Via internet hebben we een beter hotel geboekt waar we 's-morgens vroeg onze grote rugzakken afzetten. We willen naar het Carara park en we weten niet of we daar onze rugzakken kunnen stallen.
Het busvervoer is hier uitstekend in Costa Rica en we zijn al snel op de plaats van bestemming. Bij de ingang is het erg rustig, het is niet een park wat druk bezocht wordt. Maar ook hier is er een gids die zijn diensten aanbied, die we dit keer aannemen. Ik vind een gids wel een verrijking, je ziet meer en je hoort meer over de plaatselijke omstandigheden. En de gidsen spreken hier heel goed Engels.
Het park is bekend door zijn vele vogelsoorten en door de beplanting die bijzonder is omdat we hier op het grensgebied zitten van nat naar droog bos. Dat is inderdaad wel te zien, ik zie bomen en struiken die ik nog niet eerder heb gezien. Een wilde cashewboom van honderden jaren oud, een wilde cacaoboom, wilde papaja en een endemische boom met witte bloemen, waar ik helaas de naam van ben vergeten.
De gids had een kijker bij zich op een statief waardoor we twee verschillende vleermuizen groepjes konden zien, die hoog boven ons aan een stam hingen. Onder een waaiervormig blad van een palm hing een witte vleermuis met haar jong, die ons goed in de gaten hield.
De gids was ook goed in het herkennen en vooral vinden van vogels. Heel wat zwarte vogeltjes zagen we, die allemaal net weer even anders waren. Rood vlekje zus, klein streepje zo en hup weer een ander soort, waarbij het me zolangzamerhand duizelde van alle namen.
Kolibries zweven boven een waterpoeltje. Ze tipten al vliegend het water aan met hun snavel, om wat te drinken. Tussen het groen zat heel stil een groene papegaai, die ik pas na veel moeite zag, als in een zoekplaat. Grote gieren "king vultures" met rode koppen en een paar "black vultures" zaten in het midden van een open plek op een dode boom. Waarschijnlijk lag er iets eetbaars voor hun in de buurt, al rook ik niets. Dat is nog maar een deel van de vogels die we zagen, maar het wordt wel een hele saaie opsomming anders.
Diverse groen-zwarte gifkikkertjes zagen we, op de grond en bij vermolmde houtstronken. Twee van die kikkertjes waren geluidjes naar elkaar aan het maken. Echt bang van ons waren ze niet. Veel paddestoelen zagen we, in dit toch wat vochtig gebied. Waaronder een stuifzwam, wat leek op een bruin sterretje met een knikker erop.
Zo slenterden we over smalle paadjes door dicht woud, langzaam, want er was zoveel te zien. Heerlijk schaduwrijk, met hier en daar open plekken waar een boom was omgevallen. We hoorden geritsel boven ons, een tak viel naar beneden, het sneeuwde blaadjes. Zwarthand slingerapen, spidermonkey, gaan boven ons van boom naar boom. Wij kijken nieuwsgierig omhoog, zij kijken nieuwsgierig omlaag. Capucijnaapjes maken dat ze weg komen, ze willen niets van die spidermonkey's weten. Met hun witte gezichtjes zijn ze zo te herkennen. Aan het eind zien we een brulaap, languit op een tak liggen. We zagen geen luiaards hier, helaas.

De gids regelt voor ons vervoer zodat we nog een boottocht door een ander deel van dit gebied kunnen maken. Het is een brede rivier die bij hoogtij in verbinding met zee staat. We zien de golven achter de zandwal op de oever slaan. Met mangrovebossen met een rijkdom aan vogels. Veel zangvogeltjes in de bomen en allerlei reigersoorten langs het water. Een roze lepelaar loopt in de modderstroompjes en gaat met zijn kop heen en weer. Zwaluwen vliegen langs ons hoofd en over het water.
Langs de oevers op de modderplaten en in het water als boomstammetjes zien we krokodillen. Van klein, twintig centimeter tot groot, vier meter. De gids die met ons mee is ratelt de ene naam na de ander. Vertelt wat we zien, wat er bijzonder aan is. Grote ijsvogels die hier in de oever nestelen, rare vogels met brede snavels die in een bosje aan het schuilen zijn.
Aan het eind lokt de schipper een grote Amerikaanse krokodil de kant op met een stuk vis. Dat zag er wel gevaarlijk uit. Hoop niet dat hij ooit uitglijdt in de modder, wanneer hij dat aan een andere groep laat zien.
Hetty