Donderdag 1 april 2010

Doordat de paasvakantie nu officieel begonnen was, konden we eens goed uitslapen. Na een verkwikkende nachtrust was het weer tijd voor de dagelijkse activiteiten. Na de was en de plas en een goed ontbijt, zette ik mijn laptop aan om te kijken of ik mails had ontvangen. Na een tijdje kreeg ik telefoon, ik keek naar mijn gsm en zag dat het Eliane was. Ik nam op en het eerst wat ik hoorde was: "Wa zijde gij allemaal van plan?", ik dacht in mezelf "hu? Wat?". Uiteindelijk bleek dat de zus van Eliane haar had wijsgemaakt dat ik in Suriname een tatoeage had laten zetten. Ik, de smeerlap die ik soms kan zijn, speelde het spel mee en gaf schoorvoetend toe dat ik een tatoeage had laten zetten na een nachtje stappen. Ze had natuurlijk al op mijn blog gelezen dat ik naar 'het Zin' was geweest en daar Nederlandse militairen had tegengekomen. Maar toen ik zei dat ik een anker met een hartje op mijn borst had laten zetten, geloofde ze me niet meer. Nadien konden we er beiden hartelijk om lachen. De namiddag verliep rustig totdat ik een sms'je kreeg van Bartel. Hij vroeg of we zin hadden om te gaan zwemmem in zwembad VOS. Daan en ik hadden er direct zin in en besloten om te gaan. Sophia besloot echter om thuis te blijven. We stuurden naar Bartel dat we afkwamen en de zoektocht naar het VOS kon beginnen. Vlug, vlug namen we een handdoek en een zwemshort, keken we even op de kaart en weg waren we. Het VOS bleek niet zover van ons huis vandaan te liggen, maar om het te vinden was nog niet zo gemakkelijk. We wisten dat het ergens tussen de militaire kazernes lag. We reden deze straat af en zagen verschillende barakken, militairen en omheiningen, maar geen zwembad. Na even gestopt te zijn en het te vragen aan een militair, waren we weer op de goede weg. Aan het VOS aangekomen verschoten we even, dit omdat het zwembad er redelijk privé uitzag. Het gaf de indruk een militair zwembad te zijn, wat later ook bleek. Omdat we geen militairen kenden en we Bartel en Maité niet konden bereiken, besloten we toch om naar binnen te gaan. Na het binnengaan en het betalen van 15 SRD waren we in het zwembad. De andere stagiaires lagen al in het bad of op een ligstoel te bakken in de zon. Na een gezellige middag begon het ligt te regenen en besloten we om binnen te gaan. Hier dronken we enkele Djogo's en speelden we enkele spelletjes 'sjoelbakken' onder leiding van een stamgast. Omdat de maag toch ook begon te knorren besloten Bartel en ik om een bami te kopen, deze was bijzonder lekker en koste amper 5 SRD. Na het zwemavontuur was het weer huiswaarts. Thuis was het nog tijd om te chillen en iets te eten voor we zouden vertrekken naar de Havana Lounge. Omdat het feest er pas begint rond 1 uur, zijn we ook pas laat vertrokken. Daar was het een vrolijk weerzien met de andere stagiaires, er werd dan ook stevig gevierd. De eerste dag van de paasvakantie betekende ook enorm veel volk, er werd langs alle kanten tegen je gestampt. Na het feest reden Jonathan, Maité, Inne en ik naar bij mij thuis om enkele drankjes en wat kleren voor mij. De taxichauffeur werd meegesleurd in het feestgejoel en begon spontaan te dansen voor ons huis. Hierna vertrokken we naar Jonathan en Inne hun huis in het centrum om nog iets te drinken en wat te praten. Hierna was het tijd om in bed te kruipen en te slapen.

