Ik word wakker en kijk om me heen, wat is dit toch een leuke kamer. Het hotel is van hout en heeft allemaal halletjes, hoeken en trappetjes. De kamers hebben bloemennamen, wij zitten in Camelia. Door heel het hotel hangt kunst, waaronder schilderijen met de bloemen waar de kamers naar vernoemd zijn. Er loopt een spoorlijn door de straat naast ons. Af en toe hoor ik de trein toeteren die wil waarschuwen voordat hij de bocht omgaat.
We hebben nog geen musea in Costa Rica bezocht en dat gaan we vandaag veranderen. Ik heb er echt zin in. Het eerste museum is het Nationaal Museum, wat hier vlak bij in een oud fort zit. Het is een groot geel gebouw en er vóór ligt een groot plein. Bij de ingang staat een rond gebouwtje van glas en staal met daarin één grote bol van steen, één van de archeologische vondsten. In het zuid-westen van Costa Rica zijn veel stenen ballen gevonden, kleine en grote. Sommigen hadden een doorsnede van een paar meter. Waar ze voor dienden is niet helemaal duidelijk, het kan een statussymbool zijn geweest. Maar precies weten ze het niet.
We lopen naar binnen, betalen en komen dan in een vlindertuin terecht. Vlinders in allerlei kleuren en maten vliegen rond. De opvallendste zijn wel grote blauwe vlinders, bijna zo groot als een hand.
Het fort is sinds 1949 niet meer in gebruik, toen is het leger afgeschaft en hebben ze gelijk het fort aan het museum gegeven, na eerst de toren gekortwiekt te hebben.
Het is een leuk museum, met veel onderwerpen in een leuk gebouw. Er wordt verteld over de geschiedenis van het land aan de hand van allerlei voorwerpen. Van prehistorie tot 1949 toen het gebouw aan het museum werd gegeven. Het is erg interessant om zo de geschiedenis van een land te leren, die toch heel anders is dan onze historie. Wat grappig is zijn alle langwerpige stenen tafels met drie pootjes, die gebruikt werden om mais te malen, maar ook andere functies hadden, zoals het afdekken van overledenen in graven. Ik zie aardewerk dat heel anders versierd is, omdat hun omgeving een andere inspiratie bron was dan die bij ons. Met toekans, papagaaien en andere beesten die bij ons niet voorkomen. De uitleg over de gouden voorwerpen, hoe ze gemaakt werden en over de conquistadores die er op aasden was ook interessant. Inkijkjes in hoe men vroeger woonde is ook leuk. En de binnenplaats was geweldig, met banken en heel veel groen. Van al dat geslenter in een museum wordt je vreselijk moe, dus heb ik rijkelijk gebruik gemaakt van die binnenplaats.
Het enige nadeel van dit museum is het ontbreken van een café. Er is zoveel te zien dat je uren bezig bent en dan is een koffiepauze wel lekker. En ook als we klaar zijn nemen we er niet de tijd voor, we moeten het tweede museum nog bekijken voor het sluit.
Het goud museum, wat van een bank is, is gelukkig niet zo heel ver weg. Het zit onder de grond en heeft ook de sfeer van een bank, beton, kaal en grote kluisdeuren die je passeert. Maar het museum is zeker de moeite waard, heel modern met ook teksten in het Engels en met veel doe dingen. Een kleine tentoonstelling over bankbiljetten, hoe ze worden ontworpen. Een tentoonstelling over muziek instrumenten van lang geleden, hoe en waar ze van gemaakt zijn en waar ze voor gebruikt werden. Op een computer kun je een muziekinstrument aan tikken en dan hoor je hoe die klinkt, je kan zo een heel orkest laten spelen. Verderop zie ik grappige aardewerken neus fluitjes.
Een verdieping lager is er een hele mooie tentoonstelling over hoe mensen vroeger leefden en stierven. Ze hadden heel andere gebruiken, wat ook nog per gebied en tijd verschilden. Over wat sjamanen deden. Ik kon me helemaal uitleven op knopjes, computers en spelletjes.
Weer een verdieping lager hing het vol met schilderijen, totaal anders, maar ook leuk.
Heel erg moe gingen we op zoek naar een plek om te eten.
Hetty