14 december - Tutira

Een lang stuk rijden vandaag. Vanaf de camping rijden we eerst in de miezerregen paralel aan de kust. Ruige zee. Bij Opotiki begint de Pacific coast highway. We stoppen voor een kopje koffie en zien een surfer zich een weg door de branding wagen. Na de koffie duiken we naar het zuiden. We snijden een stuk van de Pacific coast highway af dwars door de Waioeka gorge. Wat is het mooi hier. Het is heuvel op heuvel af draaien en keren. Een leuke weg om te rijden en Alice heeft er zin in.
We proberen te bedenken waar het landschap nu op lijkt. Het is geworden een mis van Schotse hooglanden, snufje Frankrijk , een toefje Azië, Hollandse koeien in argentijnse weilanden en veel schapen.
Aan het einde van de gorge dalen we af naar Gisborne. We rijden nu weer op de Pacific coast highway en zijn in een wijngebied. De zon schijnt gelukkig aan deze kant van Nieuw-Zeeland. Tussen de wijnranken door zien we ook de zee weer liggen.

Onze toyota rijdt prima alleen berg op wil mevrouw niet zo. Gevolg is dan een lang lint auto's achter ons. Maar geen boze blikken of verhitte accountmanagers die met hun vuist zwaaien. Als het kan duik je iets naar links richting de berm. De sliert haalt je dan met de duim omhoog gestoken vrolijk toeterend in. Prettig volk.
Nog twee uur rijden tot Tutira. "Another 45 miles to go" zingt de earing optimistisch.

Wanneer we rond theetijd om onze camping in Tutira aankomen zijn wij de enige. De camping ligt weer schitterend aan een meer. Aanlokkelijk, maar zwemmen is verboden vanwege één of andere alg. We gooien onze matrassen op het gras in de zon en laten de thee voor wat hij is. We ploppen een heerlijk wijntje open.

Iets later zit ik een uitje en wat knoflook fijn te hakken aan ons w***eletje tafeltje in de zon. Om me heen heeft zich een kring gevormd van eenden en musjes. "vrienden gemaakt" zegt Anne. Ze loopt met de camera richting het bosje hier achter de camping. "Zo terug kwak kwak". Een half uurtje later zie ik An weer te voorschijn komen. Helemaal hyper. "Er was echt een heel lief schaapje, zo met zo'n snoetje, weet je wel en de lieverd had x-benen, zooo schattig". "Leuk hoor....."

Het leven 'on the road' bevalt ons goed. Nieuw-Zeeland is een prettig land, een mooi land en schoon. We voelen ons vrij, een goed gevoel. Volgens mij vinden we hier, na vier maanden van reizen en indrukken, pas echt de rust om alles een, sorry, 'plekje' te geven. Het is een mooi land om eens tegen de wind in je hoofd leeg te schreeuwen.