Vrijdag 2 april 2010

Lang uitslapen, iets eten en drinken en dan klaarmaken om te vertrekken naar de poolparty van Ronald en Wim, twee rasechte Hollanders. Het feest begon rond 4 uur in de namiddag en duurde de gehele dag. We kwamen er iets na 4 uur toe en zagen dat er nog niet zoveel volk was. Er waren al een aantal Nederlanders aan het zwemmen, andere zaten aan de bar en een aantal meisjes waren aan het volleyballen. We installeerden ons in een pina hut en 'doken' direct het zwembad in. Echt duiken zat er niet in omdat het om een kinderbad ging van nog geen 50cm diep. In het midden van het bad stond een grote fontein, deze kon je buigen waardoor je met een grote waterstraal mensen op een afstand kon natspuiten. Jonathan en ik hadden dit vlug door en trakteerden verschillende mensen op een welgekomen douche. Wim en Ronald konden gratis van het domein gebruik maken omdat ze tijdens de week de eigenaar hadden geholpen met het aanleggen van het volleybalterrein. Ze hebben een hele week verschillende kruiwagens met zand aangevoerd, hierdoor moesten ze enkel drank en eten kopen. Dit resulteerde in een goedkope prijs voor ons, we moesten 30 SRD per persoon betalen. Het werd een gezellige avond met 's avonds een bbq en goed gebakken frieten. Na de poolparty gingen we met z'n allen nog even naar het centrum voor een afterparty in de Bamboe. Na een vermoeiende dag was de kaars uit en was het tijd om in mijn bed te kruipen.

Zaterdag 3 april 2010

Een rustige dag waar we niet veel hebben gedaan. 's Avonds werden we uitgenodigd bij Chris en Michiel thuis. Het was voor velen een speciale dag omdat vandaag de meeste vrienden en vriendinnen waren toegekomen. We maakten dan ook allemaal kennis met elkaar. Vele vriendjes en vriendinnetjes hadden wel last van een jetlag, daarom was het een korte en rustige avond voor de meeste. Een aantal koppeltjes wilden het uitgaansleven nog gaan verkennen, maar toen de taxi's toekwamen heb ik besloten om naar huis te fietsen en in mijn bed te kruipen. Ik wou namelijk fit zijn om Eliane te kunnen verwelkomen die morgen zou aankomen. Ik had voor haar en mevr. Van Cauteren en haar man Ivan een taxi geregeld die hen elk op hun bestemming zou afzetten.

