Aan het begin van de dag brengen we eerst een bezoek aan het paleis van de koning. Cambodhja is net als Nederland een monarchie en de koning heeft een ceremoniele functie. Politiek wordt het land bestuurd door meerdere partijen en zijn er regelmatig verkiezingen. Het paleis ligt midden in de stad en heeft een serene uitstraling. Wat wel opvalt is de grote tegenstelling. De tuinen zijn goed onderhouden en erg groen wat betekent dat er veel gesproeid wordt en inder...

We verlaten Siem Riep om met een openbare bus de ongeveer 300 km naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja af te leggen. De rit zal vijf tot zes uur in beslag nemen. We zijn ruim op tijd bij het busstation en ik loop een beetje rond. Het is een troosteloze vieze bende waarin de straatverkopers gewoon hun handeltje drijven. Naast onze groep zijn er alleen backpackers. De bus is redelijk comfortabel en is voorzien van airco en wifi. Dat geeft mij de gelegenheid o...

We gaan we gaan, zijn de woorden van Mao voor vertrek. Dit keer richting het Tongle Sap meer om een stukje te varen. Eerlijk gezegd ben ik wel toe aan een iets rustiger dag na mijn avontuur in Angkor. We stappen uit bij een schooltje waar kinderen in de leeftijd van zes tot twaalf jaar onderwijs krijgen. Dit is vergelijkbaar met ons basisonderwijs. De omstandigheden hier zijn wel even anders. Kinderen uit de hoogste groepen krijgen les in een gebouwtje dat is opg...

Vandaag vertrekken we om 8.00 uur vanuit het hotel om een bezoek te brengen aan de tempels van Angkor waavan Angkor Wat de grootste is. Voor het hotel stappen we met twee in één tuktuk en rijden we naar het ticket kantoortje om de toegangsbewijzen te kopen. Het is een apart gebouwtje. We staan in de rij om een foto te laten maken want iedereen krijgt een persoonlijke pas met foto erop. Natuurlijk zijn er ook souvenirwinkeltjes en nieuwsgierig als we...

Met gemengde gevoelens verlaat ik Vietnam. Enerzijds ben ik erg benieuwd wat Cambodja mij zal brengen en aan de andere kant ben ik nog lang niet uitgekeken in Vietnam. Het besef dat ik waarschijnlijk nooit meer terug zal keren naar de bedrijvigheid in de smalle straten van Hanoi maakt me wat weemoedig. Hoewel het bestaan voor heel veel mensen hard is en het leven zwaar, zie ik vietnamezen ook genieten waar ze kunnen. De jonge vrouwen maken zich mooi door hun mooi...