20 december - Kaikoura

We zetten koers naar het zuiden richting Kaikoura.
Kan het mooier….Ja Mart, het kan mooier.
Wonderschoon is het hier. Rollende heuvels tot aan Blenheim. Je ziet het lange gele gras dansen in de harde wind die van zee komt.
Dan voorbij Blenheim rijden we op een azuurblauwe zee. De wind beukt hier nog harder op de kust. Van ver zien we vele golven met witte koppen erop.
We rijden nu bij Kekerengu pal langs het strand. Links de ruige zee met zeehonden op de rotsen en rechts voor ons de bergen van de Seaward Kaikoura Range. Besneeuwde toppen. We kunnen ons geen mooier beeld voorstellen en zijn er stil van. Totdat de inmiddels volwassen file achter ons zich roert en door het toeteren ontwaken we uit onze dagdroom Even gas erop, 50 km/h is inderdaad wat langzaam op een highway.

We rijden tot aan Kaikoura. De plaats om walvissen te spotten. Wij willen morgen gaan zwemmen met dolfijnen. Helaas zijn we niet de enige. "Is the 23rd ok for you?", vraagt de dame bij de iSite winkel (de vvv van NZ). Damn dan zijn we al weg.
Teleurgesteld halen we wat boodschappen en een lekker wijntje voor straks.
Morgen geen dolfijnen maar we gaan in ieder geval wel nog een mooie wandeling hier langs de kust maken met een duik in het ongetwijfeld koude water als afsluiter.

De temperatuur is hier een paar graden warmer dan op het noordereiland. Ook nu de zon ondergaat blijft het aangenaam. Een koeienfamilie komt langs lopen. De afwas is gedaan in de Puhi Puhi rivier, de wijn is bijna op. We mogen weer een erg mooie dag bijschrijven.

21 december - Kaikoura

We hebben ons en de afwas vanochtend in het snelstromende riviertje bij onze camping gedaan. Dat is pas een wake-up call. Gletser water van ijzige temperatuur.
Dus helemaal wakker en fris zijn we richting Kaikoura centrum gereden. Een heerlijke koffie en wifi om het laatste nieuws uit Nederland te lezen. Eigenlijk volgen we het al niet meer zo. Ik scan de koppen maar verder dan dat kom ik niet.
Na de koffie rijden we verder de kust af. We willen de Kaikoura Peninsula Walkway lopen. Wat vroeger een eiland was is nu vergroeid met het vastenland en de zeehonden noemen het hier thuis.
In de Lonely Planet stond het al beschreven "You'll smell it when you're there. En daar is geen letter aan gelogen. Wat kunnen die beesten meuren. Onze bus ruikt ook niet al te fris meer maar dit slaat alles.

We klimmen eerst een stuk tot we boven op een klif staan. Onder ons de wilde oceaan. De zeehonden spelen in het water of liggen heerlijk te zonnen op een rots. Hier boven op de klif lijkt het wel zuid frankrijk. De krekels tjirpen en de stro balen liggen rond opgerold in de zon te drogen. Met aan de ene kant dan de bergen met sneeuw en aan de andere kant de Pacific waan je je dan weer in Oostenrijk dan weer bij kaap de goede hoop.

Nieuw Zeeland staat nu fier bovenaan de lijst van bezochte landen.

We willen aan het strand lunchen en daarvoor moet er van de klif afgedaald worden. Dat leek makkelijk. "kijk hier loopt een pad" Totdat het pad geen pad meer was maar gewoon een hele steile rotswand. We schuifelen hand in hand verder naar beneden. Na een paar zware minuten bereiken we de grashelling. En op haar kont zoeft Anne het laatste stuk schreeuwend richting strand.
Hier heerlijk onze broodjes opgegeten. Op de witte stenen van het strand met een luierende zeehond naast ons. Af en toe kijkt hij ons even schuin aan haalt dan diep adem, zucht en slaapt weer verder.

De terugweg loopt langs het strand tot waar het strand ophoudt met strand zijn en begint met rots zijn. Na eb komt …vloed. Juist. En nu dat de vloedlijn begint te stijgen zitten we een beetje in de moeilijkheden. Opschieten dus. Net als het klouteren een beetje gaat, al hebben we wel natte schoenen, ronden we een bocht en daar ligt een vrij grote zeehond. Vond hem wat nors.
Op de borden staat overal dat je 10 meter afstand moet houden. Het zijn Roofdieren!! We sluipen richting het beest. Op nog geen 2 meter afstand, net als we de sprong naar een andere rots willen nemen, richt hij zich op. Aardig gebit heeft zo'n beest. We nemen maar weer even afstand.
Een andere toerist komt van de andere kant aangesprongen. Neemt op zijn gemak een foto bij dit roofdier en loopt fluitend langs ons heen, g'day mate! Wanneer Mister Cool uit zicht is rennen we op ons beurt langs de zeehond en bereiken Alice.
We hebben veel bekijks met onze Alice in Wonderland. Veel lachende gezichten. In onze afwezigheid is er ook een creatieveling geweest. Naast het spiegeltje heeft er iemand een paddestoel geplakt, helemaal in het thema van Alice, rood met witte stippen.

Rond 14:00 zijn we richting Blenheim gereden waar we nu een camping op het strand hebben. Het was onderweg wel windkracht 12 en daar houd Alice niet zo van. Was een aardig karwei om haar op het juiste spoor te houden. De paddestoel heeft ergens anders onderdak gezocht, die vloog er na een paar minuten al weer af.
Ook hier op de camping moeten we alles goed vast zetten. Zodra we de deuren openschuiven vliegt alles weg wat maar enigzins los zit. Op een gegeven moment zag ik Anne rechts over het strand rennen achter een vuilniszak aan terwijl ik de andere kant op rende achter een campingstoeltje aan.
We eten maar binnen vanavond.

Morgen op tijd op. Het is markt in Nelson en er schijnt lekkere koffie klaar te staan rond een uurtje of tien. Hans we komen eraan.