En toen stonden we opeens weer in de echte wereld. We konden nog wel een nachtje van de luxe genieten waar we stiekem wel een beetje aan gewend waren geraakt: een overnachting in een hotel in Punta Arenas was inbegrepen bij de prijs van onze Antarctica-reis; dat bleek best een mooi hotel te zijn, en toen kregen we ook nog de suite met bubbelbad.

Punta Arenas is verder een weinig interessant dorp. Er is een plein met wat kraampjes met handwerk en souvenirs en wat mooie oude gebouwen, een straat met een paar restaurants, en daar omheen heel veel straten met laagbouw en weinig groen, en het gevoel in een groot woonwagenkamp rond te lopen... We wilden dus eigenlijk zo snel mogelijk onze reis door Patagonië beginnen, maar daar waren nog wel wat voorbereidingen voor nodig. We hadden besloten dat een auto huren, hoewel duur, toch wel de moeite waard zou zijn in het wijdse, dunbevolkte Patagonië en dat wat campingspullen onmisbaar zouden zijn. We hadden alleen slaapzakken meegenomen uit Nederland, want de hele reis met een tent en matjes sjouwen die je maar een paar weken zou gebruiken leek ons niet zo fijn. Dus we hadden een tent en matjes nodig. En kookspullen.

We hebben een huurauto gevonden die we in Santiago konden achterlaten, zodat we de reis in één richting konden doen. En een bezoekje aan de Zona Franca, de belastingvrije zone in Punta Arenas, leverde ons voor heel weinig geld een tent en slaapmatjes op. Nu alleen nog kook- en eetspullen, maar dat zou in onze eerste stop, Puerta Natales, goedkomen want daar hadden ze veel tweedehandsspullen, hadden we gehoord.

Tussendoor zijn we nog met een paar mensen van onze Antarcticareis naar een pinguin-kolonie aan het meer van Seno Otway, in de buurt van Punta Areans gegaan. Vooral Frans had nog niet genoeg van de pinguins, en dit was een ander soort: de Magellan-pinguin. Ze waren minstens zo schattig als hun verre Antarticaanse neven en nichten, maar deze wonen op een iets warmere plek, in holletjes in de grond en tussen het gras in plaats van op de kale rosten. Onderweg kwamen we ook nog flamingo's tegen.

's Avonds zijn we met de groep sushi wezen eten, en dat was wederom erg gezellig.

Omdat nog een nacht in het chique hotel iets boven ons budget lag, verhuisden we naar Hostal Betty, gerund door de gelijknamige vrouw en haar geen woord engels sprekende maar erg lieve tante. En de volgende dag trokken we dan met onze nieuwverkregen huurauto naar het noorden, de Patagonische wildernis en het avontuur tegemoet...