Na dit stukje van de Routeburn te wandelen, rijden we terug richting Queenstown om er de volgende ochtend vol goesting letterlijk 'in te vliegen'.
We worden in een busje naar Coronet Peak gereden met 2 andere paraglide-maagden en 4 begeleiders die de hele rit grappen zitten te maken over hun gebrek aan ervaring ("No worries, I got my licence at fakeID.com!"). Eens de wind goed zit, maken we ons klaar voor vertrek. Mijn begeleider Ty (heeft al 24 jaar ervaring, blijkt achteraf) stelt zich eerst netjes voor en schudt me daarbij de hand, waarna hij het materiaal tussen mijn benen begint vast te gespen en verklaart dat hij liever 1st een dame netjes de hand schudt alvorens met diezelfde hand tussen haar benen te grijpen J Tim is ondertussen al vertrokken en zie ik al zweven boven de mooie vallei, wieeeeeeeee spannend! Ty dubbelcheckt al het materiaal en vertelt me dat ik van de berg mag beginnen lopen en niet mag stoppen als hij moest tegentrekken, de wind zal de paraglide en dus ook ons vanzelf van de grond heffen. Go!
Niet gemakkelijk om van een berg te rennen met zo'n grote vent die aan je vasthangt, maar voor ik het goed en wel besef, zit ik in het stoeltje en zweven we al J Wat een zalig gevoel! Het is vooral heel stil. Ty zorgt ervoor dat hij dicht tegen de bergflanken vliegt, waardoor we meer kans hebben langer in de lucht te blijven. Hij grapt nog dat ik 100 punten scoor als ik tegen een boomtop kan schoppen en dat lukt me nog ook!
Even later vliegt er een grote roofvogel onder ons. Heel bizar om zo'n beest van de bovenkant te kunnen bekijken! Op dat moment besef ik dat ik aan het vliegen ben, net als de vogels. Na de stilte en de rust, komt het actievere gedeelte. Ik heb Ty uiteraard van bij de start duidelijk gemaakt dat ik wel graag een aantal trucjes wil doen en een keer overkop gaan als dat kan ;) "Nee, grapt hij alweer, "beginners mogen dat niet doen." Dat was overduidelijk slechts een grapje, want loops en spins en turns hebben we zeker gedaan. Ik zag de grond en de lucht en alles tegelijk onder en boven mij tollen en dat was fun fun fun! Nog van dat! "Ready for landing?"
Oei, nu al? Euh, wat moet ik doen? Lopen als de grond dichter komt, gewoon mijn voeten op de grond zetten of…? Hou je klaar om een paar stapjes te zetten verwittigt hij en inderdaad, als we dichter en dichter bij de grond komen, zet ik welgeteld 1 stapje en ik ben al zachtjes geland op mijn poep J
Ik heb altijd al willen paragliden en nu ik het eindelijk gedaan heb, smaakt het zeker naar meer! Het lijkt mij zalig als je uren en uren kan paragliden op het ritme van de wind met niets anders dan jij, de wind, het landschap, je paraglide en de vredige stilte om je heen.