We rijden verder naar het zuiden om één van de mooiste stukjes Nieuw-Zeeland te bewonderen: Milford Sound. Volgens alle gidsen een must-see!
Eens aangekomen in Te Anau bekijken we de mogelijkheden om dit te bezoeken. We willen ook heel graag Doubtful Sound bezoeken, maar dit kan enkel door veel geld te betalen met een toeristische cruise. We gokken op de beste dag qua weer en boeken een dagje cruisen op 16/02. Daarna vertrekken we op de lange weg richting Milford Sound en 's avonds kamperen we in Cascade Creek.

De volgende ochtend blijkt het tegen de weersvoorspellingen in een zonnige dag te zijn, dus beslissen we - na een fris ochtendwasje in de rivier - vandaag ipv morgen Milford Sound te bezoeken. Het blijkt een goede keuze te zijn, want we kunnen de ganse dag genieten van prachtig weer en krijgen de Milford Sound te zien met blauwe lucht. We hebben hiermee geluk, want het regent hier heel vaak! We lopen wat rond op het strand en nemen vele foto's, geen boottochtje voor ons, want die doen we al bij Doubtful Sound. 's Avonds proberen we andere DOC-campings uit, maar die blijken volzet te zijn (toeristische route!), dus kamperen we weer op Cascade Creek.

De volgende ochtend regent het alweer dus slapen we wat langer. Tegen de middag beslissen we toch nog een stuk te wandelen van de RouteburnTrack (start vanaf de andere kant naar de Summit), maar onze campervan ziet dat precies niet zo goed zitten. Hij heeft er duidelijk geen zin in vandaag en wil niet starten… platte batterij! L
Aangezien het al middag is, zijn er niet veel kampeerders meer op de camping, dus wachten we op nieuwe kampeerders. Op deze enige weg naar Milford Sound is er namelijk nergens gsm-ontvangst, dus bellen is geen optie. Een Nieuw-Zeelands koppel blijkt onze redding te worden. Zij hebben geen startkabels (jumpercabels in het Engels, weer wat bijgeleerd!), maar zijn zo vriendelijk ons naar een grote parkeerplaats te brengen (start van vele wandelroutes) waar we startkabels te pakken kunnen krijgen. Eens terug op de camping blijkt dat zij in hun huurauto de hendel voor het openen van de motorkap niet kunnen vinden, dus zoeken we weer naar een andere oplossing. Een vriendelijke Duitser biedt zijn hulp aan en rijdt met zijn campervan tot voor onze auto, opent de motorkap (jej!), maar vindt de batterij niet, geloof het of niet! Uiteindelijk helpt de dame van de DOC-campings ons met haar jeep en kunnen we vertrekken. Er zijn in totaal 8 mensen nodig geweest om onze auto weer te starten, oef, wat een onderneming! Door heel deze historie én doordat het maar blijft regenen hebben we geen zin meer in de wandeling en beslissen we in Te Anau in een cafétje wat te bloggen, het wordt dus een echte bloff-day (blog + off-day :p).

De avond heeft echter nog een leuke verrassing voor ons in petto. Tijdens het zoeken naar onze camping in Manapouri, zien we langs de kant van de straat allemaal oldtimers staan met oogjes zoals de auto's uit "cars". Het doet ons uiteraard aan ons neefje Lucas denken dus keren we meteen onze 'car' om foto's te nemen. En wat blijkt als we daar toekomen? Deze auto's staan op de camping die we zochten! We betalen voor een nachtje kamperen (met elektriciteit, warme douche, keuken en wasmachine, jes!) en gaan meteen op pad om foto's te nemen. En op die manier hebben we al meteen een ideetje voor een verjaardagskaartje, want ons neefje wordt binnenkort al 5!

16 februari: cruisedagje! We staan vroeg op en hebben weer geluk met het weer! Een stralende zon verwelkomt ons op het dek van de boot waarmee we over het Manapouri-meer varen. Aan de overkant bezoeken we eerst de grootste onderwatercentrale van Nieuw-Zeeland (genereert hydro-elektriciteit via het meer) en nadien rijden we door een mooi stukje regenwoud met de bus richting Doubtful Sound. We stappen op de boot en beginnen aan de tocht in de Sound. De naam Sound werd echter ten onrechte gegeven. Een Sound is een baai, maar in tegenstelling tot wat men vroeger dacht, zijn dit echte fjorden (uitgesleten door een gletsjer). De ontdekkingsreiziger James Cook gaf deze de naam Doubtful Sound, omdat hij eraan 'twijfelde' of hij met zijn Endeavour-schip de smalle kanalen van deze Sound zou kunnen bevaren. Hij was wel degelijk mis, want in het midden is deze Sound wel 430 m diep! Hij heeft dat echter nooit ontdekt, want hij vaarde verder op zee ipv in de Sound.
Het wordt een zalig dagje relaxen op het dek van het schip met prachtige uitzichten op de Doubtful Sound. We varen ook bijna helemaal alleen (slechts 1 andere toeristische boot die een andere route neemt) en dat maakt het extra speciaal. Steile kliffen omringen ons met verschillende vegetatie, grote en kleine watervallen, eilanden en onderweg ontmoeten we soms kajakkers en wordt de boot stilgelegd telkens er een Fjordland kuifpinguïn passeert in de verte (we keren zelfs terug zonder motor om het beestje te zien zwemmen!). We genieten van de pracht van de natuur en de stilte. Als we de Tasmaanse Zee bereiken, wordt het ietsje ruiger en deint onze boot op de krachtige golven richting … een zeeberenkolonie! Vele zeeberen liggen te zonnen op de rots en sommigen spelen ook in het water of zijn op zoek naar lekkere vis. Eentje lijkt een badje ontdekt te hebben in de rots en speelt met het water dat in en uit het bad klotst, grappig! Na dit spektakel keren we langzaam terug en genieten verder van de stilte. We varen vlakbij een klif en haast onder een zeer lichte, stuivende waterval, waarbij je de waterdruppels één voor één ziet schitteren in het zonlicht en zelfs bijna een regenboog ontdekt! Onmogelijk op foto vast te leggen, dat moet je gewoon gezien hebben. Voldaan en al zonnebadend op het dek keren we terug richting bewoonde wereld. Gedaan met de Sound of Silence.