Van de westkust naar het Abel Tasman NP,

Na het Franz Jozef Glacier debacel ben ik in versneld tempo langs de westkust verder getrokken. De westkust van het Zuidereiland kenmerkt zich vooral door ruige kusten met woeste rotspartijen, een wilde en koude Tasmanzee met grijze zandstranden vol met wrakhout en heel veel wind en regen. Niet echt de plek waar je een rustig dagje aan het strand kan doorbrengen (ook niet vanwege de agressieve zandvliegen). Nu moet ik wel zeggen dat de zonsondergangen voor een ware kleurenpracht zorgen en de Pancake rocks het beste moment van de dag opleverde. Weer een grapje van moeder natuur de Pancake rocks in de buurt van het kleine kustplaatsje Punakaika (normaal ca 700 inwoners, tijdens het hoogzeizoen het 10-voudige aan bezoekers per dag). Stroken kalksteen, gescheiden door dunne repen zachter kleisteen, die door duizenden jaren regen, wind en opstuivend water van de zee zijn weggesleten, hebben de gelaagde formaties van deze Pancakerocks gevormd. Hun naam hebben ze gekregen doordat ze op opeengestapelde pannenkoeken lijken. Toen het weer flink begon te regenen doorgereden naar het noorden tot Farewell Spit, een 25 km lange zandkuil met zijn duizenden trekvogels aan de noordpunt van het Zuidereiland. Hierna ging mijn reis naar het Abel Tasman NP.

Het Abel Tasman National Park is met zijn 225 km2; het kleinste park van Nieuw-Zeeland, maar wel één van de mooisten. Het heeft een mild klimaat, goudgele stranden en zandige riviermondingen omringd door natuurlijk bos. Helaas zit er door overbevissing nog maar weinig vis in dit stuk van de zee.
De eerste dag heb ik de noordelijke kant van het NP verkend. Met een water taxi laten afzetten op één van de stranden en een stukje van de beroemde Coast Track verkend. Later in de middag werd ik weer keurig opghaald op afgesproken strand (Big Tonga Beach). Na alle regen waren deze zomerse temperaturen het perfecte verjaardagscadeau. 's Avonds een heerlijk diner bij het plaatselijke Indiaas restaurant. Bovendien was het erg gezellig.

Zee-kajak- avontuur in Abel Tasman NP. Omdat ik de laatste weken vooral het voeten- en beenwerk getraind heb, vond ik dat het nu eens tijd werd om de armspieren wat werk te geven. Ik heb een zeekajak gehuurd en 's morgensvroeg na instructie, gestart in Kaiteriteri, aan de zuid kant van het Abel Tasman National Park. Je kan met een begeleide tocht meegaan, maar ik wilde de Freedom-formule boeken (gewoon zelf op avontuur). Ging niet door, ivm saftey. Dus twee dagen op het water met vier 2-persoons-zee-kajaks. De 1e dag veel stranden en grotten verkend. De 2e dag, met een flinke wind in de rug terug, deels zeilend. Alles was tot in de puntjes verzorgd, Een zeer geslaagde trip, wil je niet missen!!