er wel getoeterd.

Erik en ik gaan samen eten verwijl Gerie en Wilfred eerst nog even naar hun kamer gaan. Na het eten bezoeken we nog twee marktjes, waarvan een met voedsel en hoewel ik echt benieuwd ben naar het streetfood wil ik daar niet van eten. Niet alleen vanwege de slechte hygiëne maar ook vanwege de ondefinieerbare soorten vlees die ik daar zie liggen. De gefrituurde kippentenen daarentegen zijn zeer herkenbaar.

Met de foto's wil het nog steedsniet goed lukken. Ik hoop er later nog meer te kunnen uploaden.