Start van onze 3-daagse in Abel Tasman National Park waarvoor we kajaks en campings geboekt hebben bij aankomst in Motueka. We rijden naar Tasman Kayaks en krijgen daar uitleg over het materiaal en wat te doen als de kajak kantelt in volle zee (erop gaan liggen en wachten op hulp!). Al een chance dat we enkel in de buurt van de kust zullen kajakken. We stoppen al onze spullen voor 3 dagen in onze kajak en vertrekken met het busje. Aan de kust krijgen we nog een korte demonstratie over het besturen van de kajak en… off we go! Tim zit achteraan en moet dus sturen en dat is even wennen, gelukkig is de zee heel rustig zo 's morgens vroeg. We varen eerst naar Fishermen's island en komen aan op wat wel een mini-paradijsje lijkt. Bij aankomst zijn we nog alleen op het maagdelijke strand, maar het eilandje wordt al snel veroverd door de Duitsers. We eten onze lekkere lunch op (overschot van spaghettisaus die ik gisteravond klaarmaakte met lookbrood van New World, onze favoriete winkel in NZ), nemen nog wat foto's en vertrekken terug met de kajak richting het volgende eiland, Adele's Island. Op dit eiland zou er een zeehondenkolonie wonen en die willen we graag een bezoekje brengen. Daarvoor moeten we eerst een flink stuk tegen de stroming en in straffe wind langs de ruigere kant van het eiland varen (de kant van de open zee) en dat hebben we toch wat onderschat. Onze spieren moeten serieus werken om die zeehondjes te kunnen zien! Als we het eiland naderen zien we al snel een aantal zeehonden rusten op een rots. We blijven peddelen tot in een inhammetje waar de zee wat rustiger is en zien daar een mama zeehond (of een zeeteef, haha, hoe zeg je dat eigenlijk?) met 2 schattige puppy's spelen in het water. We naderen dichter waardoor de 2 puppy's zich verstoppen, maar de mama blijft verrassend dicht in onze buurt zwemmen. Zo dicht zelfs dat ik haar kan aanraken, amai, da's zacht! Mama zeehond lijkt wel een spelletje met ons te spelen en we genieten volop van dit moment waarop we helemaal alleen verenigd zijn met wildlife. Hierna trotseren we opnieuw de ruwe zee en varen we na een tussenstop naar de 1ste kampeerplaats aan het strand, Waterman's Cove. We zetten onze tent op, zwemmen en zonnen wat en eten ons avondeten. Hierna is het nog lang niet donker en ik verveel mij al snel. Tim echter weet altijd wel wat te doen en neemt me mee op ontdekkingstocht tussen de rotsen aan de kust. We gaan op zoek naar krabbetjes, speciale schelpjes en ontdekken zo zeediertjes die we nog nooit zagen! We nemen een grote zeeslak, een krabbetje en een zeester uit hun natuurlijke habitat, plaatsen ze ergens anders op het strand en wachten hun reactie af. Leuke bezigheid: pleziertjes met zeediertjes!
Eens het donker wordt, kruipen we in onze tent, maar op onze 2 oren slapen we niet. Onze kajak ligt op het strand en wegens eb en vloed liggen we één voor één wakker met de schrik dat onze kajak meegenomen wordt door de zee. Aangezien we net ietsje hoger dan het strand slapen, kunnen we de zee echt tot aan onze tent horen opkomen, waardoor Tim 2 keer opstaat om te gaan checken tot waar de zee komt en 1 keer onze kajak zo ver als mogelijk op het strand sleept. De volgende ochtend ligt hij er nog, oef!
We vertrekken weer met volle moed, maar die moed zakt al gauw tot op de bodem van de zee als het begint te regenen. Gisteren de hele dag stralende zon gehad en dat was zoveel plezanter dan kajakken in de regen en enkel grijze wolken rondom ons te zien. We hebben een depri-momentje en beslissen om zo snel mogelijk naar het strand te gaan waar ze onze kajak komen oppikken. We varen goed door, want moeten nog een hele eind afleggen en er valt toch niet veel te zien. Als we bijna aan het juiste strand zijn toegekomen, krijgen we weer wat moed en varen we nog naar Tonga Island omdat daar ook een zeehondenkolonie is. We spotten heel wat schattige puppy's en zijn blij dat het net nu puppyseizoen is. We peddelen verder naar onze kajakeindbestemming en de laatste meters voor we het strand bereiken, komt de zon door het wolkendek piepen! Dat hadden we totaal niet meer verwacht, maar het weer hier in Nieuw-Zeeland is dan ook heel onvoorspelbaar. We pakken al ons materiaal weer in in onze trekkersrugzak en nadat ze de kajak hebben opgepikt, trekken we verder te voet langs de Abel Tasman Track. We wandelen van strand naar strand telkens omhoog de bossen in vol varens en weer naar beneden waar de zee op ons wacht. Omdat het nog eb is, kunnen we de volgende camping nog net bereiken. We zetten onze tent op, eten blikjes tonijn en vallen om 20u al vermoeid in slaap. De volgende ochtend staan we weer vroeg op om het strand over te steken voordat het vloed wordt. We zien bij elke stap telkens tientallen krabbetjes verdwijnen in hun holletjes in het strand, grappig! We wandelen nog een aantal uren in de warme zon op het strand en vinden telkens schaduw in de bossen. Rond de middag komen we aan bij het strand van Totaranui waar ze ons om 15u komen oppikken met de watertaxi, terug naar het toerisme. Maar eerst nemen we nog een frisse duik in de zee en nemen we een koude douche (eindelijk, een douche!) op een nabijgelegen camping. Als we terugvaren met de watertaxi beseffen we pas wat een lange afstand we hebben afgelegd met de kajak, niet slecht voor beginnelingen ;) Als de watertaxi het strand bereikt, worden we met boot en al achter een tractor gehesen en rijden(!) we met de boot over straat terug naar onze campervan, supergrappig!

Aangezien we Canaan Downs zo'n mooie camping vinden en het dichtbij is en goedkoop, keren we ernaar terug om er opnieuw te overnachten. Net aangekomen ontmoeten we Tesla, de (tijdelijke) campingwachter. Hij vertelt ons over Canaan Downs en nodigt ons uit om 's avonds samen iets te drinken bij het kampvuur. Daar zeggen we geen nee tegen, dus als het donker is bevinden we ons al snel aan het kampvuur onder een uitgestrekte sterrenhemel in een diep gesprek over pacha mama, de westerse manier van leven, ecologische festivals, spirituele en paranormale ervaringen, ayahuasca-ceremonies in Peru en Tesla's biografie. Het was een bijzondere avond waarvan de woorden nog dagenlang nazinderden in onze gedachten.