Fa Waka!

Dinsdag 9 maart:

Dag van de excursie naar fort Zeelandia met de 4de klassen. Het eerste lesuur werd er nog les gegeven en daarna kregen de leerlingen de tijd om iets te kopen om te eten en te drinken op school. Sophia, ik en twee andere leerkrachten waren verantwoordelijk voor meer dan 90 leerlingen. In België zou het dubbele aantal leerkrachten zijn meegegaan.

De bussen waren iets te laat, maar iedereen leeft hier op Surinaamse tijd, een kwartier te laat is normaal. De bussen die hier leerlingenvervoer doen zijn die grote bussen die ze in Amerika gebruiken, ja inderdaad die knalgele bussen die je vaak in Hollywoodfilms kan zien. Hier in Suriname zien ze natuurlijk niet meer geel, maar een soort vuil bruin of grijs. Ze zijn helemaal versleten maar rijden nog goed. De rit duurde ongeveer 30 minuten, wat lang is; het was dan ook ochtendspits en de bus stond meer stil dan dat hij aan het rijden was. Eenmaal in het fort toegekomen werd de toegangsprijs voor de leerlingen betaald en van dit korte ogenblik maakten de leerlingen gebruik om even de omgeving te 'verkennen', het duurde dus even voor ze allemaal binnen waren. Eenmaal binnen kregen we een gids toegewezen, de klassen werden opgesplitst en per groep legde de gids uit wat er van hen verlangd werd. De ene groep bezocht de tentoonstelling en de andere groep mocht vrij rondlopen. Elke groep kreeg twee leerkrachten toegewezen. De eerste groep die de tentoonstelling bezocht werd begeleid door Sophia en mezelf. De leerlingen waren heel geboeid door de tentoonstelling omdat het tenslotte toch gaat over de vaderlandse politieke geschiedenis. Tijdens het begeleiden door keken we natuurlijk zelf ook een beetje rond en namen hier en daar een foto. Voor we het wisten was de excursie op zijn einde en kregen de leerlingen een half uurtje de tijd om te 'chillen' zoals de leerkrachten het hier verwoorden. Er stond een schaafijsverkoper voor de ingangspoort bij het buitengaan en een storm leerlingen en leerkrachten vloog erop af. Een schaafijsverkoper schaaft het ijs van een enorme blok ijs en stopt dit in een plastieken bekertje dan giet hij er siroop over, het kost 2,5 SRD (€ 0,65). Na dit ijsje waren de bussen er en kon de terugrit naar school beginnen. De schooldag zat erop toch moesten we nog het één en ander in orde brengen. Na het middagmaal vertrokken we richting stadscentrum, dit omdat we geld (euro's) nodig hadden om de uitstapje te kunnen betalen. Na een fietstocht van een goede 20 minuten kwamen we aan bij DSB bank, een grote bank met minstens 6 gewapende security guards. Eenmaal binnen bleek dat we met Maestro én Visakaart geen euro's konden afhalen. Dit konden we wel bij de RBTT bank een straat verder. Dit was eveneens een grote bank met de nodige beveiliging. Na veel 5'en en 6'en, aanschuiven, duidelijk worden dat we eerste een papier moeten invullen, uit de rij stappen, papier invullen, terug aanschuiven, visum en Maestrokaart afgeven, zeggen waar je verblijft, papieren tekenen, kregen we dan uiteindelijk ons geld. Na deze vermoeiende handelingen zijn we nog even iets gaan drinken aan de waterkant om dan richting Sahadewlaan te rijden. Daar stopten we even bij de Chinees om inkopen te doen en het avondeten te kunnen bereiden.

Woensdag, donderdag en vrijdag 10,11 en 12 maart:

Dit waren gewone lesdagen vol observaties. Woensdag vroeg Mr Koedoe aan mij of ik een les van hem kon overnemen. Ik ging hier graag op in en mocht het 7de lesuur geschiedenis geven. Omdat ik 2 uur een half de tijd had om voor te bereiden ging ik nog even naar huis om mijn boeken van geschiedenis te halen, ik heb al mijn boeken van Historia en Storia meegenomen naar Suriname. Aan de hand van deze boeken kon ik beter voorbereiden en kon ik ook een aantal afbeeldingen laten zien. Omdat ik eigenlijk voor de leeuwen werd geworpen was ik toch wel zenuwachtig, maar al bij al denk ik dat de les goed verlopen is. De les die ik moest geven ging over de overgang van de middeleeuwen naar de nieuwe tijd. Ik heb ze de verschillende historische periodes laten plaatsen in tijd en ruimte, ze hadden een kaart van Europa in hun boek en ik plaatste een tijdslijn aan bord.

