Het ruikt verrukkelijk als ik opsta. We staan onder een den in een zilver grijsgroen "sagebrush" veld. Vannacht ben ik een paar keer wakker geworden omdat ik het koud had. Ik was niet de enige want Theo deed midden in de nacht wat kleren aan. Bovendien had hij last van zijn been omdat hij gisteren is gevallen bij het oversteken van een klein beekje, de zwaartekracht sloeg weer eens toe. Balancerend op een boomstronk om over het water te stappen, brak de stomp af. Het is maar een geluk dat de auto een automaat is, hij heeft zijn linkerbeen niet nodig bij het rijden.
Door de vallei stroomt van Yellowstone naar Cody de Shoshone rivier, waarin veel gevist wordt. Het is een prachtige vallei met zijn grijzige sagebrush velden en kliffen die op kastelen lijken. Langs de weg zien we veel bordjes voor campings en poorten die naar ranches leiden.
We slaan weer flink wat proviand in bij Walmart, bij de kleine winkeltjes in de parken is alles veel duurder. Als we door Cody rijden, zie ik het Buffalo Bill museum, wat er aantrekkelijk uit ziet. In een café met wifi bekijken we wat voor museum het is en dat ziet er leuk uit. Kaartjes via internet zijn goedkoper, dat is dus snel verdient. Maar eerst gaan we ontbijten in een park met picknicktafels.
Het museum blijkt modern en gigantisch groot te zijn en bestaat uit vijf verschillende musea: natuurhistorisch, Buffalo Bill, firearms, western art en plains indians. De rest van de dag brengen we hier door.
Het natuurhistorisch museum gaat in op de verschillende gebieden in en om het Yellowstone park. Van hooggebergten, vlakten en laagland. Het is erg uitgebreid en informatief, we herkennen planten en dieren die we zagen. Zo blijken een aantal vogels die we langs de kant van de weg zagen in Grand Teton, heel interessant gedrag te vertonen. Ze lijken een beetje op patrijzen, maar wanneer de mannetjes een wedstrijdje pronken doen om een vrouwtje te lokken zien ze er kleurijk uit. Ze pompen hun buik op en wiebelen ermee, waarbij deze dan geel oplicht. Dat zie je niet aan zo'n vogeltje af. De grizzly die we hier zien zal wel de enige zijn die we tegenkomen, wat ik niet persé jammer vindt. Ik heb al genoeg waarschuwing posters en filmpjes gezien.
Het deel van Buffalo Bill is leuk omdat hij ook een deel van de geschiedenis van Amerika vertelt. Nooit geweten dat hij ook getrouwd is geweest en vier kinderen heeft gehad. Waarbij, en dat komt ook heel vaak terug in verhalen, er twee aan roodvonk zijn overleden. Dat schijnt hier toch ook nog aardig geheerst te hebben, vooral ook onder indianen, waarbij hele stammen gedecimeerd zijn. En het komt ook in het verhaal van Laura voor, haar zus werd hierdoor blind.
Hij was nogal ondernemend die Buffalo Bill, zijn eigen naam is William Cody. Hij heeft dan ook het stadje gesticht en zijn naam gegeven. Het restaurant waar we gegeten hebben, Pahaska Tepee, heeft hij ook opgericht begin twintigste eeuw als hotel en jachthuis.
Overal door alle exposities heen hangen schilderijen en andere kunstwerken. Ook bij het derde deel over de plains Indians, wat alleen al de moeite waard is om te gaan kijken.
Het museum sluit, we worden verzocht naar buiten te gaan. De gedeelten met kunst en geweren heb ik niet gezien, Theo is er doorheen gelopen en zegt dat ik niet veel gemist heb, omdat het onze aandacht niet heeft. Voor anderen zijn het misschien juist wel de grote trekkers van het museum, want waar anders vindt je 1400 verschillende vuurwapens bij elkaar?
Aan de rand van de stad waar we tanken zien we mule deers grazen van een groen gazonnetje. Die zijn van de droge grasvlaktes naar de groene grasveldjes in de stad getrokken. Erg bang zijn ze niet, je kan er redelijk dicht bij in de buurt komen. Zolang je maar geen onverwachte dingen doet.
Buiten de stad zien we nog de grondvogels die we in Grand Teton hebben gezien en in het museum.
De weg voert langs kale bergen, waarvan je prachtig de rode banden in het gesteente kan zien. Het stinkt op sommige plekken enorm, misschien is het de olie die ze hier winnen. We zien een enkele jaknikker.
Het is hier kaal, een steenwoestijn en moeilijk om wat te vinden om te gaan slapen. Campings zijn hier niet. We rijden een stenig paadje in wat ons de woestijn in voert. In het begin zien we twee konijntjes, maar daarna is het enige geluid wat we horen van krekels en zien we ook niets aan levende wezens meer.
Een heel eind verder gaan we zomaar ergens aan de kant staan. De grond is hier stoffig met platte stenen met hier en daar wat gras en een grijzig plantje. Er staan wijd verspreid wat kleine naaldbomen. Als het donker wordt is het doodstil op een enkel krekeltje na en zien we een prachtige sterrenhemel.
Hetty