Lang, lang geleden, toen ik nog een puppy was, zou Theo zeggen, las ik de serie "Het kleine huis op de prairie". Ver voordat de serie op TV kwam, die ik lang zo leuk niet vond als de boeken. Maar dat is vaker zo met een boek waar een film van wordt gemaakt, niet dan? Het is toch altijd net even anders dan dat je er zelf in gedachten van hebt gemaakt.
Het is een waar gebeurd verhaal, in zoverre het nadat je het vijftig jaar later herinnert en opschrijft waar kan zijn. Herinneringen hebben de neiging om langzamerhand te veranderen. Het verhaal speelt zich af rond 1870, ik wilde wel eens zien hoe het er daar nu uit zou zien.
Op internet was ik er achter gekomen dat er een museum is in Walnut Grove, over de boeken van Laura Ingalls. Een paar van haar boeken spelen zich hier af. Het leek me wel leuk om te gaan kijken. Misschien zie je nog iets terug van haar verhaal. Bovendien worden er in juli voorstellingen in de openlucht gehouden, waarbij onderdelen uit haar boek worden uitgebeeld. Dat heet een pageant, stukjes historie die worden uitgebeeld door acteurs in de openlucht. Één jaar geleden heb ik er via internet kaartjes voor gekocht. En nu sta ik hier.
Het dorpje Walnut Grove is niet groot en ligt naast een klein riviertje wat zich, omzoomd met bomen, door de prairie kronkelt. Het museum ligt in het dorp en heeft een klein nagemaakt kerkje en een school, ooit een werkstuk van de plaatselijke highschool. Het is klein, maar je kan er wel in. Een dugout, maar dan één die helemaal van prairieplaggen is gemaakt, niet ingegraven. Verder is er een oud groot pioniershuis met allerlei verzameld materiaal uit die tijd en een kamer waar kinderen zich kunnen verkleden en alles kunnen gebruiken. In een ander onderkomen is een tijdlijn uitgezet van de boeken die zich hier afspelen. En, heel leuk, er is een zaal met uitleg over delen van het boek.
Hoe het verder gegaan is met sommige mensen in het boek. Mappen vol met uitleg over delen van het verhaal. Over waarom mensen hier kwamen, de wetten die maakten dat mensen hier een stuk land konden krijgen. Wanneer en welke soort sprinkhaan hier plagen veroorzaakten. Welke dieren er hier waren.
In de museumwinkel is een boek voor leerkrachten hoe ze de reeks kunnen gebruiken bij hun lessen. Het is maar goed dat ik niet te veel boeken mee kan nemen in mijn rugzak, anders wist ik het wel, ik wordt hebberig van al die boeken. Van het oude dorp is alleen een huis over wat ooit een hotel was. En een klok die nu boven in een andere kerktoren hangt.
We lopen wat rond door het dorp, waar een markt is met kraampjes. Bestellen een mandje groente in de plaatselijke bar, wat tot mijn verbijstering een mand vol gefrituurde uien, bloemkool, champignon's en aardappelen blijkt te zijn. Niet de gezonde hap die ik in gedachten had, maar wel lekker. Als we verder zwerven, zien we naast een huis een "take a book ~ return a book" kast, precies zoals we zelf in de tuin hebben. Hier kan ik drie gelezen boeken omruilen, en heb nu weer wat te lezen.
Een deel van het verhaal en dus van Laura's leven speelde zich af in een dugout. Een soort plaggen hutje wat gedeeltelijk in de oever was uitgegraven. Plum Creek heet het watertje waar ook het dorp aan ligt, maar dan een heel stuk verderop. Het huisje is er niet meer, wel de plek waar het ooit stond, een diepe kuil in de oever. Een groot bord geeft aan waar het ooit was. In de verte zie ik mais, maar hier langs het riviertje is de omgeving teruggebracht zoals het was, prairie met lage bomen bij de rivier. We zijn niet de enigen hier, het is er gewoon druk. Kleine meisjes in Laura kostuum of met alleen een soort stoffen bloemetjes kap, die je in het museum kunt kopen.
Langs de weg staat een herinneringssteen die aangeeft dat hier Laura Ingalls heeft gewoond.
Tegen de schemering begint de voorstelling, waar we ruim op tijd naar toe gaan. Waarschijnlijk omdat we zo vroeg hebben gereserveerd hebben we de allerbeste plaatsen: voorste rij, precies in het midden. Het eerste uur is een een groep aan het zingen. Langzaam raken alle klapstoeltjes bezet, terwijl er mensen zich op de helling op picknickkleedjes settelen. Vóór ons zien we een grote schuur en wat houten huisje en een dugout. We zijn niet de enige buitenlanders blijkt wanneer wordt gevraagd waar iedereen vandaan komt, nog meer Nederlanders en Finnen.
De voorstelling is leuk, allemaal korte stukjes uit de boeken die zich hier afspelen. Met paard en wagen die langskomt, een kerk die gebouwd wordt, sprinkhanenplaag en brandende prairie die bijna het huis bereikt. Het was de moeite waard.
Wanneer we later het hotel weer bereiken, zijn we blij dat we vanmorgen alvast een kamer hebben gereserveerd. Het hotel is volgeboekt.
Hetty