11 december - Rotorua

"Do you know the movie Alice in Wonderland?" vraagt de dame bij 'Escape rentals' aan ons. "Yes sure, why?". That's your van!!
We hebben een bus beschilderd met het verhaal uit Alice in Wonderland. Achterin een keukentje, in het midden een tafel en bankjes. 's Avonds tover je dit om tot een riant bed.
Om 10:00 sturen we 'Alice' de weg op. Ons huis voor de komende drie weken.

Gelukkig zijn we het links rijden een beetje gewend van vorig jaar in Namibië. En ook de laatste twee maanden zijn we in landen geweest waar ze vinden dat ze aan de goede kant van de weg rijden. Toch een beetje onwennig rijden we Auckland in op zoek naar een supermarkt.
Met een halve c1000 in de achterbak zijn we nu op zoek naar de oprit voor State Highway nummer 1 richting het zuiden. Zelfs met onze nieuwe camping-app lukt het maar niet. We zien de hoge tv-toren van Auckland vanuit elke denkbare windrichting. " Daar, rechts!" roept Anne. Ik geef een ruk aan het stuur, draai, steek de weg over en hup de reis down south is begonnen. Straks wel weer even de boodschappen ordenen.
De eerste kilometers rond Auckland zijn nog 6-baans, maar al snel wordt het een 2-baans snelweg. Het verkeer is rustig, het rijdt relaxed en de omgeving is mooi te noemen. Op de radio danst "de Dijk" op de vulkaan.
Na Hamilton onze eerste picknick. Wat een feest. We bakken een heerlijk nasi goring….. Nee hoor, broodje kaas met Dijon mosterd.

Rond kilometer 230 komt Lake Rotorua in beeld. We rijden het stille stadje binnen, raampjes omlaag en heel hard " I'm sexy and I know it" over de boxen. Zodra we iets verder door het stadje rijden komt ere en walgelijke zwavellucht de auto in gedampt. De stoere gangsta-look verdwijnt snel achter gesloten ramen.
We zoeken een DOC-camping (Department of Conservation) op. Dat zijn wat basic kampeerplaatsen, maar wel vaak op de mooiste plekken. En dit is een mooi begin. We staan aan het meer van Okareka. De zon schijnt warm en het bier is nog koud. Een fijne eerste dag met Alice

12 december - Rotorua

Een blauwachtig licht gluurt door de gordijntjes van onze camper. Op de klok staat 07:06
We hebben heerlijk geslapen. Voor het slapen nog een stuk van de film Alice in Wonderland gekeken. Hoe toevallig dat deze film op de laptop stond.

Na het ontbijt rijden we richting Taupo. Hier in de buurt is het national park Wai-o-tapu waar je geisers kunt bekijken. We zien tussen de bomen en de metershoge varens al hoge stoomwolken opstijgen.
"daar links" zeg ik. Geen reactie. Oh ja, Anne haar oren zitten nog wat dicht.
"Daar Links!!" roep ik. Anne is nog steeds met Mick Jagger aan het meezingen.
"HIER LINKS!!!" schreeuw ik.
Piiiieeeeepppp. De eerste remsporen zijn ingetekend.
Goede remmen en fantastische wegligging kunnen we concluderen nadat we toch nog op het nippertje de bocht gehaald hebben.

"Heb jij een scheet gelaten?" zegt Anne met haar neus dichtgeknepen. "Dit is jouw lucht" zeg ik.
Die rotte eieren lucht is niet te harden. Zwaveldampen zijn al ver voor het park te ruiken.
Groen, blauw, wit, geel en rood.
Dat is het kleurenpallet dat we gezien hebben op onze twee uur durende wandeling langs dampened geisers, borrelende meertjes en pruttelende modderpoelen. Erg mooi.
Wanneer we terug rijden in de middag vallen er voorzichtig wat druppels op de voorruit. We parkeren weer op dezelfde camping en daar zit ik nu te schrijven aan een w***el tafeltje in de bus. Alice staat met haar kont naar het meer, de klep staat open en zo spiek ik over de baldzijden heen naar het meer voor wat inspiratie. Anne zit gezellig naast me de groenten te snijden.
Denk dat het tijd wordt voor een flesje rosé, van Nieuw-Zeelandse bodem. Proost!