Zondag 4 april 2010

Dag van de aankomst van Eliane, Mevr. Van Cauteren en wederhelft. Vandaag ben ik redelijk vroeg uit de veren, deels door de zenuwen en de adrenaline van de komst van mijn wederhelft. Daan is al vroeg weg omdat hij een afspraak had bij de politiepost uitvlucht, dicht tegen het IOL. Daar moet hij zijn verklaring gaan tekenen mbt zijn gestolen fiets. Omdat deze fiets van de huisbazin was, en zij haar naam niet wou doorgeven aan de politie, moest Daan zijn verklaring laten wijzigen. Sophia en ik zorgden ervoor dat het huis een beetje fatsoenlijk was voor de komst van Eliane. Toen Daan terug was had ik al liggen zoeken naar bloemen om aan Eliane te geven. Omdat het Pasen was werd mijn zoektocht bemoeilijkt. Daarom ging ik mijn licht opsteken bij de huisbazin, ik mocht van haar man bloemen uit hun tuin plukken. Ik vond het een mooi gebaar, maar ik vond de bloemen niet mooi. Dat ze niet mooi waren hield ik echter voor mijzelf en vroeg of er geen bloemenwinkel in de buurt was. Na lang beraad wisten ze er één zijn op de kwattaweg. Na deze informatie te hebben aanhoort was het richting bloemenwinkel. Ik vroeg of Daan zin had om mee te gaan, hij vond het goed omdat we toch nog naar de winkel moesten en aan die kant van de kwatta is er een grote supermarkt. Toen we aankwamen aan de winkel bleek het een stalletje te zijn aan de kant van de weg. Ik vroeg daar naar de prijzen van de bloemen, ik weet niet of alle bloemen hier zo duur zijn of omdat ze hogere prijzen vragen aan Bakra's (blanken). Voor Surinaamse normen waren het zeer dure bloemen, 45-50 SRD. Na mijn geslaagde aankoop was het ongeduldig wachten op de aankomst van mijn vriendin. Rond half 2 kreeg ik telefoon dat ze geland waren en de luchthaven bijna konden verlaten. Rond 3 uur stopte er een taxi voor ons huisje en vond er een heugelijk weerzien plaats. Na de taxichauffeur te hebben betaald vertrok deze weer met mevr. Van Cauteren en Ivan aan boord, richting hun verblijfplaats. Na de aankomst van Eliane vertrokken Daan en Sophia naar de Mall, hierdoor had Eliane de tijd om haar te kunnen settelen en even te acclimatiseren. Na een paar uur kregen we telefoon van Daan om te zeggen dat we naar de waterkant moeten komen. Daan en Sophia zijn daar Bartel en Tinne met vriendin en vriend tegengekomen (Elise en Yves). We bellen een taxi en gaan ook richting waterkant. Daar blijven we wat kletsen en drinken en eten we ook iets. Na het eten komen ook Maité, Ilse en Michiel toe. Met z'n allen gaan we hierna richting 't vat. We laten aan mevr. Van Cauteren weten wat onze plannen zijn, ze zegt dat ze al in het vat geweest zijn en nu in hun guesthouse zitten. Ze stelt voor dat we even langskomen en dat doen we ook. Na drie keer verkeerd te zijn gereden en het eenmaal aan een local te hebben gevraagd vonden we hun guesthouse. Daar dronken we nog een biertje, maar ik zag dat Eliane moe begon te worden. Door het grote uurverschil met België en de lange reistijd was het tijd om in bed te kruipen. Ik belde een taxi en we gingen huiswaarts om te gaan slapen.

Vrijdag 5 april 2010

Vandaag was het dag van de bbq. We hadden op televisie gezien dat het vandaag het nationaal kampioenschap barbecueën was, dus hadden we met allemaal afgesproken om er heen te gaan. Daan en Sophia vertrokken al met de fiets en gingen laten weten waar het was en dan konden Eliane en ik nakomen met de taxi. Toen we in de taxi zaten kwamen we onderweg de andere tegen die te voet naar de bbq aan het gaan waren. Toen we de bbq gevonden hadden zagen we dat het echt niet groot was, het stond op een parking naast het Chell tankstation. De oppervlakte was te klein voor al het aanwezige, hierdoor was er een drukte van jewelste. Gelukkig waren we nog redelijk vroeg van de partij en konden we nog eten bestellen, kaaimansaté's. Deze smaakten naar een iets taaiere variant van kip, daarom worden ze in Suriname ook wel waterkip genoemd. De manier waarop ze gevangen worden is echt simpel. 's Nachts gaan mannen met een boot en een geweer het water op, op zoek naar kaaimannen. Omdat kaaimanogen enorm oplichten in het donker, als je met een zaklamp over het water schijnt. Ze varen dan met de boot naast de kaaiman en houden hun geweer boven het hoofd van het dier en de rest kan je er zelf wel bij verzinnen. Eliane, Christel, Ivan, Daan, Sophia en ikzelf hadden nog geluk dat we aan eten geraakten. De anderen hadden minder geluk en besloten dan om eten te gaan halen in Popey's, een soort KFS. 's Avonds besloten Bartel en co om pannenkoeken te bakken en nodigden iedereen uit om te komen eten. Het werd dan ook nog een gezellige avond. Na de pannenkoeken was het American Idol en iedereen bleef nog om daar naar te kijken maar daarna was het richting huisje en richting bed. Morgen was het weer vroeg dag omdat ze ons kwamen halen rond half 7 's morgens.

Groeten Joris