Driemaal is scheepsrecht'. Nu op voor de derde poging om deze episode de wereld in te krijgen. Tot nu toe erg trage verbindingen op het noordereiland gehad, die er spontaan uitvlogen op het moment dat ik deze pagina aan het uploaden was. Dus nu voor een derde keer het verhaal van de laatste dagen uittypen. Ik ga het nu in etappes doen, omdat ik deze verbinding ook niet erg vertrouw.

Furseals (pelsrobben): Honderd kilometer door een golvend, maar wel fantastisch mooi landschap gereden omdat ik in één of ander boekje had gelezen dat er in de buurt van Cape Palliser een kolonie pelsrobben zou zijn. Eerst waren ze wat moeilijk te vinden, omdat die dikhuiden goed gecamoufleerd zijn. Ze hebben zowat dezelfde kleur van pels als de rotsen waarop ze liggen. Je kan ze tot op een paar meter benaderen en toen ik er een aan het fotograferen was, stond ik stijf van schrik omdat een ander beest begon te brullen. Ik was te dichtbij gekomen. Ik hield vanaf dat moment natuurlijk gepaste afstand. Wat een grote en indrukwekkende beesten zijn dat ! Ik begreep die vier kampeerders dan ook niet, die vlak naast de rotsen hun tenten hadden geparkeerd. Je wilt toch zo'n gigant (+200kg) niet in je tent krijgen en daarnaast stinken ze ook behoorlijk (daar heb je geen last van als je de foto's bekijkt).

Vuurtoren van cape Palliser: Na het klim- en klauterwerk van pelsrobben kolonie, een flinke break genomen in het zonnetje, een beetje extra energie verzamelen voor de klim. Het is altijd een uitdaging om een vuurtoren te beklimmen en deze ligt aan het begin van de robbenkolonie. De lange trap naar de vuurtoren is een echte kuitenbijter (250 treden). Het uitzicht is prachting, helaas is de vuurtoren zelf gesloten.

Putangirua Pinnacles: Op de terugweg nog een uur door een rivierbedding gebaggerd en gestrompeld (mijn voeten kregen het zwaar te verduren op die keien) om de Putangirua Pinnacles te bezichtigen. Daar is een scène van 'Lord of the Rings' opgenomen. (voor de fans 'Dimholt Road' in de film). Nu, ik moet zeggen dat het allemaal dik de moeite waard was en dat ik er van genoten heb, ondanks dat dit de heetste dag was sinds ik in NZ ben.
Uitgebreid gebadderd en vervolgens een voortreffelijke roast bij de plaatselijke hotel te hebben genuttigd, incl een paar koele glazen witte wijn, dan is alles weer OK ! Alle vermoeidheid is verdwenen als sneeuw voor de zon.

De volgende dag nog een aantal meren, Castle rock, een eerste windmolenpark en de NZ-versie van Stonehdge gezien. Nieuwsgierig.... ga dan de foto's maar bekijken !!