Moeraki boulders en een Schotse erfenis: Dunedin

Woorden kunnen niet beschrijven wat ik vandaag weer gezien heb, wat een fantastisch land is dit. Daarom zal ik het deze keer kort houden en proberen een beeld te schetsen met wat foto's en uitleg daarbij.

Moeraki Boulders
Perfecte ronde, gladde keien van verschillende formaten (tot een diameter van ca 4 m) liggen kriskras verspreid langs de kust en voor de klippen aan het strand van Moerakai. Ze wegen enkele tonnen per stuk en liggen op het strand ten noorden van de stad Dunedin. De Maori's vertellen dat dit 'voedselbollen' van hun verre voorvaderen zijn, die over de oceaan naar hier waren gekomen. Uit de foto's blijkt dat die keien uit de rotsformatie komen. Het was afnemend tij, dus de knikkers lagen nog in het water. Toch wilde iedereen wel een paar unieke foto's maken, met natte voeten als beloning.

Dunedin is een stad die echt een Schotse sfeer en achtergrond heeft. Het treinstation van Dunedin (2e stad qua grootte van het zuidereiland) is waarschijnlijk het meest gefotografeerde gebouw in NZ. Het in neo-renaissancestijl optworpen gebouw is dan ook het mooiste oude gebouw in het land. Toen er goud werd gebonden in de bergen rond Dunedin, (Gallische vertaling van Edinburgh) kwam een ware goldrush op gang in 1861. Het gevonden goud was erg zuiver en werd ca 93 km verderop gelegen Lawrence. Aan Dunedin zit het Otago Peninsula vast. Dit 24 km lange schiereiland heeft zowat alles te bieden, waaronder zeldzame en vreemde dieren, historische gebouwen, beboste tuinen en een spectaculair haven- en kustgebied. Koningalbatrossen op Taiaroa Head op het oostelijk einde van het schiereiland Otago, heeft de enige Royal Albatros kolonie ter wereld die broedt op het vaste land. Een excursie met de boot geboekt om alles van dichtbij te kunnen bekijken. Het is moeilijk om een goede foto te nemen van de vliegende albatrossen, de snelheid van deze giganten is fors. Na de boottrip gewacht op de pinguinns die uit de oceaan naar de broedplaatsen aan land komen (waggelend). Ik ben steeds weer verbaasd over de hoeveelheid mensen die in groepsverbnd dit soort activiteiten boekt. Als je op het strand gaat staan (op de juiste plek natuurlijk) kun je dit gewoon gratis zien. Het bleek nog een heel gedoe om van het schiereiland weer op vaste land te komen. Via allerlei kronkelende weggetjes, waar opeens het asfalt ophield, en de weg te smal was om te keren, het ik gewoon maar op de zon en gevoel af een uitweg gevonden. Wegwijzers zijn er nauwelijks.