Vandaag een druk programma voor de boeg. Maar voor we daar aan kunnen beginnen eerst het ritueel van insmeren met zonnebrandcreme en daarna deet. De zon is als ie schijnt genadeloos maar door het windje heb je hier niet zo'n erg in. Voor we kunnen vertrekken eerst met de lift naar beneden. Dit is op zich al een happening. De helft van de liften is kapot, dat is dus 1 lift en de andere moet een hotel met 12 verdiepingen bedienen. Ook het personeel maakt gebruik van deze liften. Sta ik op de negende verdieping en de lift moet van beneden komen hoor ik hem op elke verdieping stoppen en als hij vol is gaat ie gewoon door, of het gebeurd dat de deuren op elke verdieping open gaan maar dat er echt niemand meer mee bij past. Na een kwartiertje ben je er dan wel. Het ontbijt is in elk hotel hetzelfde, fruit en brood en Vietnamees ontbijt. Behalve het Aziatische eten is alles maar dan ook alles gezoet. Zelfs het water wordt gezoet. Ik moet straks echt afkicken van alle suiker.

Uiteindelijk lukt het iedereen om naar beneden te komen en vertrekken we naar onze eerste bestemming van de dag, de markt. Er zijn twee gedeeltes buiten en binnen. De markt buiten is precies zoals ik had verwacht, druk, lawaaig, kleurrijk, geurig maar ook smerig, heel smerig. Op een houten blokje worden de eenden geslacht, zie ik lever en andere organen liggen en stikt het er van de vliegen. Op de plekken waar dit soort producten worden verkocht, stinkt het ook. Het gedeelte waar groenten en fruit wordt verkocht is een stuk aangenamer. Het is kleurrijk en ik ruik de versgesneden koriander. Er wordt heel veel pithaja (dragonfruit) verkocht maar ik zie ook jackfruit liggen een vrucht die in Nederland steeds meer als vleesvervanger wordt gebruikt. Tot nu toe heb ik het nog niet gegeten. De straatjes zijn smal maar ook hier rijden de scooters, kooplui lopen er rond met hun handwagens, worden er toeristen in cyclo's rondgereden en lopen er Hollanders rond die alleen maar kijken, kijken en niks kopen.

Het gedeelte binnen is donker en smal en hier wordt de duvel en zijn ouwe moer verkocht, alles wat je maar kunt bedenken behalve etenswaren. Het gaat de hel tijd van madam madam vriendelijk nee zeggen en doorlopen.

Terug bij de bus moeten we nog even wachten en terwijl ik een foto maak van de voorkant van een vrachtwagen waar bloemen tussen het spatbord gestoken zijn en wierook brand, scheurt er luid toeterend een scooter achter me langs. Gelukkig had die de hele parkeerplaatst tot zijn beschikking....... De bloemen en wierook zijn een offer omdat het nieuwjaar is, andere telling, zij vieren twee keer nieuw jaar, en hopen zo op een goede reis zonder ongelukken te hebben.

Van de markt rijden we door naar de citadel een verdedigingsbolwerk dat nu ook nog gedeeltelijk die functie heeft. Deze is gebouwd tussen 1804 en 1833 en huisveste in de paarse stad de keizerlijke familie met de hofhouding. De keuzer had over de 500 vrouwen die voornamelijk rondom de citadel woonden.

Helaas is er niet veel meer over van het origineel, de Amerikanen hebben het grootste gedeelte ervan verwoest en men probeerd het erfgoed met man en macht te reconstrueren maar dat kost veel tijd en geld. Vooral dat laastste is een probleem. Ik zag veel achterstallig onderhoud en dat zal ook lastig zijn in dit vochtige klimaat. De sfeer was heel rustgevend en sommige gebouwen binnen de citadel zijn bijzonder mooi om te zien. De Vietnamezen houden erg van status en bling bling. Met hele families komen zij naar de citadel om zich in keizerlijke kleding te hijsen, op de keizerlijke troon plaats te nemen om zich vervolgens op de foto te laten zetten. In de ruimte stond een bordje u mag alleen op de troon plaatsnemen indien u keizerlijke kleding heeft gehuurd. Ik ga er maar vanuit dat dit niet representatief is voor de hele Vietnamese bevolking, ik vergelijk het dan maar een beetje met Volendam. Er is ook een bepaald slag Nederlanders dat in Volendamse klederdracht op de foto gaat...........

