Ik zit in de schaduw van een jeneverbes naar een chipmunk te kijken die heen en weer holt over het rode zand. Of is het wel een chipmunk, want zijn wangen bol van de jeneverbesjes zijn niet gestreept, dus dan is het een squirrel, heb ik net gelezen. Hij verdwijnt, ik hoor geritsel boven mijn hoofd en er vallen schilletjes op mijn schouder. Het is een actief type, even later zit hij weer op een tak naast me, met een besje van de jeneverbes tussen zijn pootjes. Het is druk, hier vlakbij de Landscape Arch, een grote natuurlijke brug van zandsteen. Daar trekt hij zich niets van aan, de schilletjes blijven hagelen.
Ik ben niet de enige die de squirrel ziet, mensen wijzen en je hoort aan de klank van hun stem dat ze het diertje leuk vinden. Het lijkt hier wel Babylon, zoveel talen dat je hier hoort. Het wachten op Theo, die de trail verder afloopt is zo geen straf in dit Utah Juniper-Pinyon Pinus gemeenschap, het ruikt hier heerlijk, er is schaduw en genoeg te zien. Deze twee kleine bomen en diverse andere planten die bij die gemeenschap horen zie ik de laatste dagen veel. De Pueblo's waarover we de laatste dagen zoveel lazen, maakten gebruikt van deze planten. Dat maakt me nieuwsgierig, eens proberen. Mmmm, een zaadje van de Pinyon Pinus smaakt hetzelfde als een pijnboom pitje. Het harde omhulsel heb ik er eerst afgehaald. En het smaakt naar de hars van de pijnboom, want de dennenappel kleeft enorm, het zaadje krijg je er niet uit zonder vieze vingers te krijgen. Er staat hier ook een piepklein eikje met blaadjes die aan hulst doen denken. Dat had ik niet verwacht hier in dit droge hete gebied.
Was het de hele morgen aan het regenen, nu is de lucht stralend blauw, wat prachtig afsteekt tegen de rode rotsen tegenover mij. In een bekken van het rotsplateaus is water blijven staan, een pothole noemen ze dat hier. In potholes leeft van alles, slakjes, feenyfmfen, kikkervisjes. Bij alle waterplekjes die ik tegenkwam ga ik even kijken, maar ik heb nog niets gezien.
Het is dorstig weer, we rijden van uitkijkpunt naar uitkijkpunt, lopen trails en lezen borden. Het is een geologische hemel, al die kleuren en vormen. Rotsblokken die op smalle pilaren w***elen, versteende duinen, grote en kleine arche's, in rode tinten, gelig en groen. We lopen voorzichtig en blijven op de trails, niet omdat we bang zijn om te verdwalen, maar om de woestijn hier te sparen. Over het zand ligt een crunch, een krokant laagje wat bestaat uit een mix van bacteriën, alg, schimmel en mossen. Dat groeit héééél langzaam en als je er op gaat staan staan sterft het af.
Behalve naar potholes kijk ik ook uit naar een nest van een rotsrat in smalle spleten. Want gisteren heb ik gelezen dat die hier voorkomen. Soms lees je van die verhalen die blijven hangen, dit was er zo één. Deze rat heeft een nest in spleten van rotsen, verborgen achter takken bovenop een laag uitwerpselen en verzameld materiaal. Die laag hebben ze onderzocht en het blijkt dat het nest wat ze onderzochten veertigduizend jaar oud was. Is dat niet verbazingwekkend? Veertigduizend jaar lang materiaal, terwijl het klimaat en de omgeving verandert. Dat hebben ze kunnen onderzoeken omdat de plas van de rat alles heeft geconserveerd. Naalden en pollen van planten die hier duizenden jaren geleden groeiden.
Aan het eind van de dag volgen we nog een rondleiding met een ranger, met het thema water. Je hoort dan leuke weetjes. Bijvoorbeeld dat de jeneverbes in een zeer droge periode takken kan afstoten om de rest van zijn takken te redden, vandaar dat je hier zoveel jeneverbessen ziet met dode takken. Het is hier een hard leven. Of dat zandsteen van duinzand water absorbeert en dat zandsteen van modder, wat bestond uit slib wat heel fijn materiaal is, water afstoot. Mede daardoor ontstaan arche's. Ze laat ons ook een heel oude laag met die verbazingwekkende mix van voor het oog onzichtbare wezentjes en plantjes zien. Het ziet er bobbelig en zwart uit. Deze mix schijnt ervoor te zorgen dat het zand niet weg waait en water vasthoudt voor het ontkiemen van nieuwe plantjes.
De zon is al laag als we het Arches National Park verlaten.
Hetty