Vanmorgen alweer om zes uur uit de veren. Snel de gordijnen open getrokken en weer terug in bed om te kijken hoe de wereld van Halong Bay langzaam voor mij zichtbaar wordt. Het tere licht wordt steeds sterker en ik kan steeds meer contouren zien. Het schip ligt met de kont naar de zon dus een zons opkomst zie ik niet maar wat is dit geweldig mooi om mee te maken! Er wordt om 07.00 uur een licht ontbijt geserveerd en daarna kan er nog een grot met stalagtieten en stalagmieten worden bezocht. Tot in de 90tiger jaren van de vorige eeuw werden deze grotten bewoond door mensen en met name voor langere tijd gebruikt als schuilplaats voor typhonen. De regering heeft dit nu verboden en nu staan ook de grotten op de werlderfgoed lijst. Gelukkig maar dat men zijn best doet om dit unieke stukje natuur te behouden. Het is een flinke klim en we zijn niet de enigen. Een oudere man uit een andere groep heeft medische assistentie nodig, de klim en later de afdaling in de benauwde vochtige ruimte was hem even teveel geworden. Gelukig was medische assistentie voorhanden en knapte hij weer op. De man kon zelf weer verder. Er waren drie grotten achter elkaar en niet spectaculair mooi maar wel bijzonder. Weer terug aan boord was het tijd om de spullen in te pakken en de drankjes van het verblijf af te rekenen. Nog een keer rondkijken in deze fantastische hut en dan nog een hapje eten. Wanneer het eten gedaan is zijn we ook weer terug in de haven een perfecte timing van de crew.

Terug in de haven staat de bus met Mao en de andere groepsleden al op ons te wachten en vertrekken we direct naar Hanoi. Er is geen tijd meer om nog even in Hanoi te zijn en ergens vind ik dat wel jammer. Ondanks de drukte en hectiek van die enorme stad is het ook een bijzondere stad om in te verblijven en heb ik er ook van genoten.

Doordat mijn koffer in de bus was gebleven tijdens het verblijf op de boot moesten er nog wat dingen uit mijn rugzak weer de koffer in. De enige plek om dat te doen was in de vertrekhal van de luchthaven. Koffer op de grond, open maken, rugzak open, spullen overhevelen, rugzak dicht, koffer dicht en ondertussen ook nog in de gaten houden of er niemand met mijn spullen vandoor gaat. Dat is dan een voordeel van een groepsreis. Er is altijd wel iemand die even helpt of een oogje in het zeil houdt. Nadat de koffer ingecheckt is lekker de handen vrij om even rond te lopen en wat te drinken. Op de vliegvelden van Vietnam is er goed en gratis internet dus ik dacht van de gelegenheid gebruik te maken om mijn blog bij te werken. Dat lukte goed, behalve het opslaan. GGGRRRRRR alles weer kwijt. Inmiddels is het ook weer opgelost.

Uiteindelijk we konden met bijna twee uur vertraging van de oorspronkelijke vertrektijd weg, waren we binnen een uur zonder problemen in Hue. Vanaf het vliegveld rechtstreeks naar een restaurant om te eten en bij aankomst in het hotel stond mijn rugzak bij de receptie en mijn koffer op mijn kamer. Mijn spullen uitgezocht en geordend en na een verfrisende douche lekker naar bed want morgenochtend gaat om zes uur de wekker weer. Ja jongens het is tenslotte geen vakantie 😉.