Wat ik wel mooi vind om te zien is er jonge dames zijn die zich in de traditionele ao dai kleden, de lange tuniek met broek, beide van zijde met konische vietnamese hoed de non la. De ao dai is vaak van zijde in prachtige kleuren en ik heb het idee dat deze kleding vaak bij bijzondere gebeurtenissen gedragen wordt. Later begreep ik van de gids dat vrouwen het ook vaak mooi vinden. Er was veel te zien in de citadel en zijn hier ruim twee uur zoet geweest waarbij ik vooral genoten heb van de sfeer. Af en toe regende het een beetje maar dat was prima te doen. Eenmaal weer buiten wordt je direct weer overvallen door de hectiek van de straat, het verkeer en getoeter. Ik heb een tijdje op een muurtje gezeten om bij te komen van de bezichtiging en weer te wennen aan de geluiden van de straat.

Weer terug de bus in en door naar de Thien Mu pagode. Deze pagode is wereldnieuws geweest toen monnik Thich Quang zichzelf in brand stak uit protest tegen de Amerikaanse oorlog. Hij zou een tiental Amerikaanse volgelingen krijgen. Een gruwelijke manier om aandacht voor onrecht te vragen. Tegenwoordig doet deze pagode nog steeds dienst als opvang en school voor kinderen die geen ouders meer hebben of waarvoor de ouders niet voor hun kinderen kunnen zorgen. Op zich een mooi systeem in een land waar weinig tot geen sociale voorzieningen zijn. In de pagode wordt ook gebeden vaak voor voorspoed en geluk. Opvallend is ook dat er twee meter verder op op dezelfde grond, snuisterijen aan de toeristen worden verkocht. Geloof en handel gaan uitstekend samen in dit land.

De pagode staat aan de parfumrivier, en na het bezoek aan de pagode stapten we dierct op een drakenboot nummer 00016. Via een w***ele plank die lekker doorveerde stapten we aan boord, nou ja boord..... Het was een drijvende rechthoekige bak met twee drakenkoppen uitstekend van de voorplecht . Er zit een flinke motor in en er leefde een hele familie aan boord. Ouders die de boot voeren, kinderen en kleinkinderen. In de vierkante bak waren rode plastic stoeltjes neergezet waar de toeristen konden zitten. Direct bij binnenkomst werd er drinken te koop aangeboden en omdat iedereeen het warm had en dorstig was vond dit gretig aftrek. Daarna was het de beurt aan de verkoop van t-shirts en andere kledingstukken. De verkoop viel wat tegen, die hollanders willen niet zoveel. Gelukkig voor hen vond wel wat prularia aftrek. Er was genoeg te zien onderweg. Waterbuffels kende ik alleen maar als zwarte koeien maar ik weet nu dat er ook bruine varianten zijn. Mensen leven op krakkemikkige bootjes aan de oever van de rivier en op andere plekken zag ik een vrouw de was doen. Het zou me ook niet verbazen wanneer het water ook wordt gebruikt als drinkwater en ik denk dat er nog op geloosd wordt vanuit de riolering, het zou me in ieder geval niet verbazen.

Na het boottochtje was het eindelijk tijd voor de lunch en op zich wordt dit slim aangepakt. Er is gereserveerd voor een groep van 18 personen, dat zijn wij, de tafels zijn gedekt en het menu staat vast. Vaak ligt er een a-viertje op tafel waar het menu op staat vermeld. Blijkbaar heeft de kok al flink wat voorbereid want het voorgerecht staat binnen no-time op tafel. De eerste dagen was dat een slijmerige kippen champignonsoep. Opvallend was wel dat de smaak hiervan steeds beter werd maar na een dag of vijf werden het ineens springrolls, ook van wisselende kwaliteit. Er is altijd kleefrijst en gewokte groente, daar zit vaak paksoi bij en dat vind ik heerlijk. Dat wordt dan tegelijkertijd geserveerd met wat kip, soms eend of rundvlees en vaak ook wat vis. Hoe zuidelijker we komen hoe meer smaak het eten krijgt. Ik denk ook dat het voor ons toeristen wat afgevlakt wordt. Ergens vind ik dat wel jammer want ik had me verheugd op authentieke Vietnamese smaken. Ergens staat er nog een streetfood tour gepland en komen er ook nog kookklassen aan dus ik denk dat ik wel aan mijn trekken kom. Traditioneel wordt iedere lunch afgesloten met een zoet desert. Normaal gesproken gaat lunchen best snel maar hier hadden ze de vaart erin. Het ene kommetje was nog niet leeg of het volgende werd alweer gebracht, dit was een beetje to much. Na de lunch vertrokken we om een bezoek te brengen aan het paleis van de laatst regerende keizer, Tu Duc.

