De heenreis,

Een vermoeidende bezigheid kan reizen zijn. Als je erover nadenkt is dat niet zo. Het moet dus tussen de oren zitten, denk ik dan. Afijn, de eerste etappe vanaf Schiphol naar Hongkong verliep gladjes, hoewel ik geen uurtje heb kunnen slapen *huilende baby's. Op het vliegveld in Hongkong kwam ik Vera en Arthur tegen (van de China-reis) die precies dezelfde vluchten hadden geboekt, en een stopover in hetzelfde hotel. Dus de tijd vloog om, gezellig bijpraten. Goed geslapen en bijgetankt in Hongkong, dus de laatste etappe moet een peuleschil zijn denk je. Maar helaas, weer pech, krijsende kinderen die tot de volgende morgen niet te troosten waren. In Auckland, was ik dus kapot,... op zoek naar de domestic fights. Afijn, lekker van het kastje naar de muur gestuurd worden,.. gelukkig had ik tijd genoeg, dus mij krijgen ze niet gek, dacht ik toen.... Na veel vertraging naar Christchurch gevlogen en daar de bus naar het centrum genomen; de chauffeur zou me een seintje geven als ik in de buurt van mijn hotel zou zijn. In het centrum van Christchurch gooiden van jongeren iets onder de bus, dus een woedende chauffeur, politie was supersnel ter plaatse en wij konden weer verder. Een chauffeur-wissel en ik maar eens informeren... Pech dus, maar via de radio een andere bus laten stoppen, overstappen en weer op weg naar mijn hotel. Afijn, om 21:00 uur, heel moe na ca 45 uur reizen, kan ik mijn koffer laten vallen en plof uitgeteld op mijn bed neer.