13 december - Matata

Tik, tik, tik, tik…..
"Hoor je dat?" fluister ik.
Buiten is het nog donker.
Met mijn hand voel ik over het plafond van de bus, op zoek naar de lichtschakelaar.
Tik, tik, tik, tik….
Het komt van achter in de bus. We hebben een lek. Gestaag druppelt de regen via de achterklep op het houten keukenblad. Ik schuif er een pannetje onder. ''Wat is er?" vraagt An slaperig.
"Alice lekt" grom ik en val weer in slaap.

Wanneer we rond half zeven wakker worden komt de regen nog steeds uit de lucht kletteren. Over het meer hangt een dikke mist.
Na het ontbijt ruimen we op, vullen ons water aan met water uit het meer en rijden richting State Highway nummer 30.
Bij een Mc Café nog even snel telefoons en laptop opladen, blog bijwerken en het thuisfront weltrusten wensen. Bij ons is de dag al onderweg, bij jullie is het nog gisteren.

Het is een mooi en kort ritje vandaag. Door de bergen sturen we Alice langs lake Rotoiti, door het Rotoma bos in de richting van Whakatene aan de kust. De meeste plaatsen klinken hier als exotische gerechten. Hans sms't "ben in Picton".
Bij het spoor slaan we linksaf richting onze camping in Matata. Het ligt achter een duin en wanneer we uitstappen horen we al aan het geraas dat er flink hoge golven moeten zijn.
Escsape-rentals, de verhuurmaatschappij, verhuurt alleen maar vrolijk beschilderde busjes. Al veel andere gezien onderweg. En ook onze buren op de Matata campground hebben zo'n vrolijke bus. Als motorrijders steek je onderweg veel een duimpje in de lucht als teken van herkenning. Kinderen van de revolutie, peace man.

Door het mulle duinzand klimmen we over het duin en zien inderdaad dat hoge golven zich stuk slaan op de kust. Er staat een flinke wind, koud is het niet en de regen hebben we in het binnenland achter gelaten. Het is heerlijk uitwaaien hier op het strand met uitzicht over the pacific ocean.