27 december - St Bathans

Rond twee uur rijden we Queenstown uit. We gaan richting Dunedin aan de oostkust. Vandaag tot St Bathans, op een paar uur voor de kust.

Nog geen kwartier buiten de stad zien we waarom zoveel toeristen hier heen gaan. Queenstown is de hoofdstad van extreme sports. Adrenalinejunkies.
Eeen hangbrug, een srpinger aan een touw, bungeeeeee….hij stort zich de diepte in. Een bocht later zien we in de helblauwe rivier een speedboot met een ongelooflijke snelheid scherpe bochten draaien om rakelings langs rostsen te scheren.

Na Alexandra wordt het stil op de weg. Dit is agrarisch gebied. Veel boerderijen. De heuvels zijn door de zon geel gekleurd. De schapenwolkjes laten hun schaduw glijden over het uitgestrekte landschap. Schapen kijken ons verveeld na. Grote roofvogels glijden op de termiek over de heuvels op zoek naar dat ene lekkere hapje.

"Waar was het ook alweer linksaf?"
"Bij Looproad" zegt Anne afwezig met de Ipod in plaats van de kaart in haar hand.
"Ok dat is hier"
"Dan na 6 kilometer afslaan richting Homestead"
Na 6 kilometer geen afslag. Na zeven ook niet. "Schat"
"Ja"
"En nu?"
"Hier staat toch echt na 6 kilometer en dan rechts richting Homestead"
"Laat eens zien" Mijn scepsis is niet ongegrond. Anne heeft het namelijk al een keer gepresteerd om ons op de kaart drie uur langs de kust te laten rijden terwijl we over een door sneeuwtoppen omgeven bergpas reden. Toen ik vervolgens naar een plaatsje vroeg waar we door heen reden was deze niet te bekennen op de weg langs de kust. Nadat ze me heel even zeer eiïg had aangekeken barstten ze in heel hard lachen uit.
Ook dit keer blijkt Anne weer bij de verkeerde routebeschrijving te kijken. Maar we rijden gelukkig vlak bij de St Bathans campground een kleine 80 kilometer verwijdert van waar Anne dacht dat we waren. (over deze tekst en hoeveelheid kilometers is geen instemming bereikt).

Het blijkt een heerlijk rustige camping. Na twee avonden op een toeristisch holidaypark gestaan te hebben is dit grote lege veld midden in de natuur een verademing. Her en der plukjes tenten en campers. We gooien de matrassen naar buiten en liggen heerlijk in het middagzonnetje tussen het kniehoge gras te lezen.
Het schemert en de bijna volle maan komt boven de bergen uit kijken. Wanneer het bijna donker is, zo rond 22:00, verlicht de heldere maan de hele omgeving. De koeien uit het naast ons gelegen weiland loeien elkaar weltrusten. We schuiven de deuren van Alice dicht, nog even een filmpje pakken. We hebben allebei het einde niet gehaald.