Fa Waka!

Zaterdag 27 maart: White Beach en Hindoe huwelijk

Vroeg opstaan om te vertrekken naar onze school aan de Kerklaan. Eenmaal aangekomen was nog niet iedereen er, net als de bus. Na een half uurtje konden we dan toch vertrekken en laadden we een koelbox en een aantal kartons drank in. Na een tussenstop bij een warung, om eten en ijs voor de koelbox te kopen, konden we onze reis verder zetten. Eenmaal op White Beach aangekomen waren we een van de eerste gasten. Na alle hangmatten en dergelijke te hebben geïnstalleerd was het etenstijd, lekker bami met kip, rijst en groenten. Een van de leerkrachten had haar zoontje meegebracht en deze had nog een beetje schrik van het water. Maar na een paar aanmoedigingen van mij ging hij vlot het water in. Na een tijd begon iedereen mij zelfs 'papa Joris' te noemen, omdat ik veel met 'de kleine' aan het spelen was. Na enkele speelse uren was mijn kaars uit en was het tijd voor een dutje, dit omdat ik de nacht ervoor niet al teveel had geslapen. Na nog een hele dag geluierd, gespeeld en gegeten te hebben was het weer tijd om richting Paramaribo te vertrekken. we waren allemaal zeer moe en Sophia lag dan ook vroeg in haar bed. Rond 22.00 wilden Daan en ik ook gaan slapen, maar we kregen een onverwachte telefoon van Baidjoe - onze buurman. Hij vroeg of we geen zin hadden om naar een Hindoestaanse bruiloft te gaan. Omdat we niet wisten wat het inhield en met het rzl project in het achterhoofd, stemden we toe. Hij ging ons direct komen halen en daarom kleedden we ons vlug om, om buiten op hem te wachten. We hadden natuurlijk geen rekening gehouden met het 'Surinaamse uur' en we stonden er zeker nog een half uur te wachten vooraleer hij er door kwam. Na een rit van een half uurtje kwamen we toe op het huwelijk. Het was een super groot feest waar enorm veel mensen waren die precies rondliepen als kippen zonder kop. Vooraan was het huwelijk in een soort prieeltje bezig, daarvoor stonden rijen stoelen waar mensen zaten die met elkaar aan het kletsen waren. Ook liepen er nog verschillende mensen rond, precies niet weten wat te doen. In de linker achterhoek stonden er tafels waar, als je zin had, kon gaan eten. Als enige 'bakras' op het feest werden we in het begin wel een beetje aangekeken maar dat 'gevoel' waren we rap kwijt. Je kan zo'n feest met geen enkel feest van bij ons vergelijken, het is zeer strikt en alle aspecten van hun geloof komen aan bod. De inzegening van een koppel duurt dan ook meer dan 2 uren. Baidjoe leidde ons rond en stelde ons voor aan verschillende mensen, hij zei ook dat een Hindoe feest zonder alcohol geen feest is. Pas na 12 uur, als de priester vertrokken was, maakte alle soft en water plaats voor Black label en kon het feest beginnen. Omdat Daan en ik niet echt zin hadden in een whisky, dronken wij een Parbo bier. Door het feesten van de vorige dag waren we beiden zeer moe en besloten we om vroeger door te gaan. Eens thuisgekomen was het direct richting bed voor een broodnodige nachtrust.

Zondag 28 maart:

Een zalige dag van gewoonweg niets doen!

Maandag 29 maart:

Doordat het op onze muloschool rapportbespreking was, moesten we niet aanwezig zijn.

Vandaag had ik een afspraak op het IOL met Mevr. Caprino. Dit is een historicus die mij tijdens mijn buitenlandse stage moet beoordelen. Ik had een afspraak met haar gemaakt om 12u. Daan en Sophia wouden meegaan omdat ze het internet in de bibliotheek wilden uittesten, we hadden van een andere Vlaamse student gehoord dat het hier vlug ging. Na mijn gesprek met Mevr. Caprino, dat een uur en half heeft geduurd, ging ik Daan en Sophia in de bib opzoeken. Ze zaten net aan hun laatste minuten van hun internettijd, ik wilde nog snel mijn mails checken maar kwam tot de conclusie dat het internet hier ook redelijk traag ging. Na nog even de bib bezichtigd te hebben hadden we een klein hongertje. Aan de voorzijde van het campus complex was er een Wholly's, een Surinaamse hamburgertent. De hamburger was lekker en de frieten vond ik ook nog wel te pruimen. Daan en Sophia vonden deze iets minder door de aanwezigheid van pindasaus. Na een voedzame maaltijd was het richting Sahadewlaan om een aantal voorbereidingen voor school te maken en nog wat uit te rusten en een filmpje te bekijken. In het naar huis fietsen zei mijn achterband van mijn fiets dat hij geen zin meer had. Dit zei hij echter niet tegen mij en ik had het pas de dag erna door dat ik een lekke band had.

Dinsdag 30 maart:

Dit was de enige dag waarop we, net zoals de leerlingen, op school moesten aanwezig zijn. Het was een dag waar bijna geen les meer werd gegeven maar waar wel de rapporten werden besproken. Omdat we op tijd op school wilden zijn, sprongen we op onze fiets. Ik had nog steeds niet door dat ik een platte band had. Halfweg onze route reed ik opeens op het ventiel, en was het tijd om af te stappen en te voet verder te gaan. Toch waren we nog ruimschoots op tijd op school. De meeste leerlingen hadden hun rapport al gekregen , veel leerlingen waren dus niet aanwezig op school. Het was een dag waarop niet veel beroep gedaan werd op ons, maar we hielpen daar waar mogelijk. Na een rustige dag gingen we huiswaarts. Omdat de paasvakantie nu echt officieel was begonnen, besloten we met ons drieën om een drink te geven bij ons thuis. We nodigden alle studenten die we kenden uit en niemand had afgezegd waardoor het een vol huis was. Wat goede muziek, een beetje drank, toffe mensen en de avond kon niet meer stuk.

Woensdag 31 maart:

Door het feit dat ik mijn platte band nog steeds niet gerepareerd had, door de voorbereidingen van het feestje van gisteren, kon ik ook niets doen. Daan en Sophia zijn dan maar naar het centrum getrokken om een beetje te kuieren en te winkelen. Sophia kwam dan ook terug met een bordeauxrode hangmat uit de Jeruzalem Bazaar. Ik was ondertussen het huishouden aan het doen en mijn platte band aan het herstellen. Tof mijn verbazing merkte ik dat de achterband reeds 2 maal voor mij was geplakt. Jammer genoeg zou deze 3de herstelling niet de laatste herstelling blijken. Na de afwas te hebben gedaan, geveegd te hebben en een filmpje bekeken te hebben, kwamen Daan en Sophia thuis. Het werd nog een rustige avond.

Groetjes Joris