17 december - Waikawa

Op tijd rijden we het Tongariro National Park uit. We slingeren ons een weg de vulkaan af. Een sms komt binnen bij Anne: 'zusje ik mis je' staat er als afsluiting. En dat doet wat na 4 maanden on the road. "Ik mis dat gewoon, even bijkletsen" snottert Anne.
Niet veel bochten later zien we een weiland helemaal volgepakt met schapen. En met volgepakt bedoel ik ook volgepakt. Er kon geen Merino wollen trui meer bij.
We stoppen voor wat foto's. De boer van dit alles stapt op ons af en zegt in plattelands Nieuw Zeelands, wat echt niet te verstaan is, dat we wel even binnen kunnen komen kijken. Ze zijn net begonnen met scheren.
In snel tempo worden de schapen behendig van hun jas af geholpen. Bergen wol liggen verspreid over de stalvloer.

We rijden weer door. De stemming schiet omhoog wanneer de shuffle bij de onvolprezen Ice MC aankomt. "Think about the way" schalt door de boxen. Alsof de iPod het begrijpt volgen in rap en luid tempo de ene na de andere jaren '90 trance hit.
Na 2 uur meeblèren op de foute klanken van weleer rijden we Wanganui binnen. Een plaatsje vlak bij de kust. We parkeren Alice bij de Countdown (de plaatselijke Appie). Binnen in het winkelcentrum gaan we eerst voor koffie want die was op vanochtend. Het is een beetje Nieuwegein Zuid op maandagochtend. Trieste bedoeling. De muziek die we draaiden aan boord zou hier best passen, qua jaargang dan. De mode is een paar decenia achtergebleven, de dames lopen nog net niet met getoupeerd haar en schoudervullingen van 2 meter. Dat van dat haar neem ik terug, er komt er net eentje naast me zitten, type Anita Meijer van in de tijd met Lee Towers.
Buiten de coffee corner zit een kerstman. Je kan ermee op de foto. De man kijkt niet blij. Denk dat het de plaatselijke alcoholist is die een taakstrafje uitzit, hohoho.
Kom we gaan boodschappen doen zeg ik wanneer ze "you've got the look" van Roxette inzetten. Back to the future.

Vlak voordat we onze camping bereiken op een uur van Wellington kijken we elkaar verbaasd aan. "Zag je dat ook?" "Een molen!"
Ik draai de bus. Het blijkt een nederlandse molen te zijn met een winkeltje waar je nederlandse spullen kunt kopen.
Na 4 maanden weg te zijn uit Nederland en na het missen van Sinterklaas, zitten we nu aan de koffie met echte hollandsche speculaasbrokken. Morgen op het menu: Aardappelen, een vleesje en Rode kool met appels, mmmm