25 december - Franz Josef

Ik kijk rond 06:00 uit het raam en zie een mist hangen over de tenten en campers. Naast de deur ligt onze afvalzak die aan flarden is gescheurd door een brutale hongerige kiwi. Een spoor van afval loopt naar het struikje naast de camper.
"Merry Christmas", roept een buurvrouw wanneer ik mijn weg zoek naar de wc. Oh ja, het is kerstochtend. We hebben totaal geen kerstgevoel dit jaar. Volgend jaar weer, dichter bij huis.

We zijn vroeg weer op de weg te vinden. Vandaag naar de Franz Josef gletsjer. De route gaat eerst langs de kust, daarna het binnenland in. We komen door gehuchten en oude goudmijn stadjes.

Al vroeg parkeren we op onze camping. Het zonnetje is nog waterig maar het is lekker om even met een boekje op een matrasje buiten te liggen. Het uitzicht op de enorme gletsjer mag er ook wezen. De wasmachine draait op volle kracht en bij ons heeft de loomheid toegeslagen. We zijn niet vooruit te branden. Ik lees nog een hoofdstuk en val dan in een diepe dromerige slaap. Anne was al in dromenland.

Die middag weten we ons toch nog de gletsjer op te slepen. Het is een enorme aanloop voordat we oog in oog staan met Franz Josef. In de loop der jaren heeft hij zich enorm teruggetrokken. Niet omdat hij zo schuw is maar door de opwarming van de aarde. De typische blauwe kleur van het ijs, of eigenlijk sneeuw, is goed te zien nu we dichtbij staan. Tot hier en niet verder want volgens de borden kunnen er elk moment rotsen of stukken ijs afbreken.

Op de camping zijn sommige gasten al druk in de weer in de keuken met hun kerstmaal. Wij eten een heerlijke pastasalade met water (de drank was op).
Wanneer de regen in de vroege avond een einde maakt aan ons kaartspel, die ik aan het winnen was, duiken we vroeg de camper in. We zitten halverwege in de fantastische film Intouchable wanneer de telefoon rinkelt. Een gelukkig kerstfeest vanuit Nederland waar de dag net begonnen is met het kerstontbijt.