Op donderdag heb ik nog een hele dag geobserveerd en op vrijdag werd er tijd uitgetrokken voor een verkoop van koeken en broodjes, dit om de schoolkas te sponsoren. Sophia en ik hebben geholpen bij de voorbereidingen en de verkoop van soft en broodjes. De andere uren van de dag hebben we besteed aan observaties.

Na school hadden we nog tijd om onze rugzak te maken voor het vertrek naar Nieuw-Nickerie. Deze tocht werd georganiseerd door Lisette en deze persoon hebben we leren kennen via de andere Vlaamse studenten hier in Paramaribo. Ze kwamen ons met de bus halen om kwart voor 3 en natuurlijk waren ze te laat, wat gewoon is in Suriname. Wij waren de eerste die ze kwamen oppikken en hierna gingen we de anderen halen. De rit naar Nieuw-Nickerie was lang en ging vaak over slecht begaanbare wegen. Rond 20.00u kwamen we aan in Nickerie. Onderweg waren we al een keer gestopt om iets te eten en om ijs aan te kopen bij Cuso's ijsfabriek. Het ijs diende om de meegenomen frigoboxen te kunnen vullen om de drank te kunnen koelen. 's Avonds werd er nogmaals een copieuze maaltijd bereid door Lisette en haar helpster Jacqueline. Diezelfde avond zijn we nog even naar de zeedijk geweest en hebben we een Hindoe-tempel bezocht. Hierna hebben we de straat overgestoken en zijn we een bar binnengegaan, hier ontmoette we Maantje. Deze persoon zou ons de volgende dag meenemen op een boottochtje op de Coratijn rivier. Maantje heeft iedereen de gehele avond lang getrakteerd op wat ze maar wouden drinken. Het Parbobier en de whisky vloeide dan ook rijkelijk. Bartel en ik stonden direct op de dansvloer samen met de plaatselijke showbeesten. Waarvan er één het niet lang volhield en zich 'te rusten' legde op een bankje. Na een toffe avond gingen we terug naar onze verblijfplaats.

Zaterdag 13 maart:

Vroeg opstaan voor het ontbijt om dan te vertrekken richting centrum. Daar hebben we de plaatselijke overdekte markt bezocht, wat ik heel indrukwekkend vond. Er lagen levendig verse vissen, als het Belgische gezondheidsinspectie zou langskomen zou alles direct worden gesloten. De markt bruiste van de bedrijvigheid en was echt leuk om in rond te lopen. Velen onder ons kochten hier ook iets om het hoofd te beschermen op de bootuitstap. Niet ver van de markt stond Maantje ons op te wachten aan zijn steiger waar ook zijn boot lag aangemeerd. Deze boottocht was echt schitterend, we hebben doodskopaapjes, kaaimannen, blauwe en witte reigers en rode ibissen gezien. Elke keer we een kaaiman zagen wou Maantje hem vangen, hij had een stok met een snoer bij zich. Hij wou er saté van maken en zei dat kaaiman naar kip smaakte. Voor sommigen jammer en voor anderen een opluchting dat we er geen gevangen hebben. Ik persoonlijk zou het graag gezien hebben hoe ze hier een kaaiman vangen en bereiden omdat het een deel van hun cultuur is. Tijdens dit boottochtje droeg ik een 'marcelleke' en ben ik, ondanks mij in te wrijven, stevig verbrand aan mijn schouders. Hier heb ik nog steeds last van maar het is aan het beteren (op maandag 15 maart nvdr). De tocht die toch zo'n 3 uur in beslag nam werden we 'thuis' weer verwend door het eten van Lisette. In Suriname wordt 2 maal per dag warm gegeten en steeds met kip. Ze heeft voor ons ook nog andere dingen gemaakt met varken en vis. Al het eten is voorzien van de nodige saus en de nodige pepers. Na het eten hebben we besloten om te gaan zwemmen in het plaatselijke zwembad. Reinier, de medeorganisator, toonde ons de weg omdat hij in deze stad is opgegroeid. Toen we in het zwembad aankwamen was er niemand maar toch raakten we binnen. Na enig overleg besloten we om de plons te wagen, het water van het zwembad zag groen en was duidelijk niet onderhouden. Het grote bad vonden we te vuil dus bleven we in het kleine. Na een uurtje kwam de beheerder toe en zei ons dat we zonder problemen konden blijven en vroeg ons zelfs of de andere badgasten ons niet stoorden. Na een tijd namen we ook een duik in het grotere, groenere, bad. Het water was enorm warm maar toch aangenaam om in te zwemmen. Na enkele uren zwemmen was het etenstijd en genoten we van een welverdiende maaltijd. Het enige nadeel aan Nickerie waren de duizenden muggen die overal staken waar ze maar wilden. Vooral de vrouwen onder ons hadden er last van, ik persoonlijk ben niet meer gestoken dan in Paramaribo. 's Avonds hebben we nog wat op het terras gezeten om dan te gaan slapen.

