Een beetje argwanend kijk ik naar buiten. Nee, geen beren meer. Het was best wel spannend slapen op dit afgelegen stukje, nadat we een zwarte beer zagen oversteken. Een mama beer met twee kleintjes wil je toch niet tegen je hebben. Maar zo te zien vonden ze ons toch meer eng dan een potentiële bron van lekkere hapjes. Want ze zijn vannacht niet terug geweest. Wel heb ik de honden in het nabij gelegen dorpje een tijdje horen blaffen, zouden ze daar ook geweest zijn?
We stoppen een paar keer om in dit gebied met zijn gletsjers, blauwe meertjes, ruige rivieren en hoge bergen goed de omgeving te bekijken. Wanneer we een eindje gaan wandelen hangen we onze beerbel aan de tas, opdat we niet onverwacht op een geschrokken beer stuiten. De kronkelwegen zijn doodeng, met steile diepe canyons. Theo vind het geweldig leuk om eroverheen te rijden.
Bij Lillooet gaan we op zoek naar een kabeltje voor onze iPad. Gisteren na het wandelen was hij ineens dood. We hopen dat het aan het kabeltje ligt om hem op te laden. Het is geen grote stad, maar hij blijkt een "electronics" winkel te hebben. Met onze vingers gekruist sluiten we het nieuwe kabeltje aan de accu, nog steeds niets. We beginnen nu echt nerveus te worden. Er staan een aantal noodzakelijke dingen op, vliegtickets, reserveringen voor een auto en hotel. Foto's die we nu niet kunnen versturen omdat we 's-nachts geen wifi hebben. Wat te doen?
Voor advies keren we weer terug naar de winkel. Daar staat een ambulance medewerker waarvan, zo luisteren we "stiekem" mee, de telefoon dood is. Er wordt wat geprutst en bliep hij doet het weer. Kijk, dat geeft hoop. Misschien kan onze iPad ook gereanimeerd worden.
We proberen wat uit met opladen, in de hoop dat onze oplader in de auto het niet doet. Niets. Een andere stekker, niets. Maar deze meneer gaat door en probeert de truc met de twee knopjes, tegelijk en lang. En daar is hij weer, het appeltje, wat een opluchting. Dat je behalve jade, de meeste jade in de wereld komt hier vandaan, ook nog een winkel kan vinden met iemand die "wonderen" kan verrichtten, geweldig!
We gaan weer op pad en gaan langzaam met de Fraser River naar beneden. Ver beneden ligt hij, zo te zien neemt hij veel slib mee, hij ziet er wittig uit. De bergen zijn steil en er staan wat naaldbomen en eronder wat grijzige struikjes met blaadjes als van rozemarijn. We stappen uit om het wat beter te bekijken en het blijkt gele buisbloemetjes te hebben en het ruikt een beetje naar citroen. Verder dalen we af, we zien meer loofhout, waaronder zwarte populieren. Waar de Thomson River de Fraser in stroomt zie je prachtig hoe het blauw groenige water van de Thomson tegen het modderwater van de Fraser aan botst. Hoog op de brug die over de Thomson ligt zien we het water in de verte mengen tot een wittige bruisende massa.
Wat verderop wringt de rivier zich door een smalle kloof. Je kunt daar met een kabelbaantje naar beneden om het van dichtbij te bekijken. Iets verderop loopt er ook een goed pad naar beneden. Terwijl ik in de auto een boek lees, maakt Theo de wandeling naar beneden en spaart zo een flink bedrag uit, wat we later beter kunnen gebruiken om cappuccino van te kopen.
Langs de weg zien we regelmatig mensen een garage sale houden. Een mooie gelegenheid om een setje bestek te kopen. Onze tweede spork is gesneuveld in een pot pindakaas. Even schrik ik van een opgezette wilde kat in aanval houding. Verder is er niet veel bijzonders te koop.
Tegen de tijd dat de weg naast de rivier loopt, besluiten we een camping te zoeken. Eén met douche en wasmachines. En dat blijkt niet zo moeilijk te zijn.
Hetty