Het is de laatste dag en ik vind het jammer dat deze reis bijna voorbij is. Nog één archeologische zone, Chichén Itzá. Het is er heel toeristisch omdat naar deze opgraving veel dagtochten gaan. We zijn er heel vroeg dus de meeste standjes zijn nog leeg of worden net opgezet. We mogen hier geen tempels beklimmen of andere gebouwen van binnen bekijken. Dat is niet zo heel erg want er is sowieso genoeg te zien. De eerste grote tempel die we bekijken heeft wel iets heel bijzonders. Het is de piramide van Kukulcán. Dat het is één van de zeven wereldwonderen en staat op de lijst van UNESCO. Het gebouw zit vol met symboliek, de 364 plus één traptreden, de negen lagen, de decoraties. Wat je hier veel ziet zijn ook de afbeeldingen en beelden van een gevederde slang, Kukulcan. De bouwers van dit bijzondere gebouw hebben ook een truc uitgehaald. Ze hebben het zo gemaakt dat elk jaar aan het begin van de lente en de herfst de namiddagzon zó langs de zijkant van de piramide schijnt, dat het door de schaduwwerking lijkt alsof een 34 meter lange slang langs de piramide naar beneden glijdt. Kukulcan zou op dat moment afdalen naar de aarde. (Wikipedia). En wanneer we op de goede plek staan kan ik me dat heel goed voorstellen. Wat leuk zou het zijn wanneer een architect zo'n truc met zon en schaduw bij onze gebouwen zou uithalen.
Op dit complex is ook het grootste en best bewaarde speelveld bewaard gebleven van een religieus balspel. Het is een groot veld van honderd meter lang en vijfenzeventig meter breed. Met aan weerszijden hoge muren waar hoog een stenen ring zat. Toeschouwers zaten op die muur, terwijl VIP's en de priesterkoning op de korte zijde zaten te kijken.
Twee groepjes van zeven krijgsgevangenen moesten proberen met hun heup een bal door die ring te krijgen. De winnaar had de eer om gedood te worden ter ere van de goden. Zijn schedel werd dan een eindje verderop bewaard. Onze gids legde dat allemaal uit aan de hand van de reliëfs die op de wanden van het speelmuur zaten. Hij raad ons aan om de film; "de Apocalyp" te gaan kijken.
Theo en ik lopen over een verhoogde witte weg, een Sacbe die gemaakt is door de maya's, naar een cenote. Het is hier kalkrijk gebied, droog, al het water zakt weg in de grond om in onderaardse rivieren te verdwijnen. Hier is zo'n grote grot ingestort en zien we een eind onder ons een grote ronde poel water. De archeologische zone is best groot, ondanks dat nog niet alles toegankelijk is. We hebben nog een blik geworpen op de krijgerstempel waar een offersteen staat. Een gebouw, waarvan gezegd wordt dat het een observatorium was. En nog heel veel andere ruïnes, waarna wij als laatsten de bus in duiken.
We hebben wat haast, want de rest moet op tijd op het vliegveld zijn. Onderweg zien we nog veel van die typische ovalen houten maya huisjes met een dak van palmbladeren. Heel veel stenen muurtjes in een droog landschap. De begroeiing is hier dicht en jong, regelmatig wordt het afgebrand. De weg is lang en recht.
Langs de kant van de weg zien we regelmatig reclameborden voor zwemmen met dolfijnen of duiken in cenotes. Resort na resort zien we, voor we stoppen in Playa del Carmen, waar we afgezet worden. We nemen afscheid en gaan op zoek naar ons hotel, wat we via internet geboekt hebben.
Hetty