Op 5 juni 1862 werd Vietnam ingelijfd als Franse kolonie en op 25 augustus 1883 werden twee andere delen van het land, Annam en Tonkin, protectoraten van Frankrijk. De Fransen schaften het gebruik van de naam Vietnam af en de inwoners werden vanaf dat moment Annamieten genoemd. Vervolgens werden op 17 oktober 1887 ook Cambodja en Laos ingelijfd. Dit heeft geduurd totdat Ho Chi Minh op 2 september 1945 de onafhanelijkheid uitriep. Laten we maar zeggen dat de periode ervoor en tot 1976 gecompliceerd was. In 1976 werden Noord en Zuid Vietnam herenigd. Ook daarna is de situatie gecompliceerd gebleven omdat er een pact werd gesloten met de Sovjetunie en dit door China als bedreiging werd gezien. Politieke zuiveringen volgden en omstreeks die tijd of misschien wat later, kwamen de eerste berichten over de Vietnamese bootvluchtelingen.

Wij hebben het verblijf en de graftombe van Tu Duc mogen bezoeken, een prachtig complex met theehuis en een plek waar hij zijn boeken kon lezen als hij geen zin had om met zijn vrouwen bezig te zijn. Er wordt gezegd dat hij een romanticus was. Deze plek ligt midden in de stad en is een oase van rust. Ook hier weer een enorme vijfer met flinke koikarpers die constant rondjes zwemmen in de hoop op eten.

De bus weer in naar het hotel om mijn koffer te ordenen en om te kijken of het wasgoed dat ik vanmorgen bij de receptie heb afgegeven al weer op mijn kamer is. Helaas was dat niet het geval. Geprobeerd om foto's te uploaden maar op de een of andere manier wil dat niet goed lukken. Wel het blog van de dag ervoor bijgewerkt.

Rond zeven uur vertrokken richting centrum om wat te gaan eten. Niet direct de weg kunnen vinden maar uiteindelijk via een omweg in het centrum beland. Na wat gegeten te hebben, een fooi achtergelaten en vertrokken. Ik was het terras nog niet af en ik wordt al op de schouder getikt, madam, madam en krijg ik het geld wat ik als fooi had achtergelaten weer in mijn handen gestopt. In eerste instantie begrijp ik er niks van, tot ik zie wat ik in mijn handen heb. Blijkbaar heb ik er per ongeluk ook een briefje van 200.000 VND bijgestopt omgerekend €8.-. Nou wil ik best fooi geven maar dit is veel te veel. Ik pak het briefje van 200.000 weer terug en geef de rest weer aan de serveerster. Zij blij en ik blij. Terwijl ik terugloop naar het hotel realiseer ik mij dat ik mij, ook niet als ik zoals nu alleen over straat in een vreemde stad loop, mij geen moment onveilig heb gevoeld. Wat een goede keus om naar Vietnam te gaan.

Terug in het hotel nog steeds geen wasgoed en ik klop aan bij de receptie. Daar word contact gezocht met housekeeping en jawel na een kwartierje staat er iemand voor de deur met mijn schone was. Wanneer ik de was uit de zak haal, zitten er net zoveel broeken in als dat ik er vanmorgen had afgegeven, helaas niet in de goede maat en model. Een broek is de juiste, de andere is een heren outdoor broek die ik echt niet pas, was wel lekkere stof om te voelen trouwens. Ik weer met het hele spul naar beneden. Weer in die lift maar gelukig is het in de avond een stuk rustiger met die lift. Vraagt het meisje in de lobby welke kleur die broek heeft, turqoise begreep ze niet maar greenisch/blue gelukkig wel. Ik begon er een beetje een hard hoofd in te krijgen en had al bedacht dat als die broek niet boven water kwam er dan wel een oplossing moest komen om die broek weer te pakken te krijgen. Als het niet anders kon moest Mao maar iets afspreken morgen. Na drie kwartier staat er een opgejaagd personeelslid aan de deur, duizend maal excuses er is een fout gemaakt, ze zit duidelijk in de rats. Ik hoop dat ik haar een beetje gerust heb kunnen stellen en dat ze geen nachtmerries heeft van een toerist die een greenisch/blue broek is kwijt geweest.

Uit de reacties die jullie schrijven begrijp ik dat jullie dit blog wel kunnen waarderen. Dat vind ik erg leuk om te lezen! Het is voor mij een manier om mijn ervaringen toch een beetje te kunnen delen. Helaas lukt het niet altijd om veel foto's te uploaden, die zet ik later bij via mijn laptop als ik weer thuis ben, dan gaat het waarschijnlijk wat makkelijker. Voor nu is het weer mooi geweest, morgen weer nieuwe avonturen.