Zondag 14 maart:

Eigenlijk was dit een dag te veel om nog in Nickerie te blijven. Ze vroegen aan ons wat wij wilden doen, ze stelden voor om te 'chillen' of om te gaan wandelen. Wij wilden nog naar het centrum gaan en na veel gediscussieer vertrokken we toch. Iedereen was het over eens dat de organisator het beter had moeten plannen en anders 's avonds de dag ervoor of 's morgens had moeten vertrekken richting Paramaribo. Want op zondag was Nickerie doods want het was kerkdag en de meeste winkels, buiten de Chinese, waren toe. Na een snikhete wandeling kwamen we aan in het centrum en de dames wilden nog even winkelen bij een Chinese kledingwinkel. De jongens hadden dorst en besloten om bij een Chinees aan de overkant een djogo (1 literfles bier) te gaan drinken met z'n allen. Bij de winkelronde heb ik mij een dvd gekocht waar 28 films op één schijfje staan. Bijna alle dvd's die hier te koop zijn, zijn illegale Chinese kopies. de kwaliteit van deze dvd's is ook niet echt goed te noemen. Maar het is goedkoop (10 SRD) en je kan 's avonds rustig naar een filmpje kijken. Daan en Sophia hebben zich een horloge aangeschaft en dit voor 15 SRD. Een uur later viel het horloge van Sophia al stil en dat van Daan viel uit elkaar.

Na nog een korte stop bij de bijna lege markt vertrokken we met de bus naar onze verblijfplaats om onze spullen te nemen om hierna richting Paramaribo te vertrekken. We kwamen hier rond 20.00u toe en keken nog naar een filmpje van de gekochte dvd om daarna in bed te kruipen.

Maandag 15 maart:

Vandaag hadden we een dag 'congé' genomen van school omdat we ons moesten laten registreren bij Vreemdelingenzaken. Deze dienst is enkel open in de voormiddag open en aangezien de schooluren tot 12.15u lopen waren we wel verplicht om een dag school te missen. Dinsdag hebben we gehoord dat ze ons gemist hebben omdat we toch elke dag aanwezig waren op school en veel hulp bieden aan het lerarenkorps. We waren van plan om vroeg te vertrekken maar regen gooide roet in het eten, toen de buien over waren was het reeds half 11. Gelukkig is het maar 20 minuten fietsen tot aan het ministerie. Daar aangekomen was het even zoeken naar de correcte dienst. Na even in een verkeerde dienst te hebben gestaan werden we doorverwezen naar de juiste. Daar binnen zaten nog verschillende andere mensen te wachten tot ze een stempel in hun visum kregen. Wij werden direct geholpen en nadat we nog geen 5 minuten neer zaten was het al in orde. Ik weet niet of het komt omdat we blank zijn dat we geen risicogroep vormen of omdat we een meer vooraanstaande positie hebben. Maar er waren vele andere mensen die er voor ons reeds waren en toch later bediend werden. Na deze 'formaliteit' zijn we even naar de Hermitage Mall om iets te eten. We kozen voor Mc Donalds, daar hebben ze een grote keuze aan hamburgers met kip en maar 2 hamburgers zoals je ze bij ons kan terugvinden. Na gegeten te hebben gingen we terug naar huis, onderweg was er nog een klein incidentje. Er was een 4x4 die moest oversteken maar kon zijn bocht niet goed nemen en raakte hierbij met zijn snuit Sophia die voor mij aan het fietsen was. Niks ergs, want ze kreeg eigenlijk maar een klein duwtje. We waren hierna wel danig onder de indruk, ik denk dat ik meer met de zenuwen zat dan Sophia, dit omdat ze het niet gezien heeft. Iet wat gespannen zetten we onze rit verder, we wisten dat het verkeer hier gevaarlijk was en dat hebben we aan den lijve kunnen ondervinden. Hierna hebben we thuis nog voor school gewerkt, gegeten 's avonds en nog naar een film gekeken 'The Pacifier' - omdat er niets beter op de televisie was.

Groeten

Joris