Even om elke vogelaar jaloers te maken. Vandaag zag ik een bold eagle langs het water op een tak van een den. Een paar uur later, een nest met een osprey jong erin. Het had nog niet al zijn veren, we konden hem van bovenaf goed bekijken. Het nest van takken lag op een rotspunt in de Grand Canyon of the Yellowstone River, vlak bij de Lower Falls. De gele canyon is prachtig licht en donker geel, oranje en rood en ongelofelijk diep. Naar die gele rotsen her en der is vast het park vernoemd. Van twee enorme watervallen van duizelingwekkende hoogte stort het groene water omlaag. Een steile en vermoeiende route voert omlaag en dan weer omhoog. Het is vandaag heerlijk weer en vakantie tijd, dus is het hier ongelofelijk druk. Waarschijnlijk zal het op de langere trails wel rustiger zijn. Dan is de kans dat je wolven, bevers, otters of andere leuke beesten ziet ook vast groter.

Oké ik raak een beetje, tja, verwend. Want de drie elken in de rivier en de bizon naast de weg begin ik al een beetje normaal te vinden. Wel grappig om elken te zien grazen van de waterplanten, dit is de tweede keer dat we het zien, dus ze zullen het wel vaker doen. Dacht altijd dat alleen elanden dat deden.

Dit park is bekend om zijn vulkanische activiteiten: geisers, warme bronnen en modderputten. Overal in het park zie je nog andere aanwijzingen van vulkanische activiteiten, nu en miljoenen jaren geleden. Basaltkliffen, obsidiaan, oude lavavelden.

Gisteren en vandaag hebben we al heel wat gezien, maar de mud-pots die we nu zien vind ik wel het leukst. Het is net een gigantische worm met diaree, die telkens puf puf, wat omhoog spuit. Al je zintuigen worden hier aangesproken in het Yellowstone park.

Je neus, af en toe kan het hier behoorlijk stinken en dan niet bij de worm, maar meer bij sommige bronnen waar water met zwavel omhoog komt en de fumaroles waar de randen eromheen soms geel uitslaan.

Je tastzin, wanneer je langs de fumaroles en hot springs en geysers komt waar de warme lucht langs je armen en benen streelt.

Je ogen, bij al die mooie kleuren; van bronnen in allerlei blauw en groene tinten. In het water wat er overheen loopt groeien bijzondere bacteriën, er ontstaat een micro woud met roodbruine en groenige tinten.

Omdat het moeilijk is om hier te kamperen, alle kampeerterreinen zitten vol in het hoogseizoen, besluiten we voorbij de oostuitgang een slaapplekje te zoeken. De weg daarnaar toe voert langs een meer dat zo groot is dat ik de overkant niet kan zien. Het stinkt er, door de fumaroles, overal zie je rookpluimen hangen. Zelfs in het meer heb je hete bronnen. Onderweg zijn er regelmatig files, veroorzaakt door sullig rondhangende mannetjes bizon's. Bij een andere opstopping zien we een grote kudde met vrouwtjes en hun "offspring".

Soms is het wat minder duidelijk waarom auto's geparkeerd staan en mensen met camera's en verrekijkers ergens staan. Één keer voor een elk die achter een heuveltje in een dalletje staat. Bij een andere plek hoorden we geruchten dat er een kans op wolven zou zijn. Die we, zo zonder verrekijker, waarschijnlijk, snif, toch niet zouden zien.

Verder maar weer dus, langs hellingen en dalletjes vol met zwart geblakerde dennen. Via een kloofje met puinhelling en meertje vol met drijvende waterlelie bladeren, naar de uitgang. Waar we al bijna tegen sluitingstijd in een restaurant mijn verjaardag vieren met een etentje. Daar lees ik al mijn Facebook felicitaties en whatsapjes.

Slapen doen we op een verlaten picknickplek langs een klaterend riviertje.

Hetty